< Psalm 50 >
1 Ein Psalm Assaphs. Gott der HERR, der Mächtige, redet und ruft der Welt von Aufgang der Sonne bis zum Niedergang.
Psalmus Asaph. Deus deorum Dominus locutus est: et vocavit terram, A solis ortu usque ad occasum:
2 Aus Zion bricht an der schöne Glanz Gottes.
ex Sion species decoris eius.
3 Unser Gott kommt und schweiget nicht. Fressend Feuer gehet vor ihm her und um ihn her ein groß Wetter.
Deus manifeste veniet: Deus noster et non silebit. Ignis in conspectu eius exardescet: et in circuitu eius tempestas valida.
4 Er ruft Himmel und Erde, daß er sein Volk richte.
Advocavit caelum desursum: et terram discernere populum suum.
5 Versammelt mir meine Heiligen, die den Bund mehr achten denn Opfer.
Congregate illi sanctos eius: qui ordinant testamentum eius super sacrificia.
6 Und die Himmel werden seine Gerechtigkeit verkündigen; denn Gott ist Richter. (Sela)
Et annunciabunt caeli iustitiam eius: quoniam Deus iudex est.
7 Höre, mein Volk, laß mich reden, Israel; laß mich unter dir zeugen: Ich, Gott, bin dein Gott.
Audi populus meus, et loquar Israel, et testificabor tibi: Deus Deus tuus ego sum.
8 Deines Opfers halben strafe ich dich nicht; sind doch deine Brandopfer sonst immer vor mir.
Non in sacrificiis tuis arguam te: holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.
9 Ich will nicht von deinem Hause Farren nehmen, noch Böcke aus deinen Ställen;
Non accipiam de domo tua vitulos: neque de gregibus tuis hircos.
10 denn alle Tiere im Walde sind mein und Vieh auf den Bergen, da sie bei tausend gehen.
Quoniam meae sunt omnes ferae silvarum, iumenta in montibus et boves.
11 Ich kenne alles Gevögel auf den Bergen, und allerlei Tier auf dem Felde ist vor mir.
Cognovi omnia volatilia caeli: et pulchritudo agri mecum est.
12 Wo mich hungerte, wollt ich dir nicht davon sagen; denn der Erdboden ist mein und alles, was drinnen ist.
Si esuriero, non dicam tibi: meus est enim orbis terrae, et plenitudo eius.
13 Meinest du, daß ich Ochsenfleisch essen wolle, oder Bocksblut trinken?
Numquid manducabo carnes taurorum? aut sanguinem hircorum potabo?
14 Opfere Gott Dank und bezahle dem Höchsten deine Gelübde!
Immola Deo sacrificium laudis: et redde Altissimo vota tua.
15 Und rufe mich an in der Not, so will ich dich erretten, so sollst du mich preisen.
Et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me.
16 Aber zum Gottlosen spricht Gott: Was verkündigest du meine Rechte und nimmst meinen Bund in deinen Mund,
Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras iustitias meas, et assumis testamentum meum per os tuum?
17 so du doch Zucht hassest und wirfst meine Worte hinter dich?
Tu vero odisti disciplinam: et proiecisti sermones meos retrorsum:
18 Wenn du einen Dieb siehest, so läufst du mit ihm und hast Gemeinschaft mit den Ehebrechern.
Si videbas furem, currebas cum eo: et cum adulteris portionem tuam ponebas.
19 Dein Maul lässest du Böses reden, und deine Zunge treibet Falschheit.
Os tuum abundavit malitia: et lingua tua concinnabat dolos.
20 Du sitzest und redest wider deinen Bruder, deiner Mutter Sohn verleumdest du.
Sedens adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuae ponebas scandalum:
21 Das tust du, und ich schweige. Da meinest du, ich werde sein gleich wie du. Aber ich will dich strafen und will dir's unter Augen stellen.
haec fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis: arguam te, et statuam contra faciem tuam.
22 Merket doch das, die ihr Gottes vergesset, daß ich nicht einmal hinreiße, und sei kein Retter mehr da.
Intelligite haec qui obliviscimini Deum: nequando rapiat, et non sit qui eripiat.
23 Wer Dank opfert, der preiset mich; und da ist der Weg, daß ich ihm zeige das Heil Gottes.
Sacrificium laudis honorificabit me: et illic iter, quo ostendam illi salutare Dei.