Psalm 107
1 Danket dem HERRN; denn er ist freundlich, und seine Güte währet ewiglich.
Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.
2 Saget, die ihr erlöset seid durch den HERRN, die er aus der Not erlöset hat
Dat zulks de bevrijden des HEEREN zeggen, die Hij van de hand der wederpartijders bevrijd heeft.
3 und die er aus den Ländern zusammengebracht hat vom Aufgang, vom Niedergang, von Mitternacht und vom Meer;
En Hij die uit de landen verzameld heeft, van het oosten en van het westen, van het noorden en van de zee.
4 die irregingen in der Wüste, in ungebahntem Wege, und fanden keine Stadt, da sie wohnen konnten,
Die in de woestijn dwaalden, in een weg der wildernis, die geen stad ter woning vonden;
5 hungrig und durstig und ihre Seele verschmachtet;
Zij waren hongerig, ook dorstig; hun ziel was in hen overstelpt.
6 und sie zum HERRN riefen in ihrer Not, und er sie errettete aus ihren Ängsten
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, heeft Hij hen gered uit hun angsten;
7 und führete sie einen richtigen Weg, daß sie gingen zur Stadt, da sie wohnen konnten:
En Hij leidde hen op een rechten weg, om te gaan tot een stad ter woning.
8 die sollen dem HERRN danken um seine Güte und um seine Wunder, die er an den Menschenkindern tut,
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;
9 daß er sättiget die durstige Seele und füllet die hungrige Seele mit Gutem.
Want Hij heeft de dorstige ziel verzadigd, en de hongerige ziel met goed vervuld;
10 Die da sitzen mußten in Finsternis und Dunkel, gefangen im Zwang und Eisen,
Die in duisternis en de schaduw des doods zaten, gebonden met verdrukking en ijzer;
11 darum daß sie Gottes Geboten ungehorsam gewesen waren und das Gesetz des Höchsten geschändet hatten;
Omdat zij wederspannig waren geweest tegen Gods geboden, en den raad des Allerhoogsten onwaardiglijk verworpen hadden.
12 darum mußte ihr Herz mit Unglück geplagt werden, daß sie dalagen, und ihnen niemand half;
Waarom Hij hun het hart door zwarigheid vernederd heeft; zij zijn gestruikeld, en er was geen helper.
13 und sie zum HERRN riefen in ihrer Not, und er ihnen half aus ihren Ängsten
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
14 und sie aus der Finsternis und Dunkel führete und ihre Bande zerriß:
Hij voerde hen uit de duisternis en de schaduw des doods, en Hij brak hun banden.
15 die sollen dem HERRN danken um seine Güte und um seine Wunder, die er an den Menschenkindern tut,
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;
16 daß er zerbricht eherne Türen und zerschlägt eiserne Riegel.
Want Hij heeft de koperen deuren gebroken, en de ijzeren grendelen in stukken gehouwen.
17 Die Narren, so geplaget waren um ihrer Übertretung willen und um ihrer Sünde willen,
De zotten worden om den weg hunner overtreding, en om hun ongerechtigheden geplaagd;
18 daß ihnen ekelte vor aller Speise und wurden todkrank;
Hun ziel gruwelde van alle spijze, en zij waren tot aan de poorten des doods gekomen.
19 und sie zum HERRN riefen in ihrer Not, und er ihnen half aus ihren Ängsten;
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
20 er sandte sein Wort und machte sie gesund und errettete sie, daß sie nicht starben:
Hij zond Zijn woord uit, en heelde hen, en rukte hen uit hun kuilen.
21 die sollen dem HERRN danken um seine Güte und um seine Wunder, die er an den Menschenkindern tut,
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
22 und Dank opfern und erzählen seine Werke mit Freuden.
En dat zij lofofferen offeren, en met gejuich Zijn werken vertellen.
23 Die mit Schiffen auf dem Meer fuhren und trieben ihren Handel in großen Wassern;
Die met schepen ter zee afvaren, handel doende op grote wateren;
24 die des HERRN Werke erfahren haben und seine Wunder im Meer,
Die zien de werken des HEEREN, en Zijn wonderwerken in de diepte.
25 wenn er sprach und einen Sturmwind erregte, der die Wellen erhub,
Als Hij spreekt, zo doet Hij een stormwind opstaan, die haar golven omhoog verheft.
26 und sie gen Himmel fuhren und in den Abgrund fuhren, daß ihre Seele vor Angst verzagte,
Zij rijzen op naar den hemel; zij dalen neder tot in de afgronden; hun ziel versmelt van angst.
27 daß sie taumelten und wankten wie ein Trunkener und wußten keinen Rat mehr;
Zij dansen en waggelen als een dronken man, en al hun wijsheid wordt verslonden.
28 und sie zum HERRN schrieen in ihrer Not, und er sie aus ihren Ängsten führete
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, zo voerde Hij hen uit hun angsten.
29 und stillete das Ungewitter, daß die Wellen sich legten,
Hij doet den storm stilstaan, zodat hun golven stilzwijgen.
30 und sie froh wurden, daß es stille worden war, und er sie zu Lande brachte nach ihrem Wunsch:
Dan zijn zij verblijd, omdat zij gestild zijn, en dat Hij hen tot de haven hunner begeerte geleid heeft.
31 die sollen dem HERRN danken um seine Güte und um seine Wunder, die er an den Menschenkindern tut,
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;
32 und ihn bei der Gemeine preisen und bei den Alten rühmen.
En Hem verhogen in de gemeente des volks, en in het gestoelte der oudsten Hem roemen.
33 Die, welchen ihre Bäche vertrocknet und die Wasserquellen versieget waren,
Hij stelt de rivieren tot een woestijn, en watertochten tot dorstig land.
34 daß ein fruchtbar Land nichts trug um der Bosheit willen derer, die drinnen wohneten;
Het vruchtbaar land tot zouten grond, om de boosheid dergenen, die daarin wonen.
35 und er das Trockne wiederum wasserreich machte und im dürren Lande Wasserquellen;
Hij stelt de woestijn tot een waterpoel, en het dorre land tot watertochten.
36 und die Hungrigen dahin gesetzt hat, daß sie eine Stadt zurichteten, da sie wohnen könnten,
En Hij doet de hongerigen aldaar wonen, en zij stichten een stad ter woning;
37 und Acker besäen und Weinberge pflanzen möchten und die jährlichen Früchte kriegten;
En bezaaien akkers, en planten wijngaarden, die inkomende vrucht voortbrengen.
38 und er sie segnete, daß sie sich fast mehreten, und ihnen viel Viehes gab;
En Hij zegent hen, zodat zij zeer vermenigvuldigen, en hun vee vermindert Hij niet.
39 die, welch niedergedrückt und geschwächt waren von dem Bösen, der sie gezwungen und gedrungen hatte,
Daarna verminderen zij, en komen ten onder, door verdrukking, kwaad en droefenis.
40 da Verachtung auf die Fürsten geschüttet war, daß alles irrig und wüste stund;
Hij stort verachting uit over de prinsen, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.
41 und er den Armen schützte vor Elend und sein Geschlecht wie eine Herde mehrete.
Maar Hij brengt den nooddruftige uit de verdrukking in een hoog vertrek, en maakt de huisgezinnen als kudden.
42 Solches werden die Frommen sehen und sich freuen; und aller Bosheit wird das Maul gestopft werden.
De oprechten zien het, en zijn verblijd, maar alle ongerechtigheid stopt haar mond.
43 Wer ist weise und behält dies? So werden sie merken, wieviel Wohltat der HERR erzeiget.
Wie is wijs? Die neme deze dingen waar; en dat zij verstandelijk letten op de goedertierenheden des HEEREN.
