Klagelieder 3

1 Ich bin ein elender Mann, der die Rute seines Grimmes sehen muß.

Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.

2 Er hat mich geführet und lassen gehen in die Finsternis und nicht ins Licht.

Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.

3 Er hat seine Hand gewendet wider mich und handelt gar anders mit mir für und für.

Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.

4 Er hat mein Fleisch und Haut alt gemacht und mein Gebein zerschlagen.

Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.

5 Er hat mich verbauet und mich mit Galle und Mühe umgeben.

Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.

6 Er hat mich in Finsternis gelegt, wie die Toten in der Welt.

Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.

7 Er hat mich vermauert, daß ich nicht heraus kann, und mich in harte Fesseln gelegt.

Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.

8 Und wenn ich gleich schreie und rufe, so stopft er die Ohren zu vor meinem Gebet.

Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.

9 Er hat meinen Weg vermauert mit Werkstücken und meinen Steig umgekehret.

Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.

10 Er hat auf mich gelauert wie ein Bär, wie ein Löwe im Verborgenen.

Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.

11 Er läßt mich des Weges fehlen. Er hat mich zerstücket und zunichte gemacht.

Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.

12 Er hat seinen Bogen gespannet und mich dem Pfeil zum Ziel gesteckt.

Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.

13 Er hat aus dem Köcher in meine Nieren schießen lassen.

He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.

14 Ich bin ein Spott allem meinem Volk und täglich ihr Liedlein.

He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.

15 Er hat mich mit Bitterkeit gesättiget und mit Wermut getränket.

He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.

16 Er hat meine Zähne zu kleinen Stücken zerschlagen. Er wälzet mich in der Asche.

Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.

17 Meine Seele ist aus dem Frieden vertrieben; ich muß des Guten vergessen.

Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.

18 Ich sprach: Mein Vermögen ist dahin und meine Hoffnung am HERRN.

Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.

19 Gedenke doch, wie ich so elend und verlassen, mit Wermut und Galle getränket bin.

Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.

20 Du wirst ja daran gedenken, denn meine Seele sagt mir's.

Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.

21 Das nehme ich zu Herzen, darum hoffe ich noch.

Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;

22 Die Gute des HERRN ist, daß wir nicht gar aus sind; seine Barmherzigkeit hat noch kein Ende,

Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;

23 sondern sie ist alle Morgen neu, und deine Treue ist groß.

Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.

24 Der HERR ist mein Teil, spricht meine Seele, darum will ich auf ihn hoffen.

Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.

25 Denn der HERR ist freundlich dem, der auf ihn harret, und der Seele, die nach ihm fraget.

Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.

26 Es ist ein köstlich Ding, geduldig sein und auf die Hilfe des HERRN hoffen.

Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.

27 Es ist ein köstlich Ding einem Manne, daß er das Joch in seiner Jugend trage,

Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.

28 daß ein Verlassener geduldig sei, wenn ihn etwas überfällt,

Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.

29 und seinen Mund in den Staub stecke und der Hoffnung erwarte

Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.

30 und lasse sich auf die Backen schlagen und ihm viel Schmach anlegen.

Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.

31 Denn der HERR verstößt nicht ewiglich,

Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.

32 sondern er betrübet wohl und erbarmet sich wieder nach seiner großen Güte;

Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.

33 denn er nicht von Herzen die Menschen plaget und betrübet,

Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensen kinderen niet van harte.

34 als wollte er alle die Gefangenen auf Erden gar unter seine Füße zertreten

Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;

35 und eines Mannes Recht vor dem Allerhöchsten beugen lassen

Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;

36 und eines Menschen Sache verkehren lassen, gleich als sähe es der HERR nicht.

Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?

37 Wer darf denn sagen, daß solches geschehe ohne des HERRN Befehl,

Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?

38 und daß weder Böses noch Gutes komme aus dem Munde des Allerhöchsten?

Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?

39 Wie murren denn die Leute im Leben also? Ein jeglicher murre wider seine Sünde!

Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.

40 Und laßt uns forschen und suchen unser Wesen und uns zum HERRN bekehren.

Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.

41 Laßt uns unser Herz samt den Händen aufheben zu Gott im Himmel.

Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:

42 Wir, wir haben gesündiget und sind ungehorsam gewesen. Darum hast du billig nicht verschonet,

Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.

43 sondern du hast uns mit Zorn überschüttet und verfolget und ohne Barmherzigkeit erwürget.

Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood. Gij hebt niet verschoond.

44 Du hast dich mit einer Wolke verdeckt, daß kein Gebet hindurch konnte.

Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.

45 Du hast uns zu Kot und Unflat gemacht unter den Völkern.

Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.

46 Alle unsere Feinde sperren ihr Maul auf wider uns.

Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.

47 Wir werden gedrückt und geplagt mit Schrecken und Angst.

Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.

48 Meine Augen rinnen mit Wasserbächen über dem Jammer der Tochter meines Volks.

Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.

49 Meine Augen fließen und können nicht ablassen; denn es ist kein Aufhören da,

Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;

50 bis der HERR vom Himmel herabschaue und sehe darein.

Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.

51 Mein Auge frißt mir das Leben weg um die Tochter meiner Stadt.

Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.

52 Meine Feinde haben mich gehetzet, wie einen Vogel, ohne Ursache.

Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.

53 Sie haben mein Leben in einer Grube umgebracht und Steine auf mich geworfen.

Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.

54 Sie haben auch mein Haupt mit Wasser überschüttet. Da sprach ich: Nun bin ich gar dahin.

Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!

55 Ich rief aber deinen Namen an, HERR, unten aus der Grube;

Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.

56 und du erhöretest meine Stimme. Verbirg deine Ohren nicht vor meinem Seufzen und Schreien!

Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.

57 Nahe dich zu mir, wenn ich dich anrufe, und sprich: Fürchte dich nicht!

Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!

58 Führe du, HERR, die Sache meiner Seele und erlöse mein Leben!

Resch. HEERE! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.

59 HERR, schaue, wie mir so unrecht geschieht, und hilf mir zu meinem Recht!

Resch. HEERE! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.

60 Du siehest alle ihre Rache und alle ihre Gedanken wider mich.

Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.

61 HERR, du hörest ihre Schmach und alle ihre Gedanken über mich,

Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;

62 die Lippen meiner Widerwärtigen und ihr Dichten wider mich täglich.

Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.

63 Schaue doch; sie gehen nieder oder stehen auf, so singen sie von mir Liedlein.

Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.

64 Vergilt ihnen, HERR, wie sie verdienet haben!

Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.

65 Laß ihnen das Herz erschrecken und deinen Fluch fühlen!

Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!

66 Verfolge sie mit Grimm und vertilge sie unter dem Himmel des HERRN!

Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.