< Psalm 105 >

1 Danket dem HERRN und prediget seinen Namen; verkündiget sein Tun unter den Völkern;
Whakawhetai ki a Ihowa, karanga atu ki tona ingoa: whakapuakina ana mahi ki waenganui o nga iwi.
2 singet von ihm und lobet ihn; redet von allen seinen Wundern;
Waiata ki a ia, himene ki a ia: korerotia ana mahi whakamiharo katoa.
3 rühmet seinen heiligen Namen; es freue sich das Herz derer, die den HERRN suchen!
Whakamanamana ki tona ingoa tapu: kia hari te ngakau o te hunga e rapu ana i a Ihowa.
4 Fraget nach dem HERRN und nach seiner Macht; suchet sein Antlitz allewege!
Rapua a Ihowa me tona kaha: rapua tonutia tona mata, ake ake.
5 Gedenket seiner Wunderwerke, die er getan hat, seiner Wunder und seines Worts,
Maharatia ana mahi whakamiharo i mahia e ia; ana merekara me nga whakaritenga a tona mangai,
6 ihr, der Same Abrahams, seines Knechts, ihr Kinder Jakobs, seine Auserwählten!
E nga uri o Aperahama, o tana pononga, e nga tama a Hakopa, e ana i whiriwhiri ai.
7 Er ist der HERR, unser Gott; er richtet in aller Welt.
Ko Ihowa ia, ko to tatou Atua; kei te whenua katoa ana whakaritenga.
8 Er gedenket ewiglich an seinen Bund, des Worts, das er verheißen hat auf viel tausend für und für
Mahara tonu ia ki tana kawenata ake ake, ki te kupu i kiia iho e ia ki te mano o nga whakatupuranga.
9 den er gemacht hat mit Abraham, und des Eides mit Isaak,
Ki tana i whakarite ai ki a Aperahama, ki tana oati hoki ki a Ihaka;
10 und stellete dasselbige Jakob zu einem Recht und Israel zum ewigen Bunde
A whakapumautia iho e ia hei tikanga ki a Hakopa, hei kawenata mau tonu ki a Iharaira.
11 und sprach: Dir will ich das Land Kanaan geben, das Los eures Erbes,
I a ia ra i mea, Ka hoatu e ahau ki a koe te whenua o Kanaana hei wahi pumau mo koutou.
12 da sie wenig und geringe waren und Fremdlinge drinnen.
I te mea he hunga torutoru ratou: ae ra, he iti rawa, he manene ano ki reira.
13 Und sie zogen von Volk zu Volk, von einem Königreiche zum andern Volk.
I a ratou e haereere ana i tenei iwi ki tera atu iwi, i tetahi rangatiratanga ki tetahi iwi ke;
14 Er ließ keinen Menschen ihnen Schaden tun und strafte Könige um ihretwillen.
Kihai ratou i tukua e ia kia tukinotia e te tangata: he whakaaro ano ki a ratou i riria ai e ia nga kingi.
15 Tastet meine Gesalbten nicht an und tut meinen Propheten kein Leid!
I mea ia, Kei pa ki aku i whakawahi ai: kei kino ki aku poropiti.
16 Und er ließ eine Teurung ins Land kommen und entzog allen Vorrat des Brots.
I karangatia e ia te matekai ki te whenua: whati katoa i a ia te tokotoko, ara te taro.
17 Er sandte einen Mann vor ihnen hin; Joseph ward zum Knechte verkauft.
I tonoa e ia he tangata i mua i a ratou; i hokona a Hohepa hei pononga:
18 Sie zwangen seine Füße im Stock, sein Leib mußte in Eisen liegen,
I whakamamaetia ona waewae ki te mekameka: takoto ana ia i te rino;
19 bis daß sein Wort kam und die Rede des HERRN ihn durchläuterte.
A puta noa tana kupu: whakamatautauria ana ia e te kupu a Ihowa.
20 Da sandte der König hin und ließ ihn losgeben, der HERR über Völker hieß ihn auslassen.
I tono te kingi, a wetekina ana ia; ara te kingi o nga iwi, a tukua ana ia.
21 Er setzte ihn zum HERRN über sein Haus, zum HERRSCher über alle seine Güter,
A meinga ana ia e ia hei ariki mo tona whare, hei rangatira mo ona taonga katoa;
22 daß er seine Fürsten unterweisete nach seiner Weise und seine Ältesten Weisheit lehrete.
Hei herehere i ana rangatira ua pai ia, hei ako i ana kaumatua ki te whakaaro.
23 Und Israel zog nach Ägypten, und Jakob ward ein Fremdling im Lande Hams.
I haere mai ano a Iharaira ki Ihipa: a noho ana a Hakopa ki te whenua o Hama.
24 Und er ließ sein Volk sehr wachsen und machte sie mächtiger denn ihre Feinde.
Na ka tino whakanuia e ia tana iwi: a ka meinga ratou kia kaha ake i o ratou hoariri.
25 Er verkehrete jener Herz, daß sie seinem Volk gram wurden und dachten seine Knechte mit List zu dämpfen.
I whakakoarotia e ia to ratou ngakau kia kino ki tana iwi, kia mahi lhianga ki ana pononga.
26 Er sandte seinen Knecht Mose, Aaron, den er hatte erwählet.
I tonoa e ia a Mohi, tana pononga, raua ko Arona, ko tana i whiriwhiri ai.
27 Dieselben taten seine Zeichen unter ihnen und seine Wunder im Lande Hams.
Whakaputaina ana e raua ana tohu i waenganui i a ratou, he merekara i te whenua o Hama.
28 Er ließ Finsternis kommen und machte es finster; und waren nicht ungehorsam seinen Worten.
I tukua e ia te pouri, a kua pouri: kihai ano ratou i whakakeke ki ana kupu.
29 Er verwandelte ihre Wasser in Blut und tötete ihre Fische.
I whakaputaia ketia e ia o ratou wai hei toto; a mate ake i a ia a ratou ngohi.
30 Ihr Land wimmelte Kröten heraus in den Kammern ihrer Könige.
I whakangahue ake to ratou whenua i te poroka, i roto i nga whare moenga o o ratou kingi.
31 Er sprach, da kam Ungeziefer, Läuse, in allen ihren Grenzen.
I whai kupu ia, a puta ana mai nga pokai namu: me te kutu i o ratou kainga.
32 Er gab ihnen Hagel zum Regen, Feuerflammen in ihrem Lande;
I tukua iho e ia ki a ratou te whatu hei ua, me te ahi mura ki to ratou whenua.
33 und schlug ihre Weinstöcke und Feigenbäume und zerbrach die Bäume in ihren Grenzen.
I pakia ano e ia a ratou waina me a ratou piki; a whatiwhatiia ana e ia nga rakau o o ratou kainga.
34 Er sprach, da kamen Heuschrecken und Käfer ohne Zahl.
I korero ia, a puta ana mai te mawhitiwhiti me te moka, te taea te tatau.
35 Und sie fraßen alles Gras in ihrem Lande und fraßen die Früchte auf ihrem Felde.
A kainga katoatia ana nga otaota o to ratou whenua; pau ake nga hua o to ratou oneone.
36 Und schlug alle Erstgeburt in Ägypten, alle ihre ersten Erben.
I whakamatea katoatia ano hoki e ia nga matamua o to ratou whenua, te muanga o to ratou kaha.
37 Und führete sie aus mit Silber und Golde; und war kein Gebrechlicher unter ihren Stämmen.
A whakaputaina mai ana ratou e ia, me te hiriwa, me te koura, kahore hoki he mea tuoi i roto i ana iwi.
38 Ägypten ward froh, daß sie auszogen; denn ihre Furcht war auf sie gefallen.
Na hari ana a Ihipa i to ratou haerenga; i mau hoki to ratou wehi ki a ratou.
39 Er breitete eine Wolke aus zur Decke und ein Feuer des Nachts zu leuchten.
I horahia e ia te kapua hei hipoki, me te ahi hei whakamarama i te po.
40 Sie baten, da ließ er Wachteln kommen; und er sättigte sie mit Himmelbrot.
I inoi ratou, a homai ana e ia te koitareke; a ka makona ratou i te taro o te rangi.
41 Er öffnete den Felsen, da flossen Wasser aus, daß Bäche liefen in der dürren Wüste.
I wahia e ia te kohatu, a ka pakaru mai nga wai: rere ana i nga wahi maroke, koia ano kei te awa.
42 Denn er gedachte an sein heiliges Wort, Abraham, seinem Knechte, geredet.
I mahara hoki ia ki tana kuputapu, ki a Aperahama ano, ki tana pononga.
43 Also führete er sein Volk aus mit Freuden und seine Auserwählten mit Wonne
A whakaputaina mai ana e ia tana iwi i runga i te hari, ana i whiriwhiri ai i runga i te koa.
44 und gab ihnen die Länder der Heiden, daß sie die Güter der Völker einnahmen
A homai ana e ia ki a ratou nga whenua o nga tauiwi: a riro ana i a ratou nga mauiuitanga o te iwi;
45 auf daß sie halten sollten seine Rechte und seine Gesetze bewahren. Halleluja!
Kia puritia ai e ratou ana tikanga, kia mau ai ki ana ture. Whakamoemititia a Ihowa.

< Psalm 105 >