Klagelieder 5
1 Gedenke, HERR, wie es uns gehet; schau und siehe an unsere Schmach!
| ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین. | ۱ |
2 Unser Erbe ist den Fremden zuteil worden und unsere Häuser den Ausländern.
| میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است. | ۲ |
3 Wir sind Waisen und haben keinen Vater; unsere Mütter sind wie Witwen.
| ما یتیم و بی‌پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند. | ۳ |
4 Unser eigen Wasser müssen wir um Geld trinken; unser Holz muß man bezahlt bringen lassen.
| آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به مافروخته می‌شود. | ۴ |
5 Man treibt uns über Hals, und wenn wir schon müde sind, läßt man uns doch keine Ruhe.
| تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند وخسته شده، راحت نداریم. | ۵ |
6 Wir haben uns müssen Ägypten und Assur ergeben, auf daß wir doch Brot satt zu essen haben.
| با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم. | ۶ |
7 Unsere Väter haben gesündiget und sind nicht mehr vorhanden; und wir müssen ihre Missetat entgelten.
| پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و مامتحمل عصیان ایشان گردیده‌ایم. | ۷ |
8 Knechte herrschen über uns, und ist niemand, der uns von ihrer Hand errette.
| غلامان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد. | ۸ |
9 Wir müssen unser Brot mit Fahr unsers Lebens holen vor dem Schwert in der Wüste.
| از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش می‌یابیم. | ۹ |
10 Unsere Haut ist verbrannt wie in einem Ofen vor dem greulichen Hunger.
| پوست ما به‌سبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است. | ۱۰ |
11 Sie haben die Weiber zu Zion geschwächt und die Jungfrauen in den Städten Judas.
| زنان را در صهیون بی‌عصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا. | ۱۱ |
12 Die Fürsten sind von ihnen gehenket, und die Person der Alten hat man nicht geehret.
| سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند. | ۱۲ |
13 Die Jünglinge haben Mühlsteine müssen tragen und die Knaben über dem Holztragen straucheln.
| جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم می‌افتند. | ۱۳ |
14 Es sitzen die Alten nicht mehr unter dem Tor, und die Jünglinge treiben kein Saitenspiel mehr.
| مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش. | ۱۴ |
15 Unsers Herzens Freude hat ein Ende, unser Reigen ist in Wehklagen verkehret.
| شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید. | ۱۵ |
16 Die Krone unsers Haupts ist abgefallen. O wehe, daß wir so gesündiget haben!
| تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم. | ۱۶ |
17 Darum ist auch unser Herz betrübt, und unsere Augen sind finster worden
| از این جهت دل ما بیتاب شده است و به‌سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است. | ۱۷ |
18 um des Berges Zions willen, daß er so wüst liegt, daß die Füchse darüberlaufen.
| یعنی به‌خاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش می‌کنند. | ۱۸ |
19 Aber du, HERR, der du ewiglich bleibest und dein Thron für und für,
| اما تو‌ای یهوه تا ابدالاباد جلوس می‌فرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود. | ۱۹ |
20 warum willst du unser so gar vergessen und uns die Länge so gar verlassen?
| پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نموده‌ای. | ۲۰ |
21 Bringe uns, HERR, wieder zu dir, daß wir wieder heimkommen; verneue unsere Tage wie vor alters!
| ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن. | ۲۱ |
22 Denn du hast uns verworfen und bist allzusehr über uns erzürnet.
| و الا ما را بالکل رد نموده‌ای و بر مابی نهایت غضبناک شده‌ای. | ۲۲ |
