Sprueche 5
1 Mein Kind, merke auf meine Weisheit; neige dein Ohr zu meiner Lehre,
Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
2 daß du behaltest guten Rat und dein Mund wisse Unterschied zu haben.
Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
3 Denn die Lippen der Hure sind süß wie Honigseim, und ihre Kehle ist glätter denn Öl,
Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
4 aber hernach bitter wie Wermut und scharf wie ein zweischneidig Schwert.
Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Nogi jej zstępują do śmierci, a do piekła chód jej prowadzi. (Sheol h7585)
6 Sie gehet nicht stracks auf dem Wege des Lebens; unstet sind ihre Tritte, daß sie nicht weiß, wo sie gehet.
Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
7 So gehorchet mir nun, meine Kinder, und weichet nicht von der Rede meines Mundes!
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
8 Laß deine Wege ferne von ihr sein und nahe nicht zur Tür ihres Hauses,
Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
9 daß du nicht den Fremden gebest deine Ehre und deine Jahre dem Grausamen,
Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
10 daß sich nicht Fremde von deinem Vermögen sättigen, und deine Arbeit nicht sei in eines andern Haus,
By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
11 und müssest hernach seufzen, wenn du dein Leib und Gut verzehret hast,
I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
12 und sprechen: Ach, wie habe ich die Zucht gehasset, und mein Herz die Strafe verschmähet,
I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
13 und habe nicht gehorchet der Stimme meiner Lehrer und mein Ohr nicht geneigt zu denen, die mich lehreten!
Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
14 Ich bin schier in all Unglück kommen vor allen Leuten und allem Volk.
Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
15 Trinke Wasser aus deiner Grube und Flüsse aus deinem Brunnen.
Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
16 Laß deine Brunnen herausfließen und die Wasserbäche auf die Gassen.
Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
17 Habe du aber sie alleine und kein Fremder mit dir.
Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
18 Dein Born sei gesegnet, und freue dich des Weibes deiner Jugend!
Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
19 Sie ist lieblich wie eine Hindin und holdselig wie ein Reh. Laß dich ihre Liebe allezeit sättigen, und ergötze dich allewege in ihrer Liebe.
Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
20 Mein Kind, warum willst du dich an der Fremden ergötzen und herzest dich mit einer andern?
Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
21 Denn jedermanns Wege sind stracks vor dem HERRN, und er misset gleich alle ihre Gänge.
Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
22 Die Missetat des Gottlosen wird ihn fahen, und er wird mit dem Strick seiner Sünde gehalten werden.
Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
23 Er wird sterben, daß er sich nicht will ziehen lassen, und um seiner großen Torheit willen wird's ihm nicht wohlgehen.
Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
