< Job 29 >
1 Und Hiob hub abermal an seine Sprüche und sprach:
Job vervolgde zijn rede, en sprak
2 O daß ich wäre wie in den vorigen Monden, in den Tagen, da mich Gott behütete,
Ach, was ik als in vroeger maanden, In de tijd, toen God mij behoedde,
3 da seine Leuchte über meinem Haupte schien, und ich bei seinem Licht in der Finsternis ging;
Toen Hij zijn lamp boven mijn hoofd liet stralen, En ik bij zijn licht door de duisternis ging;
4 wie ich war zur Zeit meiner Jugend, da Gottes Geheimnis über meiner Hütte war;
Zoals ik was in mijn beste dagen Toen God mijn tent nog beschutte!
5 da der Allmächtige noch mit mir war und meine Kinder um mich her;
Toen de Almachtige nog met mij was, Mijn kinderen mij nog omringden;
6 da ich meine Tritte wusch in Butter, und die Felsen mir Ölbäche gossen;
Toen mijn voeten zich baadden in boter, De rots, waar ik stond, beken olie liet stromen;
7 da ich ausging zum Tor in der Stadt und ließ meinen Stuhl auf der Gasse bereiten;
Als ik uitging naar de poort van de stad, En op het plein mijn zetel liet zetten:
8 da mich die Jungen sahen und sich versteckten, und die Alten vor mir aufstunden;
Trokken de jongemannen zich terug, zodra ze mij zagen, Rezen de grijsaards op en bleven staan,
9 da die Obersten aufhöreten zu reden, und legten ihre Hand auf ihren Mund;
Staakten de edelen hun gesprek En legden de hand op hun mond.
10 da die Stimme der Fürsten sich verkroch, und ihre Zunge an ihrem Gaumen klebte.
De stem der leiders verstomde, Hun tong kleefde aan hun gehemelte vast;
11 Denn welches Ohr mich hörete, der preisete mich selig, und welches Auge mich sah, der rühmte mich.
Toen het oor, dat het hoorde, mij gelukkig prees En het oog, dat het zag, mij bijval schonk!
12 Denn ich errettete den Armen, der da schrie, und den Waisen, der keinen Helfer hatte.
Want ik hielp den arme, die om bijstand riep, Den wees, die geen helper meer had;
13 Der Segen des, der verderben sollte, kam über mich; und ich erfreuete das Herz der Witwe.
Dien de ondergang dreigde, zegende mij, Het hart der weduwe vrolijkte ik op;
14 Gerechtigkeit war mein Kleid, das ich anzog wie einen Rock; und mein Recht war mein fürstlicher Hut.
Rechtschapenheid trok ik aan als een kleed, Mijn gerechtigheid als een mantel en kroon.
15 Ich war des Blinden Auge und des Lahmen Füße.
Ik was de ogen voor blinden, De voeten voor kreupelen;
16 Ich war ein Vater der Armen; und welche Sache ich nicht wußte, die erforschete ich.
Voor armen was ik een vader, Voor onbekenden onderzocht ik het pleit.
17 Ich zerbrach die Backenzähne des Ungerechten und riß den Raub aus seinen Zähnen.
Maar den boosdoener brak ik de tanden, En rukte hem de prooi uit zijn kaken.
18 Ich gedachte: Ich will in meinem Nest ersterben und meiner Tage viel machen wie Sand.
Ik dacht bij mijzelf: Oud zal ik sterven Mijn dagen zullen talrijk zijn als het zand;
19 Meine Saat ging auf am Wasser; und der Tau blieb über meiner Ernte.
Mijn wortel zal openstaan voor het water, De dauw op mijn takken vernachten;
20 Meine HERRLIchkeit erneuerte sich immer an mir; und mein Bogen besserte sich in meiner Hand.
Mijn eer blijft steeds nieuw, Mijn boog wint aan jeugdige kracht in mijn hand!
21 Man hörete mir zu, und schwiegen und warteten auf meinen Rat.
Ze luisterden zwijgend naar mij En wachtten mijn beslissing af;
22 Nach meinen Worten redete niemand mehr; und meine Rede troff auf sie.
Had ik uitgesproken, dan nam niemand het woord, Maar mijn rede druppelde op hen neer.
23 Sie warteten auf mich wie auf den Regen und sperreten ihren Mund auf als nach dem Abendregen.
Ze verlangden naar mij als naar regen, Met open mond als naar een late bui.
24 Wenn ich sie anlachte, wurden sie nicht zu kühn darauf, und das Licht meines Angesichts machte mich nicht geringer.
Lachte ik hun toe, ze durfden het niet geloven, En vingen het stralen van mijn aangezicht op.
25 Wenn ich zu ihrem Geschäfte wollte kommen, so mußte ich obenan sitzen und wohnete wie ein König unter Kriegsknechten, da ich tröstete, die Leid trugen.
Bezocht ik hen, ik zat bovenaan, Troonde als een vorst bij zijn troepen, als een die treurenden troost.