Johannes 3
1 Es war aber ein Mensch unter den Pharisäern mit Namen Nikodemus, ein Oberster unter den Juden.
നികദിമനാമാ യിഹൂദീയാനാമ് അധിപതിഃ ഫിരൂശീ ക്ഷണദായാം
2 Der kam zu Jesu bei der Nacht und sprach zu ihm: Meister, wir wissen, daß du bist ein Lehrer, von Gott kommen; denn niemand kann die Zeichen tun, die du tust, es sei denn Gott mit ihm.
യീശൗരഭ്യർണമ് ആവ്രജ്യ വ്യാഹാർഷീത്, ഹേ ഗുരോ ഭവാൻ ഈശ്വരാദ് ആഗത് ഏക ഉപദേഷ്ടാ, ഏതദ് അസ്മാഭിർജ്ഞായതേ; യതോ ഭവതാ യാന്യാശ്ചര്യ്യകർമ്മാണി ക്രിയന്തേ പരമേശ്വരസ്യ സാഹായ്യം വിനാ കേനാപി തത്തത്കർമ്മാണി കർത്തും ന ശക്യന്തേ|
3 Jesus antwortete und sprach zu ihm: Wahrlich, wahrlich, ich sage dir: Es sei denn, daß jemand von neuem geboren werde, kann er das Reich Gottes nicht sehen.
തദാ യീശുരുത്തരം ദത്തവാൻ തവാഹം യഥാർഥതരം വ്യാഹരാമി പുനർജന്മനി ന സതി കോപി മാനവ ഈശ്വരസ്യ രാജ്യം ദ്രഷ്ടും ന ശക്നോതി|
4 Nikodemus spricht zu ihm: Wie kann ein Mensch geboren werden, wenn er alt ist? Kann er auch wiederum in seiner Mutter Leib gehen und geboren werden?
തതോ നികദീമഃ പ്രത്യവോചത് മനുജോ വൃദ്ധോ ഭൂത്വാ കഥം ജനിഷ്യതേ? സ കിം പുന ർമാതൃർജഠരം പ്രവിശ്യ ജനിതും ശക്നോതി?
5 Jesus antwortete: Wahrlich, wahrlich, ich sage dir: Es sei denn, daß jemand geboren werde aus dem Wasser und Geist, so kann er nicht in das Reich Gottes kommen.
യീശുരവാദീദ് യഥാർഥതരമ് അഹം കഥയാമി മനുജേ തോയാത്മഭ്യാം പുന ർന ജാതേ സ ഈശ്വരസ്യ രാജ്യം പ്രവേഷ്ടും ന ശക്നോതി|
6 Was vom Fleisch geboren wird, das ist Fleisch, und was vom Geist geboren wird, das ist Geist.
മാംസാദ് യത് ജായതേ തൻ മാംസമേവ തഥാത്മനോ യോ ജായതേ സ ആത്മൈവ|
7 Laß dich's nicht wundern, daß ich dir gesagt habe: Ihr müsset von neuem geboren werden.
യുഷ്മാഭിഃ പുന ർജനിതവ്യം മമൈതസ്യാം കഥായാമ് ആശ്ചര്യം മാ മംസ്ഥാഃ|
8 Der Wind bläset, wo er will, und du hörest sein Sausen wohl; aber du weißt nicht, von wannen er kommt und wohin er fähret. Also ist ein jeglicher, der aus dem Geist geboren ist.
സദാഗതിര്യാം ദിശമിച്ഛതി തസ്യാമേവ ദിശി വാതി, ത്വം തസ്യ സ്വനം ശുണോഷി കിന്തു സ കുത ആയാതി കുത്ര യാതി വാ കിമപി ന ജാനാസി തദ്വാദ് ആത്മനഃ സകാശാത് സർവ്വേഷാം മനുജാനാം ജന്മ ഭവതി|
9 Nikodemus antwortete und sprach zu ihm: Wie mag solches zugehen?
തദാ നികദീമഃ പൃഷ്ടവാൻ ഏതത് കഥം ഭവിതും ശക്നോതി?
10 Jesus antwortete und sprach zu ihm: Bist du ein Meister in Israel und weißt das nicht?
യീശുഃ പ്രത്യക്തവാൻ ത്വമിസ്രായേലോ ഗുരുർഭൂത്വാപി കിമേതാം കഥാം ന വേത്സി?
11 Wahrlich, wahrlich, ich sage dir, wir reden, was wir wissen, und zeugen, was wir gesehen haben, und ihr nehmet unser Zeugnis nicht an.
തുഭ്യം യഥാർഥം കഥയാമി, വയം യദ് വിദ്മസ്തദ് വച്മഃ യംച്ച പശ്യാമസ്തസ്യൈവ സാക്ഷ്യം ദദ്മഃ കിന്തു യുഷ്മാഭിരസ്മാകം സാക്ഷിത്വം ന ഗൃഹ്യതേ|
12 Glaubt ihr nicht, wenn ich euch von irdischen Dingen sage, wie würdet ihr glauben, wenn ich euch von himmlischen Dingen sagen würde?
ഏതസ്യ സംസാരസ്യ കഥായാം കഥിതായാം യദി യൂയം ന വിശ്വസിഥ തർഹി സ്വർഗീയായാം കഥായാം കഥം വിശ്വസിഷ്യഥ?
13 Und niemand fähret gen Himmel, denn der vom Himmel herniederkommen ist, nämlich des Menschen Sohn, der im Himmel ist.
യഃ സ്വർഗേഽസ്തി യം ച സ്വർഗാദ് അവാരോഹത് തം മാനവതനയം വിനാ കോപി സ്വർഗം നാരോഹത്|
14 Und wie Mose in der Wüste eine Schlange erhöhet hat, also muß des Menschen Sohn erhöhet werden,
അപരഞ്ച മൂസാ യഥാ പ്രാന്തരേ സർപം പ്രോത്ഥാപിതവാൻ മനുഷ്യപുത്രോഽപി തഥൈവോത്ഥാപിതവ്യഃ;
15 auf daß alle, die an ihn glauben, nicht verloren werden, sondern das ewige Leben haben. (aiōnios g166)
തസ്മാദ് യഃ കശ്ചിത് തസ്മിൻ വിശ്വസിഷ്യതി സോഽവിനാശ്യഃ സൻ അനന്തായുഃ പ്രാപ്സ്യതി| (aiōnios g166)
16 Also hat Gott die Welt geliebet, daß er seinen eingeborenen Sohn gab, auf daß alle, die an ihn glauben, nicht verloren werden, sondern das ewige Leben haben. (aiōnios g166)
ഈശ്വര ഇത്ഥം ജഗദദയത യത് സ്വമദ്വിതീയം തനയം പ്രാദദാത് തതോ യഃ കശ്ചിത് തസ്മിൻ വിശ്വസിഷ്യതി സോഽവിനാശ്യഃ സൻ അനന്തായുഃ പ്രാപ്സ്യതി| (aiōnios g166)
17 Denn Gott hat seinen Sohn nicht gesandt in die Welt, daß er die Welt richte, sondern daß die Welt durch ihn selig werde.
ഈശ്വരോ ജഗതോ ലോകാൻ ദണ്ഡയിതും സ്വപുത്രം ന പ്രേഷ്യ താൻ പരിത്രാതും പ്രേഷിതവാൻ|
18 Wer an ihn glaubet, der wird nicht gerichtet; wer aber nicht glaubet, der ist schon gerichtet; denn er glaubet nicht an den Namen des eingebornen Sohnes Gottes.
അതഏവ യഃ കശ്ചിത് തസ്മിൻ വിശ്വസിതി സ ദണ്ഡാർഹോ ന ഭവതി കിന്തു യഃ കശ്ചിത് തസ്മിൻ ന വിശ്വസിതി സ ഇദാനീമേവ ദണ്ഡാർഹോ ഭവതി, യതഃ സ ഈശ്വരസ്യാദ്വിതീയപുത്രസ്യ നാമനി പ്രത്യയം ന കരോതി|
19 Das ist aber das Gericht, daß das Licht in die Welt kommen ist, und die Menschen liebeten die Finsternis mehr denn das Licht; denn ihre Werke waren böse.
ജഗതോ മധ്യേ ജ്യോതിഃ പ്രാകാശത കിന്തു മനുഷ്യാണാം കർമ്മണാം ദൃഷ്ടത്വാത് തേ ജ്യോതിഷോപി തിമിരേ പ്രീയന്തേ ഏതദേവ ദണ്ഡസ്യ കാരണാം ഭവതി|
20 Wer Arges tut, der hasset das Licht und kommt nicht an das Licht, auf daß seine Werke nicht gestraft werden.
യഃ കുകർമ്മ കരോതി തസ്യാചാരസ്യ ദൃഷ്ടത്വാത് സ ജ്യോതിരൄതീയിത്വാ തന്നികടം നായാതി;
21 Wer aber die Wahrheit tut, der kommt an das Licht, daß seine Werke offenbar werden; denn sie sind in Gott getan.
കിന്തു യഃ സത്കർമ്മ കരോതി തസ്യ സർവ്വാണി കർമ്മാണീശ്വരേണ കൃതാനീതി സഥാ പ്രകാശതേ തദഭിപ്രായേണ സ ജ്യോതിഷഃ സന്നിധിമ് ആയാതി|
22 Danach kam Jesus und seine Jünger in das jüdische Land und hatte daselbst sein Wesen mit ihnen und taufete.
തതഃ പരമ് യീശുഃ ശിഷ്യൈഃ സാർദ്ധം യിഹൂദീയദേശം ഗത്വാ തത്ര സ്ഥിത്വാ മജ്ജയിതുമ് ആരഭത|
23 Johannes aber taufete auch noch zu Enon, nahe bei Salim; denn es war viel Wassers daselbst. Und sie kamen dahin und ließen sich taufen.
തദാ ശാലമ് നഗരസ്യ സമീപസ്ഥായിനി ഐനൻ ഗ്രാമേ ബഹുതരതോയസ്ഥിതേസ്തത്ര യോഹൻ അമജ്ജയത് തഥാ ച ലോകാ ആഗത്യ തേന മജ്ജിതാ അഭവൻ|
24 Denn Johannes war noch nicht ins Gefängnis gelegt.
തദാ യോഹൻ കാരായാം ന ബദ്ധഃ|
25 Da erhub sich eine Frage unter den Jüngern des Johannes samt den Juden über die Reinigung.
അപരഞ്ച ശാചകർമ്മണി യോഹാനഃ ശിഷ്യൈഃ സഹ യിഹൂദീയലോകാനാം വിവാദേ ജാതേ, തേ യോഹനഃ സംന്നിധിം ഗത്വാകഥയൻ,
26 Und kamen zu Johannes und sprachen zu ihm: Meister, der bei dir war jenseit des Jordans, von dem du zeugtest, siehe, der taufet, und jedermann kommt zu ihm.
ഹേ ഗുരോ യർദ്ദനനദ്യാഃ പാരേ ഭവതാ സാർദ്ധം യ ആസീത് യസ്മിംശ്ച ഭവാൻ സാക്ഷ്യം പ്രദദാത് പശ്യതു സോപി മജ്ജയതി സർവ്വേ തസ്യ സമീപം യാന്തി ച|
27 Johannes antwortete und sprach: Ein Mensch kann nichts nehmen, es werde ihm denn gegeben vom Himmel.
തദാ യോഹൻ പ്രത്യവോചദ് ഈശ്വരേണ ന ദത്തേ കോപി മനുജഃ കിമപി പ്രാപ്തും ന ശക്നോതി|
28 Ihr selbst seid meine Zeugen, daß ich gesagt habe, ich sei nicht Christus, sondern vor ihm her gesandt.
അഹം അഭിഷിക്തോ ന ഭവാമി കിന്തു തദഗ്രേ പ്രേഷിതോസ്മി യാമിമാം കഥാം കഥിതവാനാഹം തത്ര യൂയം സർവ്വേ സാക്ഷിണഃ സ്ഥ|
29 Wer die Braut hat, der ist der Bräutigam; der Freund aber des Bräutigams stehet und höret ihm zu und freuet sich hoch über des Bräutigams Stimme. Dieselbige meine Freude ist nun erfüllet.
യോ ജനഃ കന്യാം ലഭതേ സ ഏവ വരഃ കിന്തു വരസ്യ സന്നിധൗ ദണ്ഡായമാനം തസ്യ യന്മിത്രം തേന വരസ്യ ശബ്ദേ ശ്രുതേഽതീവാഹ്ലാദ്യതേ മമാപി തദ്വദ് ആനന്ദസിദ്ധിർജാതാ|
30 Er muß wachsen, ich aber muß abnehmen.
തേന ക്രമശോ വർദ്ധിതവ്യം കിന്തു മയാ ഹ്സിതവ്യം|
31 Der von oben her kommt, ist über alle. Wer von der Erde ist, der ist von der Erde und redet von der Erde; der vom Himmel kommt, der ist über alle
യ ഊർധ്വാദാഗച്ഛത് സ സർവ്വേഷാം മുഖ്യോ യശ്ച സംസാരാദ് ഉദപദ്യത സ സാംസാരികഃ സംസാരീയാം കഥാഞ്ച കഥയതി യസ്തു സ്വർഗാദാഗച്ഛത് സ സർവ്വേഷാം മുഖ്യഃ|
32 und zeuget, was er gesehen und gehöret hat; und sein Zeugnis nimmt niemand an.
സ യദപശ്യദശൃണോച്ച തസ്മിന്നേവ സാക്ഷ്യം ദദാതി തഥാപി പ്രായശഃ കശ്ചിത് തസ്യ സാക്ഷ്യം ന ഗൃഹ്ലാതി;
33 Wer es aber annimmt, der versiegelt es, daß Gott wahrhaftig sei.
കിന്തു യോ ഗൃഹ്ലാതി സ ഈശ്വരസ്യ സത്യവാദിത്വം മുദ്രാങ്ഗിതം കരോതി|
34 Denn welchen Gott gesandt hat, der redet Gottes Wort; denn Gott gibt den Geist nicht nach dem Maß.
ഈശ്വരേണ യഃ പ്രേരിതഃ സഏവ ഈശ്വരീയകഥാം കഥയതി യത ഈശ്വര ആത്മാനം തസ്മൈ അപരിമിതമ് അദദാത്|
35 Der Vater hat den Sohn lieb und hat ihm alles in seine Hand gegeben.
പിതാ പുത്രേ സ്നേഹം കൃത്വാ തസ്യ ഹസ്തേ സർവ്വാണി സമർപിതവാൻ|
36 Wer an den Sohn glaubet, der hat das ewige Leben; wer dem Sohn nicht glaubet, der wird das Leben nicht sehen, sondern der Zorn Gottes bleibt über ihm. (aiōnios g166)
യഃ കശ്ചിത് പുത്രേ വിശ്വസിതി സ ഏവാനന്തമ് പരമായുഃ പ്രാപ്നോതി കിന്തു യഃ കശ്ചിത് പുത്രേ ന വിശ്വസിതി സ പരമായുഷോ ദർശനം ന പ്രാപ്നോതി കിന്ത്വീശ്വരസ്യ കോപഭാജനം ഭൂത്വാ തിഷ്ഠതി| (aiōnios g166)
