Psalm 132

1 Ein Lied im höhern Chor. Gedenke, HERR, an David und an all sein Leiden,

۱ سرود درجات ای خداوند برای داود به یاد آور، همه مذلتهای او را.

2 der dem HERRN schwur und gelobte dem Mächtigen Jakobs:

۲ چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قادر مطلق یعقوب نذر نمود

3 Ich will nicht in die Hütte meines Hauses gehen, noch mich aufs Lager meines Bettes legen,

۳ که به خیمه خانه خود هرگز داخل نخواهم شد، و بر بستر تختخواب خود برنخواهم آمد.

4 ich will meine Augen nicht schlafen lassen, noch meine Augenlider schlummern,

۴ خواب به چشمان خود نخواهم داد و نه پینکی به مژگان خویش،

5 bis ich eine Stätte finde für den HERRN; zur Wohnung dem Mächtigen Jakobs.

۵ تا مکانی برای خداوندپیدا کنم و مسکنی برای قادر مطلق یعقوب.

6 Siehe, wir hören von ihr in Ephratha, wir haben sie funden auf dem Felde des Waldes.

۶ اینک ذکر آن را در افراته شنیدیم و آن را درصحرای یعاریم یافتیم.

7 Wir wollen in seine Wohnung gehen und anbeten vor seinem Fußschemel.

۷ به مسکن های او داخل شویم و نزد قدمگاه وی پرستش نماییم.

8 HERR, mache dich auf zu deiner Ruhe, du und die Lade deiner Macht!

۸ ‌ای خداوند به آرامگاه خود برخیز و بیا، تو و تابوت قوت تو.

9 Deine Priester laß sich kleiden mit Gerechtigkeit und deine Heiligen sich freuen.

۹ کاهنان تو به عدالت ملبس شوند ومقدسانت ترنم نمایند.

10 Nimm nicht weg das Regiment deines Gesalbten um deines Knechts Davids willen.

۱۰ به‌خاطر بنده خودداود، روی مسیح خود را برمگردان.

11 Der HERR hat David einen wahren Eid geschworen, davon wird er sich nicht wenden: Ich will dir auf deinen Stuhl setzen die Frucht deines Leibes.

۱۱ خداوند برای داود به راستی قسم خورد و از آن برنخواهدگشت که «از ثمره صلب تو بر تخت تو خواهم گذاشت.

12 Werden deine Kinder meinen Bund halten und mein Zeugnis, das ich sie lehren werde, so sollen auch ihre Kinder auf deinem Stuhl sitzen ewiglich.

۱۲ اگر پسران تو عهد مرا نگاه دارند وشهادتم را که بدیشان می‌آموزم، پسران ایشان نیزبر کرسی تو تا به ابد خواهند نشست.»

13 Denn der HERR hat Zion erwählet und hat Lust, daselbst zu wohnen.

۱۳ زیرا که خداوند صهیون را برگزیده است وآن را برای مسکن خویش مرغوب فرموده.

14 Dies ist meine Ruhe ewiglich, hie will ich wohnen, denn es gefällt mir wohl.

۱۴ «این است آرامگاه من تا ابدالاباد. اینجا ساکن خواهم بود زیرا در این رغبت دارم.

15 Ich will ihre Speise segnen und ihren Armen Brots genug geben.

۱۵ آذوقه آن را هرآینه برکت خواهم داد و فقیرانش را به نان سیر خواهم ساخت،

16 Ihre Priester will ich mit Heil kleiden, und ihre Heiligen sollen fröhlich sein.

۱۶ و کاهنانش را به نجات ملبس خواهم ساخت و مقدسانش هرآینه ترنم خواهند نمود.

17 Daselbst soll aufgehen das Horn Davids; ich habe meinem Gesalbten eine Leuchte zugerichtet.

۱۷ در آنجا شاخ داود را خواهم رویانید و چراغی برای مسیح خود آماده خواهم ساخت.

18 Seine Feinde will ich mit Schanden kleiden; aber über ihm soll blühen seine Krone.

۱۸ دشمنان او را به خجالت ملبس خواهم ساخت و تاج او بر وی شکوفه خواهدآورد.»