Sprueche 5
1 Mein Kind, merke auf meine Weisheit; neige dein Ohr zu meiner Lehre,
Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;
2 daß du behaltest guten Rat und dein Mund wisse Unterschied zu haben.
Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.
3 Denn die Lippen der Hure sind süß wie Honigseim, und ihre Kehle ist glätter denn Öl,
Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.
4 aber hernach bitter wie Wermut und scharf wie ein zweischneidig Schwert.
Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.
Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast. (Sheol h7585)
6 Sie gehet nicht stracks auf dem Wege des Lebens; unstet sind ihre Tritte, daß sie nicht weiß, wo sie gehet.
Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.
7 So gehorchet mir nun, meine Kinder, und weichet nicht von der Rede meines Mundes!
Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.
8 Laß deine Wege ferne von ihr sein und nahe nicht zur Tür ihres Hauses,
Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;
9 daß du nicht den Fremden gebest deine Ehre und deine Jahre dem Grausamen,
Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;
10 daß sich nicht Fremde von deinem Vermögen sättigen, und deine Arbeit nicht sei in eines andern Haus,
Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;
11 und müssest hernach seufzen, wenn du dein Leib und Gut verzehret hast,
En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;
12 und sprechen: Ach, wie habe ich die Zucht gehasset, und mein Herz die Strafe verschmähet,
En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!
13 und habe nicht gehorchet der Stimme meiner Lehrer und mein Ohr nicht geneigt zu denen, die mich lehreten!
En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!
14 Ich bin schier in all Unglück kommen vor allen Leuten und allem Volk.
Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!
15 Trinke Wasser aus deiner Grube und Flüsse aus deinem Brunnen.
Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;
16 Laß deine Brunnen herausfließen und die Wasserbäche auf die Gassen.
Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;
17 Habe du aber sie alleine und kein Fremder mit dir.
Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.
18 Dein Born sei gesegnet, und freue dich des Weibes deiner Jugend!
Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;
19 Sie ist lieblich wie eine Hindin und holdselig wie ein Reh. Laß dich ihre Liebe allezeit sättigen, und ergötze dich allewege in ihrer Liebe.
Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.
20 Mein Kind, warum willst du dich an der Fremden ergötzen und herzest dich mit einer andern?
En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?
21 Denn jedermanns Wege sind stracks vor dem HERRN, und er misset gleich alle ihre Gänge.
Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.
22 Die Missetat des Gottlosen wird ihn fahen, und er wird mit dem Strick seiner Sünde gehalten werden.
Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.
23 Er wird sterben, daß er sich nicht will ziehen lassen, und um seiner großen Torheit willen wird's ihm nicht wohlgehen.
Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.
