Psalm 66
1 Ein Psalmlied, vorzusingen. Jauchzet Gott, alle Lande!
| برای سالار مغنیان. سرود و مزمور ای تمامی زمین، برای خدا بانگ شادمانی بزنید! | ۱ |
2 Lobsinget zu Ehren seinem Namen; rühmet ihn herrlich!
| جلال نام او رابسرایید! و در تسبیح او جلال او را توصیف نمایید! | ۲ |
3 Sprechet zu Gott: Wie wunderlich sind deine Werke! Es wird deinen Feinden fehlen vor deiner großen Macht.
| خدا را گویید: «چه مهیب است کارهای تو! از شدت قوت تو دشمنانت نزد تو تذلل خواهند کرد! | ۳ |
4 Alles Land bete dich an und lobsinge dir, lobsinge deinem Namen. (Sela)
| تمامی زمین تو را پرستش خواهند کرد و تو را خواهند سرایید و به نام توترنم خواهند نمود.» سلاه. | ۴ |
5 Kommt her und sehet an die Werke Gottes, der so wunderlich ist mit seinem Tun unter den Menschenkindern.
| بیایید کارهای خدا را مشاهده کنید. او درکارهای خود به بنی آدم مهیب است. | ۵ |
6 Er verwandelt das Meer ins Trockne, daß man zu Fuß über das Wasser gehet; des freuen wir uns in ihm.
| دریا را به خشکی مبدل ساخت و مردم از نهر با پا عبورکردند. در آنجا بدو شادی نمودیم. | ۶ |
7 Er herrschet mit seiner Gewalt ewiglich; seine Augen schauen auf die Völker. Die Abtrünnigen werden sich nicht erhöhen können. (Sela)
| در توانایی خود تا به ابد سلطنت می‌کند و چشمانش مراقب امت‌ها است. فتنه انگیزان خویشتن را برنیفرازند، سلاه. | ۷ |
8 Lobet, ihr Völker, unsern Gott; lasset seinen Ruhm weit erschallen,
| ای قوم‌ها، خدای ما را متبارک خوانید وآواز تسبیح او را بشنوانید. | ۸ |
9 der unsere Seelen im Leben behält und läßt unsere Füße nicht gleiten.
| که جانهای ما را درحیات قرار می‌دهد و نمی گذارد که پایهای مالغزش خورد. | ۹ |
10 Denn, Gott, du hast uns versucht und geläutert, wie das Silber geläutert wird.
| زیرا‌ای خدا تو ما را امتحان کرده‌ای و ما را غال گذاشته‌ای چنانکه نقره راغال می‌گذارند. | ۱۰ |
11 Du hast uns lassen in den Turm werfen; du hast auf unsere Lenden eine Last gelegt;
| ما را به دام درآوردی و باری گران بر پشتهای ما نهادی. | ۱۱ |
12 du hast Menschen lassen über unser Haupt fahren; wir sind in Feuer und Wasser kommen; aber du hast uns ausgeführt und erquicket.
| مردمان را بر سرما سوار گردانیدی و به آتش و آب در‌آمدیم. پس ما را به‌جای خرم بیرون آوردی. | ۱۲ |
13 Darum will ich mit Brandopfern gehen in dein Haus und dir meine Gelübde bezahlen,
| قربانی های سوختنی به خانه تو خواهم آورد. نذرهای خود را به تو وفا خواهم نمود، | ۱۳ |
14 wie ich meine Lippen habe aufgetan und mein Mund geredet hat in meiner Not.
| که لبهای خود را بر آنها گشودم و در زمان تنگی خودآنها را به زبان خود آوردم. | ۱۴ |
15 Ich will dir feiste Brandopfer tun von gebrannten Widdern; ich will opfern Rinder mit Böcken. (Sela)
| قربانی های سوختنی پرواری را نزد تو خواهم گذرانید. گوساله‌ها و بزها را با بخور قوچها ذبح خواهم کرد، سلاه. | ۱۵ |
16 Kommt her, höret zu, alle, die ihr Gott fürchtet; ich will erzählen, was er an meiner Seele getan hat.
| ای همه خداترسان بیایید و بشنوید تا ازآنچه او برای جان من کرده است خبر دهم. | ۱۶ |
17 Zu ihm rief ich mit meinem Munde und preisete ihn mit meiner Zunge.
| به دهانم نزد او آواز خود را بلند کردم و تسبیح بلند بر زبان من بود. | ۱۷ |
18 Wo ich Unrechts vorhätte in meinem Herzen, so würde der HERR nicht hören.
| اگر بدی را در دل خودمنظور می‌داشتم، خداوند مرا نمی شنید. | ۱۸ |
19 Darum erhöret mich Gott und merket auf mein Flehen.
| لیکن خدا مرا شنیده است و به آواز دعای من توجه فرموده. | ۱۹ |
20 Gelobt sei Gott, der mein Gebet nicht verwirft noch seine Güte von mir wendet.
| متبارک باد خدا که دعای مرا ازخود، و رحمت خویش را از من برنگردانیده است. | ۲۰ |
