< Job 9 >
1 Hiob antwortete und sprach:
Eka ayub nodwoko kama:
2 Ja, ich weiß fast wohl, daß also ist, daß ein Mensch nicht rechtfertig bestehen mag gegen Gott.
“Ee, angʼeyo ni gima iwachono en adier. To ere kaka dhano mangima nyalo bedo kare e nyim Nyasaye?
3 Hat er Lust, mit ihm zu hadern, so kann er ihm auf tausend nicht eins antworten.
Kata dabed ni ngʼato dwaro mino kode wach, to bende dhano diduok penjo achiel kuom penjoge alufu achiel.
4 Er ist weise und mächtig wem ist's je gelungen, der sich wider ihn gelegt hat?
Riekone tut kendo tekre ngʼeny. En ngʼa mosepiem kode miloye?
5 Er versetzt Berge, ehe sie es inne werden, die er in seinem Zorn umkehret.
Ogolo gode kuonde ma gintie ka ok gingʼeyo kendo ongʼielogi ka en gi mirima.
6 Er weget ein Land aus seinem Ort, daß seine Pfeiler zittern.
Oyiengo piny gie mise mare kendo omiyo sirni mage yiengni.
7 Er spricht zur Sonne, so gehet sie nicht auf, und versiegelt die Sterne.
Kowuoyo to chiengʼ ok rieny kendo oumo ler mar sulwe.
8 Er breitet den Himmel aus allein und gehet auf den Wogen des Meers.
En owuon ema noyaro polo kendo en ema nonyono apaka madongo mag nam.
9 Er machet den Wagen am Himmel und Orion und die Glucke und die Sterne gegen Mittag.
En ema nochweyo sulwe madongo kaka, yugni, oluoro-budho, ratego, kod sulwe mogudore mathoth man yo milambo.
10 Er tut große Dinge, die nicht zu forschen sind, und Wunder, deren keine Zahl ist.
Otimo gik madongo miwuoro mayombo pach dhano, honni mathoth ma ok kwanre.
11 Siehe, er gehet vor mir über, ehe ich's gewahr werde, und verwandelt sich, ehe ich's merke.
Ka okadho buta to ok anyal nene; ka odhi nyima to ok anyal yange.
12 Siehe, wenn er geschwind hinfähret, wer will ihn wiederholen? Wer will zu ihm sagen: Was machst du?
Kokawo gimoro odhigo; to en ngʼa manyalo tame? En ngʼa manyalo penje ni, ‘Ma to angʼo ma itimoni?’
13 Er ist Gott, seinen Zorn kann niemand stillen; unter ihm müssen sich beugen die stolzen HERREN.
Nyasaye ok gengʼ mirimbe kendo nyaka jolwenj Rahab bende noloyo mopodho e tiende.
14 Wie sollt ich denn ihm antworten und Worte finden gegen ihn?
“Ere kuma dayudie weche ma dawachne? Koro ere kaka damin kode wach?
15 Wenn ich auch gleich recht habe, kann ich ihm dennoch nicht antworten sondern ich müßte um mein Recht flehen.
Kata dabed ni aonge richo kata achiel, to ok dadwoke; anyalo mana ywagora ne jangʼadna bura mondo okecha.
16 Wenn ich ihn schon anrufe, und er mich erhöret, so glaube ich doch nicht, daß er meine Stimme höre.
Kata dabed ni aluonge mi obiro ira, to ok ayie ni onyalo winjo wachna.
17 Denn er fähret über mich mit Ungestüm und macht mir der Wunden viel ohne Ursache.
Mirimb Nyasaye nyalo tieka kendo onyalo miyo adhondena medore kayiem nono.
18 Er läßt meinen Geist sich nicht erquicken, sondern macht mich voll Betrübnis.
Ok onyal weya aywe to otimona mana gik mamiyo chunya bedo malit.
19 Will man Macht; so ist er zu mächtig; will man Recht, wer will mein Zeuge sein?
Kaponi teko ema iwuoyoe, to otek ndi, kendo kata ka adiera ema ilose, to en ngʼa manyalo chune mondo obi onyis wach kuome.
20 Sage ich, daß ich gerecht bin; so verdammet er mich doch; bin ich fromm, so macht er mich doch zu Unrecht.
Kata dabed ni aonge richo kata achiel, to dhoga pod biro mana ndhoga. Kata dabed ni aonge rach moro amora, to dhoga pod biro miyo inena kaka jaketho.
21 Bin ich denn fromm, so darf sich's meine Seele nicht annehmen. Ich begehre keines Lebens mehr.
“Kata dabed ni aonge gi ketho moro amora, to onge ber maneno, nikech ngimana en kayiem nono.
22 Das ist das Eine, das ich gesagt habe: Er bringet um beide den Frommen und Gottlosen.
Ma emomiyo aneno ni gik moko duto chalre nikech okumo joma onge ketho kod joma timbegi richo machalre.
23 Wenn er anhebt zu geißeln, so dringet er fort bald zum Tode und spottet der Anfechtung der Unschuldigen.
Ka masira oneko apoya, to pek ma ngʼat makare oyudo ok obadhe.
24 Das Land aber wird gegeben unter die Hand des Gottlosen, daß er ihre Richter unterdrücke. Ist's nicht also? Wie sollte es anders sein?
Nyasaye oseketo piny e lwet joma timbegi richo, bende omiyo jongʼad bura duto bedo muofni. To ka ok en ema notimo kamano, to ngʼatno mane otimo mano?
25 Meine Tage sind schneller gewesen denn ein Läufer; sie sind geflohen und haben nichts Gutes erlebt.
“Ndalona ringo mapiyo moloyo jangʼwech; girumo piyo ka gionge mor kata matin.
26 Sie sind vergangen wie die starken Schiffe, wie ein Adler fleugt zur Speise.
Gikadho piyo mana ka yiedhi molos gi oundho maringo e nam, kendo ka ongoe mafuyo e kor polo karango piny mondo omak nyagweno.
27 Wenn ich gedenke, ich will meiner Klage vergessen und meine Gebärde lassen fahren und mich erquicken,
Ka anyalo wacho ni wiya owil gi gik maricho ma Nyasaye osetimona, to abiro loko pacha mi abed mamor.
28 so fürchte ich alle meine Schmerzen, weil ich weiß, daß du mich nicht unschuldig sein lässest.
Kata kamano, pod aluoro aluora masira momaka nikech angʼeyo ni Nyasaye ok nyal kwana ka ngʼat maonge ketho.
29 Bin ich denn gottlos, warum leide ich denn solche vergebliche Plage?
Kaka koro osekawa ni an jaketho, angʼo ma dimi pod anyagra nono?
30 Wenn ich mich gleich mit Schneewasser wünsche und reinigte meine Hände mit dem Brunnen,
Kata dine aluokra gi sabun mi aluok lwetena maler,
31 so wirst du mich doch tunken in Kot, und werden mir meine Kleider scheußlich anstehen.
to pod ibiro luta mana e chwodho mi nyaka lepa bende biro jok koda.
32 Denn er ist nicht meinesgleichen, dem ich antworten möchte, daß wir vor Gericht miteinander kämen.
“Nyasaye ok en dhano kaka an ma dahedhra dwokora kode, kata madimi wayal kode e od bura.
33 Es ist unter uns kein Schiedsmann, noch der seine Hand zwischen uns beide lege.
Ka dine bed ni nitie ngʼato manyalo bedo jathek e kinda gi Nyasaye, kata ngʼato manyalo ngʼado bura e kinda kode,
34 Er nehme von mir seine Rute und lasse sein Schrecken von mir,
kata ngʼat manyalo golo kum mare kuoma, mondo omi masichene kik bwoga,
35 daß ich möge reden und mich nicht vor ihm fürchten dürfe; sonst kann ich nichts tun, das für mich sei.
eka dine awuoyo ka ok aluore, to kaka weche chal sani, ok anyal timo kamano.”