< Psalm 147 >

1 Lobet den HERRN; denn unsern Gott loben, das ist ein köstlich Ding; solch Lob ist lieblich und schön.
Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
2 Der HERR bauet Jerusalem und bringet zusammen die Verjagten in Israel.
Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
3 Er heilet, die zerbrochenes Herzens sind, und verbindet ihre Schmerzen.
Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
4 Er zählet die Sterne und nennet sie alle mit Namen.
Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
5 Unser HERR ist groß und von großer Kraft; und ist unbegreiflich, wie er regieret.
Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
6 Der HERR richtet auf die Elenden und stößet die Gottlosen zu Boden.
Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
7 Singet umeinander dem HERRN mit Dank und lobet unsern Gott mit Harfen,
Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
8 der den Himmel mit Wolken bedeckt und gibt Regen auf Erden; der Gras auf Bergen wachsen läßt;
Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
9 der dem Vieh sein Futter gibt, den jungen Raben, die ihn anrufen.
Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
10 Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses noch Gefallen an jemandes Beinen.
Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
11 Der HERR hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, die auf seine Güte hoffen.
Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
12 Preise, Jerusalem, den HERRN; lobe, Zion, deinen Gott!
Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
13 Denn er macht fest die Riegel deiner Tore und segnet deine Kinder drinnen.
Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
14 Er schaffet deinen Grenzen Frieden und sättiget dich mit dem besten Weizen.
On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
15 Er sendet seine Rede auf Erden; sein Wort läuft schnell.
On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
16 Er gibt Schnee wie Wolle, er streuet Reif wie Asche.
On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
17 Er wirft seine Schloßen wie Bissen; wer kann bleiben vor seinem Frost?
Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
18 Er spricht, so zerschmilzt es; er läßt seinen Wind wehen, so tauet's auf.
Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
19 Er zeiget Jakob sein Wort, Israel seine Sitten und Rechte.
Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
20 So tut er keinen Heiden, noch läßt sie wissen seine Rechte. Halleluja!
Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.

< Psalm 147 >