Sprueche 7
1 Mein Kind, behalte meine Rede und verbirg meine Gebote bei dir!
१माझ्या मुला, माझे शब्द जपून ठेव, आणि माझ्या आज्ञा आपल्याजवळ साठवून ठेव.
2 Behalte meine Gebote, so wirst du leben, und mein Gesetz wie deinen Augapfel.
२माझ्या आज्ञा पाळ आणि जिवंत रहा, आणि माझे शिक्षण डोळ्यातील बाहुलीप्रमाणे जप.
3 Binde sie an deine Finger, schreibe sie auf die Tafel deines Herzens!
३ती आपल्या बोटांस बांध; ती आपल्या हृदयाच्या पाटीवर लिहून ठेव.
4 Sprich zur Weisheit: Du bist meine Schwester, und nenne die Klugheit deine Freundin,
४“तू माझी बहीण आहेस” असे ज्ञानाला म्हण, आणि सुज्ञतेला आपले नातेवाईक म्हण,
5 daß du behütet werdest vor dem fremden Weibe, vor einer andern, die glatte Worte gibt.
५अशासाठी की, भुरळ घालणाऱ्या स्त्रीपासून, ते तुला व्यभिचारी स्त्रीच्या गोड शब्दांपासून वाचवतील.
6 Denn am Fenster meines Hauses guckte ich durchs Gitter und sah unter den Albernen
६माझ्या घराच्या खिडकीजवळील जाळ्यातून मी बाहेर पाहिले;
7 und ward gewahr unter den Kindern eines närrischen Jünglings,
७आणि मी पुष्कळ भोळे तरुण पाहिले. मला तरुणांमध्ये एक तरुण दिसला, जो बुद्धिहीन मनुष्य होता.
8 der ging auf der Gasse an einer Ecke und trat daher auf dem Wege an ihrem Hause,
८तो तरुण मनुष्य तिच्या कोपऱ्याजवळून जाणाऱ्या वाटेने जात होता, आणि तो तिच्या घराकडे,
9 in der Dämmerung, am Abend des Tages, da es Nacht ward und dunkel war.
९त्या दिवशी संध्याकाळी संधीप्रकाशात, रात्रीच्यावेळी आणि अंधकारात गेला.
10 Und siehe, da begegnete ihm ein Weib im Hurenschmuck, listig,
१०आणि तेथे ती स्त्री त्यास भेटली, वेश्येसारखा पोशाख केलेली आणि ती तेथे कशासाठी आहे हे तिला माहित होते.
11 wild und unbändig, daß ihre Füße in ihrem Hause nicht bleiben können.
११ती वाचाळ व स्वच्छंदी असून, तिचे पाय घरी राहत नाही;
12 Jetzt ist sie draußen, jetzt auf der Gasse und lauert an allen Ecken.
१२कधी रस्त्यात, कधी बाजारात, प्रत्येक नाक्याजवळ ती थांबून राहते.
13 Und erwischte ihn und küssete ihn unverschämt und sprach zu ihm:
१३मग तिने त्यास धरले आणि त्याची चुंबने घेतली; निर्लज्जपणे ती त्यास म्हणाली,
14 Ich habe Dankopfer für mich heute bezahlet, für meine Gelübde.
१४“आज मी माझी शांत्यर्पणे केली; मी आपले नवस फेडले,
15 Darum bin ich herausgegangen, dir zu begegnen, dein Angesicht frühe zu suchen, und habe dich funden.
१५ह्यासाठी मी तुला भेटायला, तुझे मुख पाहायला उत्सुकतेने बाहेर आले आणि तू मला सापडला आहेस.
16 Ich habe mein Bett schön geschmückt mit bunten Teppichen aus Ägypten.
१६मी आपल्या अंथरुणावर, मिसरातली रंगीत सुती चादर पसरली आहे.
17 Ich habe mein Lager mit Myrrhen, Aloes und Zinnamen besprengt.
१७मी आपले अंथरुण बोळ, अगरू, दालचिनी यांनी सुवासिक केली आहे.
18 Komm, laß uns genug buhlen bis an den Morgen und laß uns der Liebe pflegen;
१८ये, आपण सकाळपर्यंत प्रीतीने भरून तृप्त होऊ; आपण वेगवेगळ्या कृतींनी प्रेम करून महान आनंद घेऊ.
19 denn der Mann ist nicht daheim, er ist einen fernen Weg gezogen;
१९माझा पती घरी नाही; तो लांबच्या प्रवासास गेला आहे.
20 er hat den Geldsack mit sich genommen; er wird erst aufs Fest wieder heimkommen.
२०त्याने प्रवासासाठी पैश्याची पिशवीबरोबर घेतली आहे; तो पौर्णिमेच्या दिवशी परत घरी येईल.”
21 Sie überredete ihn mit vielen Worten und gewann ihn ein mit ihrem glatten Munde.
२१तिने आपल्या मोहक बोलण्याने त्याचे मन वळवले; आणि आपल्या गोड बोलण्याने तिने त्यास सक्ती केली.
22 Er folgte ihr bald nach; wie ein Ochs zur Fleischbank geführt wird, und wie zur Fessel, da man die Narren züchtiget,
२२तो तिच्यामागे चालला, जसा बैल कापला जाण्यास जातो, किंवा जसा हरीण सापळ्यात पकडला जातो,
23 bis sie ihm mit dem Pfeil die Leber spaltete, wie ein Vogel zum Strick eilet und weiß nicht, daß ihm das Leben gilt.
२३जसा पक्षी, पाशाकडे धाव घेतो, तसा हे आपल्या जीवाची किंमत घेण्यासाठी आहे हे तो जाणत नाही, किंवा तिर त्याचे काळीज भेदून जाईपर्यंत तसा तो तिच्यामागे जातो.
24 So gehorchet mir nun, meine Kinder, und merket auf die Rede meines Mundes.
२४आणि आता, माझ्या मुलांनो, माझे ऐका; मी काय सांगतो त्याकडे लक्ष द्या.
25 Laß dein Herz nicht weichen auf ihren Weg und laß dich nicht verführen auf ihre Bahn!
२५तुझ्या मनाला तिच्या मार्गाकडे वळू देऊ नकोस; तिच्या वाटांनी जाऊन बहकू नकोस.
26 Denn sie hat viele verwundet und gefället, und sind allerlei Mächtige von ihr erwürget.
२६कारण तिने पुष्कळांना घायाळ करून पाडले आहे, त्यांची संख्या मोजू शकत नाही.
