Job 32
1 Da höreten die drei Männer auf, Hiob zu antworten, weil er sich für gerecht hielt.
A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:
2 Aber Elihu, der Sohn Baracheels, von Bus, des Geschlechts Ram, ward zornig über Hiob, daß er seine Seele gerechter hielt denn Gott.
Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.
3 Auch ward er zornig über seine drei Freunde, daß sie keine Antwort fanden und doch Hiob verdammeten.
Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.
4 Denn Elihu hatte geharret, bis daß sie mit Hiob geredet hatten, weil sie älter waren denn er.
Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.
5 Darum, da er sah, daß keine Antwort war im Munde der drei Männer, ward er zornig.
Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.
6 Und so antwortete Elihu, der Sohn Baracheels, von Bus, und sprach: Ich bin jung, ihr aber seid alt; darum hab ich mich gescheuet und gefürchtet, meine Kunst an euch zu beweisen.
I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.
7 Ich dachte: Laß die Jahre reden, und die Menge des Alters laß Weisheit beweisen.
Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.
8 Aber der Geist ist in den Leuten, und der Odem des Allmächtigen macht sie verständig.
Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.
9 Die Großen sind nicht die Weisesten, und die Alten verstehen nicht das Recht.
Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.
10 Darum will ich auch reden; höre mir zu! Ich will meine Kunst auch sehen lassen.
Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.
11 Siehe, ich habe geharret, daß ihr geredet habt; ich habe aufgemerkt auf euren Verstand, bis ihr träfet die rechte Rede,
Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.
12 und habe achtgehabt auf euch; aber siehe, da ist keiner unter euch, der Hiob strafe oder seiner Rede antworte.
I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.
13 Ihr werdet vielleicht sagen: Wir haben die Weisheit getroffen, daß Gott ihn verstoßen hat, und sonst niemand.
Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.
14 Die Rede tut mir nicht genug; ich will ihm nicht so nach eurer Rede antworten.
Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.
15 Ach! sie sind verzagt, können nicht mehr antworten, sie können nicht mehr reden.
Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.
16 Weil ich denn geharret habe, und sie konnten nicht reden (denn sie stehen still und antworten nicht mehr),
Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.
17 will doch ich mein Teil antworten und will meine Kunst beweisen.
Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.
18 Denn ich bin der Rede so voll, daß mich der Odem in meinem Bauche ängstet.
Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.
19 Siehe, mein Bauch ist wie der Most, der zugestopfet ist, der die neuen Fässer zerreißet.
Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.
20 Ich muß reden, daß ich Odem hole; ich muß meine Lippen auftun und antworten.
Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.
21 Ich will niemandes Person ansehen und will keinen Menschen rühmen.
Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.
22 Denn ich weiß nicht, wo ich's täte, ob mich mein Schöpfer über ein kleines hinnehmen würde.
Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.
