Job 34

1 Und Elihu antwortete und sprach:

۱ پس الیهو تکلم نموده، گفت:

2 Höret, ihr Weisen, meine Rede, und ihr Verständigen, merket auf mich!

۲ «ای حکیمان سخنان مرا بشنوید، و‌ای عارفان، به من گوش گیرید.

3 Denn das Ohr prüfet die Rede, und der Mund schmecket die Speise.

۳ زیرا گوش، سخنان را امتحان می‌کند، چنانکه کام، طعام را ذوق می‌نماید.

4 Laßt uns ein Urteil erwählen, daß wir erkennen unter uns, was gut sei.

۴ انصاف را برای خود اختیار کنیم، و درمیان خود نیکویی را بفهمیم.

5 Denn Hiob hat gesagt: Ich bin gerecht, und Gott weigert mir mein Recht.

۵ چونکه ایوب گفته است که بی‌گناه هستم. و خدا داد مرا از من برداشته است.

6 Ich muß lügen, ob ich wohl recht habe, und bin gequälet von meinen Pfeilen, ob ich wohl nichts verschuldet habe.

۶ هرچند انصاف با من است دروغگو شمرده شده‌ام، و هرچند بی‌تقصیرم، جراحت من علاج ناپذیر است.

7 Wer ist ein solcher wie Hiob, der da Spötterei trinket wie Wasser

۷ کدام شخص مثل ایوب است که سخریه را مثل آب می‌نوشد

8 und auf dem Wege gehet mit den Übeltätern und wandelt mit den gottlosen Leuten?

۸ که در رفاقت بدکاران سالک می‌شود، و با مردان شریر رفتار می‌نماید.

9 Denn er hat gesagt: Wenn jemand schon fromm ist, so gilt er doch nichts bei Gott.

۹ زیرا گفته است انسان رافایده‌ای نیست که رضامندی خدا را بجوید.

10 Darum höret mir zu, ihr weisen Leute: Es sei ferne, daß Gott sollte gottlos sein und der Allmächtige ungerecht,

۱۰ پس الان‌ای صاحبان فطانت مرا بشنوید، حاشااز خدا که بدی کند. و از قادرمطلق، که ظلم نماید.

11 sondern er vergilt dem Menschen, danach er verdienet hat, und trifft einen jeglichen nach seinem Tun.

۱۱ زیرا که انسان را به حسب عملش مکافات می‌دهد، و بر هرکس موافق راهش می‌رساند.

12 Ohne Zweifel, Gott verdammet niemand mit Unrecht, und der Allmächtige beuget das Recht nicht.

۱۲ وبه درستی که خدا بدی نمی کند، و قادر مطلق انصاف را منحرف نمی سازد.

13 Wer hat, das auf Erden ist, verordnet, und wer hat den ganzen Erdboden gesetzt?

۱۳ کیست که زمین رابه او تفویض نموده، و کیست که تمامی ربع مسکون را به او سپرده باشد.

14 So er sich's würde unterwinden, so würde er aller Geist und Odem zu sich sammeln.

۱۴ اگر او دل خود رابه وی مشغول سازد، اگر روح و نفخه خویش رانزد خود بازگیرد،

15 Alles Fleisch würde miteinander vergehen, und der Mensch würde wieder zu Asche werden.

۱۵ تمامی بشر با هم هلاک می‌شوند و انسان به خاک راجع می‌گردد.

16 Hast du nun Verstand, so höre das und merke auf die Stimme meiner Rede.

۱۶ پس اگر فهم داری این را بشنو، و به آواز کلام من گوش ده.

17 Sollte einer darum das Recht zwingen, daß er's hasset? Und daß du stolz bist, solltest du darum den Gerechten verdammen?

۱۷ آیا کسی‌که از انصاف نفرت دارد سلطنت خواهد نمود؟ و آیا عادل کبیر را به گناه اسنادمی دهی؟

18 Sollt einer zum Könige sagen: Du loser Mann! und zu den Fürsten: Ihr Gottlosen!?

۱۸ آیا به پادشاه گفته می‌شود که لئیم هستی، یا به نجیبان که شریر می‌باشید؟

19 Der doch nicht ansiehet die Person der Fürsten und kennet den HERRLIchen nicht mehr denn den Armen; denn sie sind alle seiner Hände Werk.

۱۹ پس چگونه به آنکه امیران را طرفداری نمی نماید ودولتمند را بر فقیر ترجیح نمی دهد. زیرا که جمیع ایشان عمل دستهای وی‌اند.

20 Plötzlich müssen die Leute sterben und zu Mitternacht erschrecken und vergehen; die Mächtigen werden kraftlos weggenommen.

۲۰ درلحظه‌ای در نصف شب می‌میرند. قوم مشوش شده، می‌گذرند، و زورآوران بی‌واسطه دست انسان هلاک می‌شوند.

21 Denn seine Augen sehen auf eines jeglichen Wege, und er schaut alle ihre Gänge.

۲۱ «زیرا چشمان او بر راههای انسان می‌باشد، و تمامی قدمهایش را می‌نگرد.

22 Es ist kein Finsternis noch Dunkel, daß sich da möchten verbergen die Übeltäter.

۲۲ ظلمتی نیست و سایه موت نی، که خطاکاران خویشتن را درآن پنهان نمایند.

23 Denn es wird niemand gestattet, daß er mit Gott rechte.

۲۳ زیرا اندک زمانی بر احدی تامل نمی کند تا او پیش خدا به محاکمه بیاید.

24 Er bringet der Stolzen viel um, die nicht zu zählen sind, und stellet andere an ihre Statt,

۲۴ زورآوران را بدون تفحص خرد می‌کند، ودیگران را به‌جای ایشان قرار می‌دهد.

25 darum daß er kennet ihre Werke und kehret sie um des Nachts, daß sie zerschlagen werden.

۲۵ هرآینه اعمال ایشان را تشخیص می‌نماید، و شبانگاه ایشان را واژگون می‌سازد تا هلاک شوند.

26 Er wirft die Gottlosen über einen Haufen, da man's gerne siehet,

۲۶ به‌جای شریران ایشان را می‌زند، در مکان نظرکنندگان.

27 darum daß sie von ihm weggewichen sind und verstunden seiner Wege keinen,

۲۷ از آن جهت که از متابعت اومنحرف شدند، و در همه طریقهای وی تامل ننمودند.

28 daß das Schreien der Armen mußte vor ihn kommen, und er das Schreien der Elenden hörete.

۲۸ تا فریاد فقیر را به او برسانند، و اوفغان مسکینان را بشنود.

29 Wenn er Frieden gibt, wer will verdammen? und wenn er das Antlitz verbirget, wer will ihn schauen unter den Völkern und Leuten?

۲۹ چون او آرامی دهدکیست که در اضطراب اندازد، و چون روی خودرا بپوشاند کیست که او را تواند دید. خواه به امتی خواه به انسانی مساوی است،

30 Und läßt über sie regieren einen Heuchler, das Volk zu drängen.

۳۰ تا مردمان فاجرسلطنت ننمایند و قوم را به دام گرفتار نسازند.

31 Ich muß für Gott reden und kann's nicht lassen.

۳۱ لیکن آیا کسی هست که به خدا بگوید: سزایافتم، دیگر عصیان نخواهم ورزید.

32 Hab ich's nicht getroffen, so lehre du mich's besser; hab ich unrecht gehandelt, ich will's nicht mehr tun.

۳۲ و آنچه راکه نمی بینم تو به من بیاموز، و اگر گناه کردم باردیگر نخواهم نمود.

33 Man wartet der Antwort von dir, denn du verwirfst alles; und du hast's angefangen und nicht ich. Weißest du nun was, so sage an!

۳۳ آیا برحسب رای تو جزاداده، خواهد گفت: چونکه تو رد می‌کنی پس تواختیار کن و نه من. و آنچه صواب می‌دانی بگو.

34 Weise Leute lasse ich mir sagen, und ein weiser Mann gehorchet mir.

۳۴ صاحبان فطانت به من خواهند گفت، بلکه هرمرد حکیمی که مرا می‌شنود

35 Aber Hiob redete mit Unverstand, und seine Worte sind nicht klug.

۳۵ که ایوب بدون معرفت حرف می‌زند و کلام او از روی تعقل نیست.

36 Mein Vater! laß Hiob versucht werden bis ans Ende, darum daß er sich zu unrechten Leuten kehret.

۳۶ کاش که ایوب تا به آخر آزموده شود، زیرا که مثل شریران جواب می‌دهد.

37 Er hat über seine Sünde dazu noch gelästert; darum laß Ihn zwischen uns geschlagen werden und danach viel wider Gott plaudern.

۳۷ چونکه برگناه خود طغیان را مزید می‌کند و در میان مادستک می‌زند و به ضد خدا سخنان بسیارمی گوید.»