Sprueche 9
1 Die Weisheit bauete ihr Haus und hieb sieben Säulen,
Даналиқ өзигә бир өй селип, Униң йәттә түврүгини орнатти.
2 schlachtete ihr Vieh und trug ihren Wein auf und bereitete ihren Tisch
У маллирини союп, Есил шараплирини арилаштуруп тәйярлап, Зияпәт дәстихинини яйди;
3 und sandte ihre Dirnen aus, zu laden oben auf die Paläste der Stadt:
Дедәклирини [меһман чақиришқа] әвәтти, Өзи шәһәрниң әң егиз җайлирида туруп:
4 Wer albern ist, der mache sich hieher! Und zum Narren sprach sie:
«И саддилар, бу йәргә келиңлар, — дәп чақириватиду; Наданларға:
5 Kommt, zehret von meinem Brot und trinket des Weins, den ich schenke!
Қени, нанлиримдин еғиз тегип, Мән арилаштуруп тәйярлиған шараплардин ичиңлар;
6 Verlasset das alberne Wesen, so werdet ihr leben; und gehet auf dem Wege des Verstandes.
Наданлар қатаридин чиқип, һаятқа еришиңлар, Йоруқлуқ йолида меңиңлар», — дәватиду.
7 Wer den Spötter züchtiget, der muß Schande auf sich nehmen; und wer den Gottlosen straft, der muß gehöhnet werden.
Һакавурларға тәнбиһ бәргүчи аһанәткә учрайду, Қәбиһләрни әйиплигүчи өзигә дағ кәлтүриду.
8 Strafe den Spötter nicht, er hasset dich; strafe den Weisen, der wird dich lieben.
Һакавурларни әйиплимә, чүнки у саңа өч болуп қалиду; Һалбуки, дана кишини әйиплисәң, у сени сөйиду.
9 Gib dem Weisen, so wird er noch weiser werden; lehre den Gerechten, so wird er in der Lehre zunehmen.
Дана адәмгә дәвәт қилсаң, әқли техиму толуқ болиду; Һәққаний адәмгә дурус йол көрсәтсәң, Билими техиму ашиду.
10 Der Weisheit Anfang ist des HERRN Furcht; und der Verstand lehret, was heilig ist.
Пәрвәрдигардин әйминиш даналиқниң башлинишидур, Муқәддәс болғучини тонуш йоруқлуқтур.
11 Denn durch mich wird deiner Tage viel werden, und werden dir der Jahre des Lebens mehr werden.
Мән [даналиқ] сәндә болсам, күнлириңни узартимән, Өмрүңниң жиллири көпийәр.
12 Bist du weise, so bist du dir weise; bist du ein Spötter, so wirst du es allein tragen.
Сәндә даналиқ болса, пайдини көридиған өзүңсән, Даналиқни мазақ қилсаң зиян тартидиғанму өзүңсән.
13 Es ist aber ein töricht, wild Weib, voll Schwätzens und weiß nichts;
Надан хотун ағзи бисәрәмҗан, әқилсиздур, Һеч немә билмәстур.
14 die sitzt in der Tür ihres Hauses auf dem Stuhl, oben in der Stadt,
У ишик алдида олтирип, Шәһәрниң әң егиз җайлирида орун елип,
15 zu laden alle, die vorübergehen und richtig auf ihrem Wege wandeln.
Удул өтүп кетиватқанларға:
16 Wer ist albern, der mache sich hieher! Und zum Narren spricht sie:
«Кимки садда болса, бу йәргә кәлсун!» — дәватиду, Вә әқилсизләрни:
17 Die verstohlenen Wasser sind süß und das verborgene Brot ist niedlich.
«Оғрилиқчә ичкән су татлиқ болиду, Оғрилап йегән нан тәмлик болиду!» — дәп чарқиватиду.
