Klagelieder 3

1 Ich bin ein elender Mann, der die Rute seines Grimmes sehen muß.

௧ஆண்டவருடைய கோபத்தின் பிரம்பினால் ஏற்பட்ட சிறுமையைக் கண்ட மனிதன் நான்.

2 Er hat mich geführet und lassen gehen in die Finsternis und nicht ins Licht.

௨அவர் என்னை வெளிச்சத்திலே அல்ல, இருளிலே அழைத்து நடத்திவந்தார்.

3 Er hat seine Hand gewendet wider mich und handelt gar anders mit mir für und für.

௩அவர் தமது கையை எனக்கு விரோதமாகவே தினமும் திருப்பினார்.

4 Er hat mein Fleisch und Haut alt gemacht und mein Gebein zerschlagen.

௪என் சதையையும், என் தோலையும் கடினமாக்கினார்; என் எலும்புகளை நொறுக்கினார்.

5 Er hat mich verbauet und mich mit Galle und Mühe umgeben.

௫அவர் எனக்கு விரோதமாக மதிலைக்கட்டி, கசப்பினாலும் வருத்தத்தினாலும் என்னைச் சூழ்ந்துகொண்டார்.

6 Er hat mich in Finsternis gelegt, wie die Toten in der Welt.

௬ஆரம்பகாலத்தில் இறந்தவர்களைப்போல என்னை இருளான இடங்களில் கிடக்கச்செய்தார்.

7 Er hat mich vermauert, daß ich nicht heraus kann, und mich in harte Fesseln gelegt.

௭நான் தப்பிப்போகாமலிருக்க என்னைச்சூழ வேலியடைத்தார்; என் விலங்கை கடினமாக்கினார்.

8 Und wenn ich gleich schreie und rufe, so stopft er die Ohren zu vor meinem Gebet.

௮நான் சத்தமிட்டுக் கூப்பிட்டாலும், என் ஜெபத்திற்கு வழியை அடைத்துப்போட்டார்.

9 Er hat meinen Weg vermauert mit Werkstücken und meinen Steig umgekehret.

௯வெட்டின கற்களின் சுவரால் என் வழிகளை அடைத்துப்போட்டார், என் பாதைகளைத் தாறுமாறாக்கினார்.

10 Er hat auf mich gelauert wie ein Bär, wie ein Löwe im Verborgenen.

௧0அவர் எனக்காகப் பதுங்கியிருக்கிற கரடியும், மறைவிடங்களில் தங்குகிற சிங்கமுமாயிருக்கிறார்.

11 Er läßt mich des Weges fehlen. Er hat mich zerstücket und zunichte gemacht.

௧௧என்னுடைய வழிகளை அகற்றி, என்னைத் துண்டித்துப்போட்டார்; என்னைப் பயனற்றவனாக்கிவிட்டார்.

12 Er hat seinen Bogen gespannet und mich dem Pfeil zum Ziel gesteckt.

௧௨தமது வில்லை நாணேற்றி, என்னை அம்புக்கு இலக்காக வைத்தார்.

13 Er hat aus dem Köcher in meine Nieren schießen lassen.

௧௩தம்முடைய அம்புகளை வைக்கும் பையின் அம்புகளை என் உள்ளத்தின் ஆழத்தில் படச்செய்தார்.

14 Ich bin ein Spott allem meinem Volk und täglich ihr Liedlein.

௧௪நான் என் மக்கள் அனைவருக்கும் பரியாசமும், தினமும் அவர்களுடைய கின்னரப் பாடலுமானேன்.

15 Er hat mich mit Bitterkeit gesättiget und mit Wermut getränket.

௧௫கசப்பினால் என்னை நிரப்பி, எட்டியினால் என்னை வெறுப்படையச்செய்தார்.

16 Er hat meine Zähne zu kleinen Stücken zerschlagen. Er wälzet mich in der Asche.

௧௬அவர் உணவிலுள்ள சிறுகற்களால் என் பற்களை நொறுக்கி, என்னைச் சாம்பலில் புரளச்செய்தார்.

17 Meine Seele ist aus dem Frieden vertrieben; ich muß des Guten vergessen.

௧௭என் ஆத்துமாவைச் சமாதானத்திற்குத் தூரமாக்கினார்; சுகத்தை மறந்தேன்.

18 Ich sprach: Mein Vermögen ist dahin und meine Hoffnung am HERRN.

௧௮என் பெலனும், நான் யெகோவாவுக்குக் காத்திருந்த நம்பிக்கையும் அழிந்துபோனது என்றேன்.

19 Gedenke doch, wie ich so elend und verlassen, mit Wermut und Galle getränket bin.

௧௯எட்டியும் பிச்சுமாகிய என் சிறுமையையும் என் தவிப்பையும் நினைத்தருளும்.

20 Du wirst ja daran gedenken, denn meine Seele sagt mir's.

௨0என் ஆத்துமா அவைகளை நினைத்து நினைத்து எனக்குள் உடைந்துபோகிறது.

21 Das nehme ich zu Herzen, darum hoffe ich noch.

௨௧இதை என் மனதிலே வைத்து நம்பிக்கை கொண்டிருப்பேன்.

22 Die Gute des HERRN ist, daß wir nicht gar aus sind; seine Barmherzigkeit hat noch kein Ende,

௨௨நாம் அழிந்துபோகாமலிருக்கிறது யெகோவாவுடைய கிருபையே, அவருடைய இரக்கங்களுக்கு முடிவில்லை.

23 sondern sie ist alle Morgen neu, und deine Treue ist groß.

௨௩அவைகள் காலைதோறும் புதியவைகள்; உமது உண்மை பெரிதாயிருக்கிறது.

24 Der HERR ist mein Teil, spricht meine Seele, darum will ich auf ihn hoffen.

௨௪யெகோவா என் பங்கு என்று என் ஆத்துமா சொல்லும்; ஆகையால் அவரிடத்தில் நம்பிக்கை கொண்டிருப்பேன்.

25 Denn der HERR ist freundlich dem, der auf ihn harret, und der Seele, die nach ihm fraget.

௨௫தமக்குக் காத்திருக்கிறவர்களுக்கும், தம்மைத் தேடுகிற ஆத்துமாவுக்கும் யெகோவா நல்லவர்.

26 Es ist ein köstlich Ding, geduldig sein und auf die Hilfe des HERRN hoffen.

௨௬யெகோவாவுடைய இரட்சிப்புக்கு நம்பிக்கையோடு காத்திருக்கிறது நல்லது.

27 Es ist ein köstlich Ding einem Manne, daß er das Joch in seiner Jugend trage,

௨௭தன் இளவயதில் நுகத்தைச் சுமக்கிறது மனிதனுக்கு நல்லது.

28 daß ein Verlassener geduldig sei, wenn ihn etwas überfällt,

௨௮அவரே அதைத் தன்மேல் வைத்தாரென்று அவன் தனிமையாயிருந்து மெளனமாயிருப்பானாக.

29 und seinen Mund in den Staub stecke und der Hoffnung erwarte

௨௯நம்பிக்கைக்கு இடமுண்டோ என்று தன் வாய் மண்ணில்படும்படி குப்புறவிழுவானாக.

30 und lasse sich auf die Backen schlagen und ihm viel Schmach anlegen.

௩0தன்னை அடிக்கிறவனுக்குத் தன் கன்னத்தைக் காட்டி, அவமானத்தால் நிறைந்திருப்பானாக.

31 Denn der HERR verstößt nicht ewiglich,

௩௧ஆண்டவர் என்றென்றைக்கும் கைவிடமாட்டார்.

32 sondern er betrübet wohl und erbarmet sich wieder nach seiner großen Güte;

௩௨அவர் வருத்தப்படுத்தினாலும் தமது மிகுந்த கிருபையின்படி மனமிரங்குவார்.

33 denn er nicht von Herzen die Menschen plaget und betrübet,

௩௩அவர் மனப்பூர்வமாக மனுமக்களைச் சிறுமையாக்கி வருத்தப்படுத்துகிறதில்லை.

34 als wollte er alle die Gefangenen auf Erden gar unter seine Füße zertreten

௩௪ஒருவன் பூமியில் சிறைப்பட்டவர்கள் அனைவரையும் தன் கால்களின்கீழ் நசுக்குகிறதையும்,

35 und eines Mannes Recht vor dem Allerhöchsten beugen lassen

௩௫உன்னதமான தேவனின் சமுகத்தில் மனிதர்களுடைய நியாயத்தைப் புரட்டுகிறதையும்,

36 und eines Menschen Sache verkehren lassen, gleich als sähe es der HERR nicht.

௩௬மனிதனை அவனுடைய வழக்கிலே மாறுபாடாக்குகிறதையும், ஆண்டவர் காணாதிருப்பாரோ?

37 Wer darf denn sagen, daß solches geschehe ohne des HERRN Befehl,

௩௭ஆண்டவர் கட்டளையிடாமல் இருக்கும்போது, காரியம் சம்பவிக்கும் என்று சொல்லுகிறவன் யார்?

38 und daß weder Böses noch Gutes komme aus dem Munde des Allerhöchsten?

௩௮உன்னதமான தேவனுடைய வாயிலிருந்து தீமையும் நன்மையும் புறப்படுகிறதில்லையோ?

39 Wie murren denn die Leute im Leben also? Ein jeglicher murre wider seine Sünde!

௩௯உயிருள்ள மனிதன் முறையிடுவானேன்? அவன் தன்னுடைய பாவத்திற்கு வரும் தண்டனையைக்குறித்து முறையிடுகிறதென்ன?

40 Und laßt uns forschen und suchen unser Wesen und uns zum HERRN bekehren.

௪0நாம் நம்முடைய வழிகளைச் சோதித்து ஆராய்ந்து, யெகோவாவிடத்தில் திரும்பக்கடவோம்.

41 Laßt uns unser Herz samt den Händen aufheben zu Gott im Himmel.

௪௧நாம் நம்முடைய கைகளோடுங்கூட நம்முடைய இருதயத்தையும் பரலோகத்திலிருக்கிற தேவனிடத்திற்கு ஏறெடுப்போமாக.

42 Wir, wir haben gesündiget und sind ungehorsam gewesen. Darum hast du billig nicht verschonet,

௪௨நாங்கள் துரோகம்செய்து, கலகம்செய்தோம்; ஆகையால் தேவரீர் மன்னிக்காமல் இருந்தீர்.

43 sondern du hast uns mit Zorn überschüttet und verfolget und ohne Barmherzigkeit erwürget.

௪௩தேவரீர் கோபத்தால் மூடிக்கொண்டு, எங்களைத் தப்பவிடாமல் பின்தொடர்ந்து கொன்றீர்.

44 Du hast dich mit einer Wolke verdeckt, daß kein Gebet hindurch konnte.

௪௪ஜெபம் உள்ளே நுழையமுடியாதபடி உம்மை மேகத்தால் மூடிக்கொண்டீர்.

45 Du hast uns zu Kot und Unflat gemacht unter den Völkern.

௪௫மக்களுக்குள்ளே எங்களைக் குப்பையும் அருவருப்புமாக்கினீர்.

46 Alle unsere Feinde sperren ihr Maul auf wider uns.

௪௬எங்கள் பகைவர்கள் எல்லோரும் எங்களுக்கு விரோதமாகத் தங்கள் வாயைத் திறந்தார்கள்.

47 Wir werden gedrückt und geplagt mit Schrecken und Angst.

௪௭பயமும், படுகுழியும், பயனற்றநிலையும், அழிவும் எங்களுக்கு நேரிட்டது.

48 Meine Augen rinnen mit Wasserbächen über dem Jammer der Tochter meines Volks.

௪௮மகளாகிய என் மக்கள் அடைந்த கேட்டினால் என் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வடிகிறது.

49 Meine Augen fließen und können nicht ablassen; denn es ist kein Aufhören da,

௪௯யெகோவா பரலோகத்திலிருந்து நோக்கிப்பார்க்கும்வரை,

50 bis der HERR vom Himmel herabschaue und sehe darein.

௫0என் கண் இடைவிடாமல் ஓய்வின்றி வழிகிறது.

51 Mein Auge frißt mir das Leben weg um die Tochter meiner Stadt.

௫௧என் பட்டணத்தின் பெண்கள் அனைவரினிமித்தம், என் கண் என் ஆத்துமாவுக்கு வேதனையுண்டாக்குகிறது.

52 Meine Feinde haben mich gehetzet, wie einen Vogel, ohne Ursache.

௫௨காரணமே இல்லாமல் என்னைப் பகைக்கிறவர்கள் என்னை ஒரு பறவையைப்போல வேட்டையாடினார்கள்.

53 Sie haben mein Leben in einer Grube umgebracht und Steine auf mich geworfen.

௫௩படுகுழியிலே என் உயிரை ஒடுக்கி, என்மேல் கல்லைவைத்தார்கள்.

54 Sie haben auch mein Haupt mit Wasser überschüttet. Da sprach ich: Nun bin ich gar dahin.

௫௪தண்ணீர் என் தலைக்குமேல் வந்தது; அழிந்தேன் என்றேன்.

55 Ich rief aber deinen Namen an, HERR, unten aus der Grube;

௫௫மகா ஆழமான குழியிலிருந்து, யெகோவாவே, உம்முடைய பெயரைச் சொல்லிக் கூப்பிட்டேன்.

56 und du erhöretest meine Stimme. Verbirg deine Ohren nicht vor meinem Seufzen und Schreien!

௫௬என் சத்தத்தைக் கேட்டீர்; என் பெருமூச்சுக்கும் என் கூப்பிடுதலுக்கும் உமது செவியை அடைத்துக்கொள்ளாதேயும்.

57 Nahe dich zu mir, wenn ich dich anrufe, und sprich: Fürchte dich nicht!

௫௭நான் உம்மை நோக்கிக் கூப்பிட்டநாளிலே நீர் கேட்டு: பயப்படாதே என்றீர்.

58 Führe du, HERR, die Sache meiner Seele und erlöse mein Leben!

௫௮ஆண்டவரே, என் ஆத்துமாவின் வழக்கை நடத்தினீர்; என் உயிரை மீட்டுக்கொண்டீர்.

59 HERR, schaue, wie mir so unrecht geschieht, und hilf mir zu meinem Recht!

௫௯யெகோவாவே, எனக்கு உண்டான அநியாயத்தைக் கண்டீர்; எனக்கு நியாயம் செய்யும்.

60 Du siehest alle ihre Rache und alle ihre Gedanken wider mich.

௬0அவர்களுடைய எல்லா விரோதத்தையும், அவர்கள் எனக்கு விரோதமாக நினைத்த எல்லா நினைவுகளையும் கண்டீர்.

61 HERR, du hörest ihre Schmach und alle ihre Gedanken über mich,

௬௧யெகோவாவே, அவர்கள் அவமதித்த அவமானங்களையும், அவர்கள் எனக்கு விரோதமாக நினைத்த எல்லா நினைவுகளையும்,

62 die Lippen meiner Widerwärtigen und ihr Dichten wider mich täglich.

௬௨எனக்கு விரோதமாக எழும்பினவர்களின் வாய்ச்சொற்களையும், அவர்கள் நாள்முழுவதும் எனக்கு விரோதமாக யோசிக்கும் யோசனைகளையும் கேட்டீர்.

63 Schaue doch; sie gehen nieder oder stehen auf, so singen sie von mir Liedlein.

௬௩அவர்கள் உட்கார்ந்திருப்பதையும் அவர்கள் எழுந்திருப்பதையும் நோக்கிப் பாரும்; நான் அவர்களுடைய பாடலாயிருக்கிறேன்.

64 Vergilt ihnen, HERR, wie sie verdienet haben!

௬௪யெகோவாவே, அவர்களுடைய கைகள் செய்த செயல்களுக்குத்தக்கதாக அவர்களுக்குப் பலன் கொடுப்பீர்.

65 Laß ihnen das Herz erschrecken und deinen Fluch fühlen!

௬௫அவர்களுக்கு மனவேதனையைக் கொடுப்பீர், உம்முடைய சாபம் அவர்கள்மேல் இருக்கும்.

66 Verfolge sie mit Grimm und vertilge sie unter dem Himmel des HERRN!

௬௬கோபமாக அவர்களைப் பின்தொடர்ந்து, யெகோவாவுடைய வானங்களின் கீழே அவர்கள் இல்லாதபடி அவர்களை அழித்துவிடுவீர்.