Job 34

1 Und Elihu antwortete und sprach:

ای مردان حکیم و دانا به من گوش دهید.

2 Höret, ihr Weisen, meine Rede, und ihr Verständigen, merket auf mich!

3 Denn das Ohr prüfet die Rede, und der Mund schmecket die Speise.

همچنانکه زبان طعم غذای خوب را می‌فهمد همان‌گونه نیز گوش سخنان درست را تشخیص می‌دهد؛

4 Laßt uns ein Urteil erwählen, daß wir erkennen unter uns, was gut sei.

پس بیایید آنچه را که خوب و درست است تشخیص داده، آن را اختیار کنیم.

5 Denn Hiob hat gesagt: Ich bin gerecht, und Gott weigert mir mein Recht.

ایوب گفته است: «من گناهی ندارم، ولی خدا مرا گناهکار می‌داند.

6 Ich muß lügen, ob ich wohl recht habe, und bin gequälet von meinen Pfeilen, ob ich wohl nichts verschuldet habe.

هر چند که تقصیری ندارم او مرا دروغگو می‌داند. با اینکه هیچ خطایی نکرده‌ام، اما سخت تنبیه شده‌ام.»

7 Wer ist ein solcher wie Hiob, der da Spötterei trinket wie Wasser

ببینید ایوب چه حرفهای توهین‌آمیزی می‌زند! حتماً با بدکاران همنشین بوده است!

8 und auf dem Wege gehet mit den Übeltätern und wandelt mit den gottlosen Leuten?

9 Denn er hat gesagt: Wenn jemand schon fromm ist, so gilt er doch nichts bei Gott.

زیرا می‌گوید: «برای انسان چه فایده‌ای دارد که در صدد خشنود ساختن خدا برآید؟»

10 Darum höret mir zu, ihr weisen Leute: Es sei ferne, daß Gott sollte gottlos sein und der Allmächtige ungerecht,

ای کسانی که فهم و شعور دارید، به من گوش دهید. چطور ممکن است خدای قادر مطلق، بدی و ظلم بکند؟

11 sondern er vergilt dem Menschen, danach er verdienet hat, und trifft einen jeglichen nach seinem Tun.

او هر کس را موافق عملش جزا می‌دهد.

12 Ohne Zweifel, Gott verdammet niemand mit Unrecht, und der Allmächtige beuget das Recht nicht.

براستی که خدای قادر مطلق، بدی و بی‌انصافی نمی‌کند.

13 Wer hat, das auf Erden ist, verordnet, und wer hat den ganzen Erdboden gesetzt?

اقتدار و اختیار تمام جهان در دست اوست.

14 So er sich's würde unterwinden, so würde er aller Geist und Odem zu sich sammeln.

اگر خدا اراده کند که روح و نفس خود را از انسان بگیرد،

15 Alles Fleisch würde miteinander vergehen, und der Mensch würde wieder zu Asche werden.

اثری از زندگی در او باقی نمی‌ماند و او به خاک باز می‌گردد.

16 Hast du nun Verstand, so höre das und merke auf die Stimme meiner Rede.

حال، اگر فهم داری، گوش کن.

17 Sollte einer darum das Recht zwingen, daß er's hasset? Und daß du stolz bist, solltest du darum den Gerechten verdammen?

اگر خدا از عدالت و انصاف متنفر بود آیا می‌توانست جهان را اداره کند؟ آیا می‌خواهی آن داور بزرگ را محکوم کنی؟

18 Sollt einer zum Könige sagen: Du loser Mann! und zu den Fürsten: Ihr Gottlosen!?

او کسی است که پادشاهان و نجبا را به بدکاری و بی‌انصافی متهم می‌کند،

19 Der doch nicht ansiehet die Person der Fürsten und kennet den HERRLIchen nicht mehr denn den Armen; denn sie sind alle seiner Hände Werk.

هرگز از قدرتمندان طرفداری نمی‌نماید و ثروتمند را بر فقیر ترجیح نمی‌دهد، زیرا همهٔ انسانها آفریدهٔ دست او هستند.

20 Plötzlich müssen die Leute sterben und zu Mitternacht erschrecken und vergehen; die Mächtigen werden kraftlos weggenommen.

خدا می‌تواند نیمه‌شب در یک لحظه جان انسان را بگیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را از پای درآورد.

21 Denn seine Augen sehen auf eines jeglichen Wege, und er schaut alle ihre Gänge.

خدا تمام کارهای انسان را به دقت زیر نظر دارد و همه را می‌بیند.

22 Es ist kein Finsternis noch Dunkel, daß sich da möchten verbergen die Übeltäter.

هیچ ظلمتی نمی‌تواند آدمهای بدکار را از نظر او پنهان سازد.

23 Denn es wird niemand gestattet, daß er mit Gott rechte.

پس خدا احتیاجی ندارد که برای داوری کردن انسان صبر کند.

24 Er bringet der Stolzen viel um, die nicht zu zählen sind, und stellet andere an ihre Statt,

بی‌آنکه نیازی به تحقیق و بررسی باشد خدا قدرتمندان را خرد و متلاشی می‌کند و دیگران را به جای آنها می‌نشاند،

25 darum daß er kennet ihre Werke und kehret sie um des Nachts, daß sie zerschlagen werden.

زیرا او از کارهای ایشان آگاه است و در یک شب ایشان را سرنگون می‌سازد.

26 Er wirft die Gottlosen über einen Haufen, da man's gerne siehet,

او آنها را در حضور همگان به سزای اعمالشان می‌رساند،

27 darum daß sie von ihm weggewichen sind und verstunden seiner Wege keinen,

چون از پیروی او انحراف ورزیده به احکام او توجهی نکرده‌اند،

28 daß das Schreien der Armen mußte vor ihn kommen, und er das Schreien der Elenden hörete.

و آنچنان بر فقرا ظلم نموده‌اند که فریادشان به گوش خدا رسیده است. بله، خدا نالهٔ مظلومان را می‌شنود.

29 Wenn er Frieden gibt, wer will verdammen? und wenn er das Antlitz verbirget, wer will ihn schauen unter den Völkern und Leuten?

وقتی او آرام است، کیست که بتواند او را مضطرب کند؟ و چون روی خود را بپوشاند، کیست که بتواند او را ببیند؟ هیچ قومی و هیچ انسانی نمی‌تواند.

30 Und läßt über sie regieren einen Heuchler, das Volk zu drängen.

او نمی‌گذارد بدکاران بر مردم حکومت رانند و آنها را اسیر کنند.

31 Ich muß für Gott reden und kann's nicht lassen.

ای ایوب، آیا گناهانت را پیش خدا اعتراف نموده‌ای؟ آیا به او قول داده‌ای که دیگر گناه نکنی؟

32 Hab ich's nicht getroffen, so lehre du mich's besser; hab ich unrecht gehandelt, ich will's nicht mehr tun.

آیا از خدا خواسته‌ای که خطاهایت را به تو نشان دهد؟ آیا حاضری از آنها دست بکشی؟

33 Man wartet der Antwort von dir, denn du verwirfst alles; und du hast's angefangen und nicht ich. Weißest du nun was, so sage an!

آیا عدالت خدا باید مطابق خواسته های تو باشد؟ حال آنکه تو او را طرد کرده‌ای؟ تصمیم با توست، نه با من. بگو چه فکر می‌کنی.

34 Weise Leute lasse ich mir sagen, und ein weiser Mann gehorchet mir.

هر انسان فهمیده و با شعوری این حرف مرا تصدیق خواهد کرد که تو مثل آدم نادان حرف می‌زنی.

35 Aber Hiob redete mit Unverstand, und seine Worte sind nicht klug.

36 Mein Vater! laß Hiob versucht werden bis ans Ende, darum daß er sich zu unrechten Leuten kehret.

ای ایوب، کاش به نهایت آزموده شوی، چون مثل شریران پاسخ می‌د‌هی

37 Er hat über seine Sünde dazu noch gelästert; darum laß Ihn zwischen uns geschlagen werden und danach viel wider Gott plaudern.

و نافرمانی را بر گناهان دیگر خود افزوده‌ای و با بی‌حرمتی و با خشم بر ضد خدا سخن می‌گویی.