Johannes 5

1 Danach war ein Fest der Juden, und Jesus zog hinauf gen Jerusalem.

ਤਤਃ ਪਰੰ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਮ੍ ਉਤ੍ਸਵ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਗਤਵਾਨ੍|

2 Es ist aber zu Jerusalem bei dem Schafhause ein Teich, der heißt auf ebräisch Bethesda und hat fünf Hallen,

ਤਸ੍ਮਿੰਨਗਰੇ ਮੇਸ਼਼ਨਾਮ੍ਨੋ ਦ੍ਵਾਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਇਬ੍ਰੀਯਭਾਸ਼਼ਯਾ ਬੈਥੇਸ੍ਦਾ ਨਾਮ੍ਨਾ ਪਿਸ਼਼੍ਕਰਿਣੀ ਪਞ੍ਚਘੱਟਯੁਕ੍ਤਾਸੀਤ੍|

3 in welchen lagen viel Kranke, Blinde, Lahme, Dürre; die warteten, wenn sich das Wasser bewegte.

ਤਸ੍ਯਾਸ੍ਤੇਸ਼਼ੁ ਘੱਟੇਸ਼਼ੁ ਕਿਲਾਲਕਮ੍ਪਨਮ੍ ਅਪੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਅਨ੍ਧਖਞ੍ਚਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਾਙ੍ਗਾਦਯੋ ਬਹਵੋ ਰੋਗਿਣਃ ਪਤਨ੍ਤਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਸ੍ਮ|

4 Denn ein Engel fuhr herab zu seiner Zeit in den Teich und bewegte das Wasser. Welcher nun der erste, nachdem das Wasser beweget war, hineinstieg, der ward gesund, mit welcherlei Seuche er behaftet war.

ਯਤੋ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਕਾਲੇ ਤਸ੍ਯ ਸਰਸੋ ਵਾਰਿ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤ ਏਤ੍ਯਾਕਮ੍ਪਯਤ੍ ਤਤ੍ਕੀਲਾਲਕਮ੍ਪਨਾਤ੍ ਪਰੰ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਰੋਗੀ ਪ੍ਰਥਮੰ ਪਾਨੀਯਮਵਾਰੋਹਤ੍ ਸ ਏਵ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਦ੍ ਰੋਗਮੁਕ੍ਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|

5 Es war aber ein Mensch daselbst, achtunddreißig Jahre krank gelegen.

ਤਦਾਸ਼਼੍ਟਾਤ੍ਰਿੰਸ਼ਦ੍ਵਰ੍ਸ਼਼ਾਣਿ ਯਾਵਦ੍ ਰੋਗਗ੍ਰਸ੍ਤ ਏਕਜਨਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|

6 Da Jesus denselbigen sah liegen und vernahm, daß er so lange gelegen hatte, spricht er zu ihm: Willst du gesund werden?

ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਸ਼ਯਿਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਬਹੁਕਾਲਿਕਰੋਗੀਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਵ੍ਯਾਹ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਕਿੰ ਸ੍ਵਸ੍ਥੋ ਬੁਭੂਸ਼਼ਸਿ?

7 Der Kranke antwortete ihm: HERR, ich habe keinen Menschen, wenn das Wasser sich beweget, der mich in den Teich lasse; und wenn ich komme, so steiget ein anderer vor mir hinein.

ਤਤੋ ਰੋਗੀ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਹੇ ਮਹੇੱਛ ਯਦਾ ਕੀਲਾਲੰ ਕਮ੍ਪਤੇ ਤਦਾ ਮਾਂ ਪੁਸ਼਼੍ਕਰਿਣੀਮ੍ ਅਵਰੋਹਯਿਤੁੰ ਮਮ ਕੋਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ, ਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਮਮ ਗਮਨਕਾਲੇ ਕਸ਼੍ਚਿਦਨ੍ਯੋ(ਅ)ਗ੍ਰੋ ਗਤ੍ਵਾ ਅਵਰੋਹਤਿ|

8 Jesus spricht zu ihm: Stehe auf, nimm dein Bett und gehe hin!

ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਕਥਯਦ੍ ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠ, ਤਵ ਸ਼ੱਯਾਮੁੱਤੋਲ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਯਾਹਿ|

9 Und alsbald ward der Mensch gesund und nahm sein Bett und ging hin. Es war aber desselbigen Tages der Sabbat.

ਸ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਥੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਸ਼ੱਯਾਮੁੱਤੋਲ੍ਯਾਦਾਯ ਗਤਵਾਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੱਦਿਨੰ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰਃ|

10 Da sprachen die Juden zu dem, der gesund war worden: Es ist heute Sabbat; es ziemt dir nicht, das Bett zu tragen.

ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯਿਹੂਦੀਯਾਃ ਸ੍ਵਸ੍ਥੰ ਨਰੰ ਵ੍ਯਾਹਰਨ੍ ਅਦ੍ਯ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਸ਼ਯਨੀਯਮਾਦਾਯ ਨ ਯਾਤਵ੍ਯਮ੍|

11 Er antwortete ihnen: Der mich gesund machte, der sprach zu mir: Nimm dein Bett und gehe hin.

ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵੋਚਦ੍ ਯੋ ਮਾਂ ਸ੍ਵਸ੍ਥਮ੍ ਅਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਸ਼ਯਨੀਯਮ੍ ਉੱਤੋਲ੍ਯਾਦਾਯ ਯਾਤੁੰ ਮਾਂ ਸ ਏਵਾਦਿਸ਼ਤ੍|

12 Da fragten sie ihn: Wer ist der Mensch, der zu dir gesagt hat: Nimm dein Bett und gehe hin?

ਤਦਾ ਤੇ(ਅ)ਪ੍ਰੁʼੱਛਨ੍ ਸ਼ਯਨੀਯਮ੍ ਉੱਤੋਲ੍ਯਾਦਾਯ ਯਾਤੁੰ ਯ ਆਜ੍ਞਾਪਯਤ੍ ਸ ਕਃ?

13 Der aber gesund war worden, wußte nicht, wer er war; denn Jesus war gewichen, da so viel Volks an dem Ort war.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਕ ਇਤਿ ਸ੍ਵਸ੍ਥੀਭੂਤੋ ਨਾਜਾਨਾਦ੍ ਯਤਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਜਨਤਾਸੱਤ੍ਵਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰਮ੍ ਆਗਮਤ੍|

14 Danach fand ihn Jesus im Tempel und sprach zu ihm: Siehe zu, du bist gesund worden; sündige hinfort nicht mehr, daß dir nicht etwas Ärgeres widerfahre!

ਤਤਃ ਪਰੰ ਯੇਸ਼ੁ ਰ੍ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਤੰ ਨਰੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ਪ੍ਰਾਪ੍ਯਾਕਥਯਤ੍ ਪਸ਼੍ਯੇਦਾਨੀਮ੍ ਅਨਾਮਯੋ ਜਾਤੋਸਿ ਯਥਾਧਿਕਾ ਦੁਰ੍ਦਸ਼ਾ ਨ ਘਟਤੇ ਤੱਧੇਤੋਃ ਪਾਪੰ ਕਰ੍ੰਮ ਪੁਨਰ੍ਮਾਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਃ|

15 Der Mensch ging hin und verkündigte es den Juden, es sei Jesus, der ihn gesund gemacht habe.

ਤਤਃ ਸ ਗਤ੍ਵਾ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨ੍ ਅਵਦਦ੍ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਮਾਮ੍ ਅਰੋਗਿਣਮ੍ ਅਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍|

16 Darum verfolgten die Juden Jesum und suchten ihn zu töten, daß er solches getan hatte auf den Sabbat.

ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਕਰ੍ੰਮੇਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਇਤਿ ਹੇਤੋ ਰ੍ਯਿਹੂਦੀਯਾਸ੍ਤੰ ਤਾਡਯਿਤ੍ਵਾ ਹਨ੍ਤੁਮ੍ ਅਚੇਸ਼਼੍ਟਨ੍ਤ|

17 Jesus aber antwortete ihnen: Mein Vater wirket bisher, und ich wirke auch.

ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨਾਖ੍ਯਤ੍ ਮਮ ਪਿਤਾ ਯਤ੍ ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਕਰੋਤਿ ਤਦਨੁਰੂਪਮ੍ ਅਹਮਪਿ ਕਰੋਤਿ|

18 Darum trachteten ihm die Juden nun viel mehr nach, daß sie ihn töteten, daß er nicht allein den Sabbat brach, sondern sagte auch, Gott sei sein Vater, und machte sich selbst Gott gleich.

ਤਤੋ ਯਿਹੂਦੀਯਾਸ੍ਤੰ ਹਨ੍ਤੁੰ ਪੁਨਰਯਤਨ੍ਤ ਯਤੋ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੰ ਨਾਮਨ੍ਯਤ ਤਦੇਵ ਕੇਵਲੰ ਨ ਅਧਿਕਨ੍ਤੁ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਸ੍ਵਪਿਤਰੰ ਪ੍ਰੋਚ੍ਯ ਸ੍ਵਮਪੀਸ਼੍ਵਰਤੁਲ੍ਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|

19 Da antwortete Jesus und sprach zu ihnen: Wahrlich, wahrlich, ich sage euch, der Sohn kann nichts von ihm selber tun, denn was er siehet den Vater tun; denn was derselbige tut, das tut gleich auch der Sohn.

ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥਤਰੰ ਵਦਾਮਿ ਪੁਤ੍ਰਃ ਪਿਤਰੰ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤੰ ਪਸ਼੍ਯਤਿ ਤਦਤਿਰਿਕ੍ਤੰ ਸ੍ਵੇੱਛਾਤਃ ਕਿਮਪਿ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ| ਪਿਤਾ ਯਤ੍ ਕਰੋਤਿ ਪੁਤ੍ਰੋਪਿ ਤਦੇਵ ਕਰੋਤਿ|

20 Der Vater aber hat den Sohn lieb und zeiget ihm alles, was er tut, und wird ihm noch größere Werke zeigen, daß ihr euch verwundern werdet.

ਪਿਤਾ ਪੁਤ੍ਰੇ ਸ੍ਨੇਹੰ ਕਰੋਤਿ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ੍ਵਯੰ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰੋਤਿ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਪੁਤ੍ਰੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਤਿ; ਯਥਾ ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਜ੍ਞਾਨੰ ਜਨਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਦਰ੍ਥਮ੍ ਇਤੋਪਿ ਮਹਾਕਰ੍ੰਮ ਤੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

21 Denn wie der Vater die Toten auferweckt und machet sie lebendig, also auch der Sohn machet lebendig, welche er will.

ਵਸ੍ਤੁਤਸ੍ਤੁ ਪਿਤਾ ਯਥਾ ਪ੍ਰਮਿਤਾਨ੍ ਉੱਥਾਪ੍ਯ ਸਜਿਵਾਨ੍ ਕਰੋਤਿ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਪੁਤ੍ਰੋਪਿ ਯੰ ਯੰ ਇੱਛਤਿ ਤੰ ਤੰ ਸਜੀਵੰ ਕਰੋਤਿ|

22 Denn der Vater richtet niemand, sondern alles Gericht hat er dem Sohn gegeben,

ਸਰ੍ੱਵੇ ਪਿਤਰੰ ਯਥਾ ਸਤ੍ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤਥਾ ਪੁਤ੍ਰਮਪਿ ਸਤ੍ਕਾਰਯਿਤੁੰ ਪਿਤਾ ਸ੍ਵਯੰ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਵਿਚਾਰਮਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵਵਿਚਾਰਾਣਾਂ ਭਾਰੰ ਪੁਤ੍ਰੇ ਸਮਰ੍ਪਿਤਵਾਨ੍|

23 auf daß sie alle den Sohn ehren, wie sie den Vater ehren. Wer den Sohn nicht ehret, der ehret den Vater nicht, der ihn gesandt hat.

ਯਃ ਪੁਤ੍ਰੰ ਸਤ੍ ਕਰੋਤਿ ਸ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰੇਰਕਮਪਿ ਸਤ੍ ਕਰੋਤਿ|

24 Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Wer mein Wort höret und glaubet dem, der mich gesandt hat, der hat das ewige Leben und kommt nicht in das Gericht, sondern er ist vom Tode zum Leben hindurchgedrungen. (aiōnios g166)

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਾਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥਤਰੰ ਵਦਾਮਿ ਯੋ ਜਨੋ ਮਮ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਕੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਿ ਸੋਨਨ੍ਤਾਯੁਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ ਕਦਾਪਿ ਦਣ੍ਡਬਾਜਨੰ ਨ ਭਵਤਿ ਨਿਧਨਾਦੁੱਥਾਯ ਪਰਮਾਯੁਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ| (aiōnios g166)

25 Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Es kommt die Stunde und ist schon jetzt, daß die Toten werden die Stimme des Sohnes Gottes hören; und die sie hören werden, die werden leben.

ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਤਿਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਯਦਾ ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਈਸ਼੍ਵਰਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਨਿਨਾਦੰ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਯੇ ਚ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤੇ ਸਜੀਵਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਸਮਯ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਆਯਾਤਿ ਵਰਮ੍ ਇਦਾਨੀਮਪ੍ਯੁਪਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|

26 Denn wie der Vater das Leben hat in ihm selber, also hat er dem Sohn gegeben, das Leben zu haben in ihm selber

ਪਿਤਾ ਯਥਾ ਸ੍ਵਯਞ੍ਜੀਵੀ ਤਥਾ ਪੁਤ੍ਰਾਯ ਸ੍ਵਯਞ੍ਜੀਵਿਤ੍ਵਾਧਿਕਾਰੰ ਦੱਤਵਾਨ੍|

27 Und hat ihm Macht gegeben, auch das Gericht zu halten, darum daß er des Menschen Sohn ist.

ਸ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰਃ ਏਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਪਿਤਾ ਦਣ੍ਡਕਰਣਾਧਿਕਾਰਮਪਿ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਰ੍ਪਿਤਵਾਨ੍|

28 Verwundert euch des nicht; denn es kommt die Stunde, in welcher alle, die in den Gräbern sind, werden seine Stimme hören

ਏਤਦਰ੍ਥੇ ਯੂਯਮ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਨ ਮਨ੍ਯਧ੍ਵੰ ਯਤੋ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਤਸ੍ਯ ਨਿਨਾਦੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਸ੍ਥਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਬਹਿਰਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਸਮਯ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ|

29 und werden hervorgehen, die da Gutes getan haben, zur Auferstehung des Lebens, die aber Übels getan haben, zur Auferstehung des Gerichts.

ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੇ ਸਤ੍ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤ ਉੱਥਾਯ ਆਯੁਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਯੇ ਚ ਕੁਕਰ੍ਮਾਣਿ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤ ਉੱਥਾਯ ਦਣ੍ਡੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|

30 Ich kann nichts von mir selber tun. Wie ich höre, so richte ich, und mein Gericht ist recht; denn ich suche nicht meinen Willen, sondern des Vaters Willen, der mich gesandt hat.

ਅਹੰ ਸ੍ਵਯੰ ਕਿਮਪਿ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਮਿ ਯਥਾ ਸ਼ੁਣੋਮਿ ਤਥਾ ਵਿਚਾਰਯਾਮਿ ਮਮ ਵਿਚਾਰਞ੍ਚ ਨ੍ਯਾੱਯਃ ਯਤੋਹੰ ਸ੍ਵੀਯਾਭੀਸ਼਼੍ਟੰ ਨੇਹਿਤ੍ਵਾ ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਯਿਤੁਃ ਪਿਤੁਰਿਸ਼਼੍ਟਮ੍ ਈਹੇ|

31 So ich von mir selbst zeuge, so ist mein Zeugnis nicht wahr.

ਯਦਿ ਸ੍ਵਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਵਯੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦਦਾਮਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਤ੍ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮ੍ ਆਗ੍ਰਾਹ੍ਯੰ ਭਵਤਿ;

32 Ein anderer ist's, der von mir zeuget; und ich weiß, daß das Zeugnis wahr ist, das er von mir zeuget.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਦਰ੍ਥੇ(ਅ)ਪਰੋ ਜਨਃ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦਦਾਤਿ ਮਦਰ੍ਥੇ ਤਸ੍ਯ ਯਤ੍ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਤਤ੍ ਸਤ੍ਯਮ੍ ਏਤਦਪ੍ਯਹੰ ਜਾਨਾਮਿ|

33 Ihr schicktet zu Johannes, und er zeugete von der Wahrheit.

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯੋਹਨੰ ਪ੍ਰਤਿ ਲੋਕੇਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰੇਰਿਤੇਸ਼਼ੁ ਸ ਸਤ੍ਯਕਥਾਯਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਦਦਾਤ੍|

34 Ich aber nehme nicht Zeugnis von Menschen, sondern solches sage ich, auf daß ihr selig werdet.

ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਦਹੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਨੋਪੇਕ੍ਸ਼਼ੇ ਤਥਾਪਿ ਯੂਯੰ ਯਥਾ ਪਰਿਤ੍ਰਯਧ੍ਵੇ ਤਦਰ੍ਥਮ੍ ਇਦੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ|

35 Er war ein brennend und scheinend Licht; ihr aber wolltet eine kleine Weile fröhlich sein von seinem Licht.

ਯੋਹਨ੍ ਦੇਦੀਪ੍ਯਮਾਨੋ ਦੀਪ ਇਵ ਤੇਜਸ੍ਵੀ ਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍ ਯੂਯਮ੍ ਅਲ੍ਪਕਾਲੰ ਤਸ੍ਯ ਦੀਪ੍ਤ੍ਯਾਨਨ੍ਦਿਤੁੰ ਸਮਮਨ੍ਯਧ੍ਵੰ|

36 Ich aber habe ein größer Zeugnis denn des Johannes Zeugnis; denn die Werke, die mir der Vater gegeben hat, daß ich sie vollende, dieselbigen Werke, die ich tue, zeugen von mir, daß mich der Vater gesandt habe.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਤ੍ਪ੍ਰਮਾਣਾਦਪਿ ਮਮ ਗੁਰੁਤਰੰ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਪਿਤਾ ਮਾਂ ਪ੍ਰੇਸ਼਼੍ਯ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਸਮਾਪਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ੱਤਿਮਦਦਾਤ੍ ਮਯਾ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਤੱਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਮਦਰ੍ਥੇ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦਦਾਤਿ|

37 Und der Vater, der mich gesandt hat, derselbige hat von mir gezeuget. Ihr habt nie weder seine Stimme gehöret noch seine Gestalt gesehen.

ਯਃ ਪਿਤਾ ਮਾਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤਵਾਨ੍ ਮੋਪਿ ਮਦਰ੍ਥੇ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦਦਾਤਿ| ਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕਦਾਪਿ ਨ ਸ਼੍ਰੁਤੰ ਤਸ੍ਯ ਰੂਪਞ੍ਚ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੰ

38 Und sein Wort habt ihr nicht in euch wohnend; denn ihr glaubet dem nicht, den er gesandt hat.

ਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਨ੍ਤਃ ਕਦਾਪਿ ਸ੍ਥਾਨੰ ਨਾਪ੍ਨੋਤਿ ਯਤਃ ਸ ਯੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਯੂਯੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਨ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਥ|

39 Suchet in der Schrift; denn ihr meinet, ihr habt das ewige Leben darinnen; und sie ist's, die von mir zeuget. (aiōnios g166)

ਧਰ੍ੰਮਪੁਸ੍ਤਕਾਨਿ ਯੂਯਮ੍ ਆਲੋਚਯਧ੍ਵੰ ਤੈ ਰ੍ਵਾਕ੍ਯੈਰਨਨ੍ਤਾਯੁਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਾਮ ਇਤਿ ਯੂਯੰ ਬੁਧ੍ਯਧ੍ਵੇ ਤੱਧਰ੍ੰਮਪੁਸ੍ਤਕਾਨਿ ਮਦਰ੍ਥੇ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦਦਤਿ| (aiōnios g166)

40 Und ihr wollt nicht zu mir kommen, daß ihr das Leben haben möchtet.

ਤਥਾਪਿ ਯੂਯੰ ਪਰਮਾਯੁਃਪ੍ਰਾਪ੍ਤਯੇ ਮਮ ਸੰਨਿਧਿਮ੍ ਨ ਜਿਗਮਿਸ਼਼ਥ|

41 Ich nehme nicht Ehre von Menschen.

ਅਹੰ ਮਾਨੁਸ਼਼ੇਭ੍ਯਃ ਸਤ੍ਕਾਰੰ ਨ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਮਿ|

42 Aber ich kenne euch, daß ihr nicht Gottes Liebe in euch habt.

ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਜਾਨਾਮਿ; ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਨ੍ਤਰ ਈਸ਼੍ਵਰਪ੍ਰੇਮ ਨਾਸ੍ਤਿ|

43 Ich bin kommen in meines Vaters Namen, und ihr nehmet mich nicht an. So ein anderer wird in seinem eigenen Namen kommen, den werdet ihr annehmen.

ਅਹੰ ਨਿਜਪਿਤੁ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾਗਤੋਸ੍ਮਿ ਤਥਾਪਿ ਮਾਂ ਨ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਥ ਕਿਨ੍ਤੁ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯਦਿ ਸ੍ਵਨਾਮ੍ਨਾ ਸਮਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤੰ ਗ੍ਰਹੀਸ਼਼੍ਯਥ|

44 Wie könnet ihr glauben, die ihr Ehre voneinander nehmet? Und die Ehre, die von Gott allein ist, suchet ihr nicht.

ਯੂਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਤ੍ ਸਤ੍ਕਾਰੰ ਨ ਚਿਸ਼਼੍ਟਤ੍ਵਾ ਕੇਵਲੰ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਸਤ੍ਕਾਰਮ੍ ਚੇਦ੍ ਆਦਧ੍ੱਵੇ ਤਰ੍ਹਿ ਕਥੰ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ?

45 Ihr sollt nicht meinen, daß ich euch vor dem Vater verklagen werde. Es ist einer, der euch verklaget, der Mose, auf welchen ihr hoffet.

ਪੁਤੁਃ ਸਮੀਪੇ(ਅ)ਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਅਪਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮੀਤਿ ਮਾ ਚਿਨ੍ਤਯਤ ਯਸ੍ਮਿਨ੍, ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਸਃ ਸਏਵ ਮੂਸਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਅਪਵਦਤਿ|

46 Wenn ihr Mose glaubtet, so glaubtet ihr auch mir; denn er hat von mir geschrieben.

ਯਦਿ ਯੂਯੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵ੍ਯਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼੍ਯਤ ਤਰ੍ਹਿ ਮੱਯਪਿ ਵ੍ਯਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼੍ਯਤ, ਯਤ੍ ਸ ਮਯਿ ਲਿਖਿਤਵਾਨ੍|

47 So ihr aber seinen Schriften nicht glaubet, wie werdet ihr meinen Worten glauben?

ਤਤੋ ਯਦਿ ਤੇਨ ਲਿਖਿਤਵਾਨਿ ਨ ਪ੍ਰਤਿਥ ਤਰ੍ਹਿ ਮਮ ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਕਥੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਸ਼਼੍ਯਥ?