Job 23

1 Hiob antwortete und sprach:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 Meine Rede bleibet noch betrübt; meine Macht ist schwach über meinem Seufzen.

Również dziś moja skarga jest gorzka, [choć] moje nieszczęście jest cięższe niż moje jęki.

3 Ach, daß ich wüßte, wie ich ihn finden und zu seinem Stuhl kommen möchte

O gdybym wiedział, gdzie mógłbym go znaleźć, udałbym się aż do jego tronu.

4 und das Recht vor ihm sollte vorlegen und den Mund voll Strafe fassen

Przedstawiłbym mu [swoją] sprawę, a moje usta napełniłbym dowodami;

5 und erfahren die Rede, die er mir antworten, und vernehmen, was er mir sagen würde!

Poznałbym słowa jego odpowiedzi i zrozumiałbym, co chce mi powiedzieć.

6 Will er mit großer Macht mit mir rechten? Er stelle sich nicht so gegen mich,

Czy w swojej wielkiej mocy będzie się spierał ze mną? Nie, raczej sam doda mi [siły].

7 sondern lege mir's gleich vor, so will ich mein Recht wohl gewinnen.

Tam człowiek prawy rozprawiałby z nim, a ja na zawsze byłbym wolny od mojego sędziego.

8 Aber gehe ich nun stracks vor mich, so ist er nicht da; gehe ich zurück, so spüre ich ihn nicht.

[Ale] oto idę prosto, a jego nie ma; cofam się, a nie dostrzegam go.

9 Ist er zur Linken, so ergreife ich ihn nicht; verbirget er sich zur Rechten, so sehe ich ihn nicht.

[Idę] w lewo, gdzie on działa, a nie oglądam go; idę na prawo, a nie widzę go.

10 Er aber kennet meinen Weg wohl. Er versuche mich, so will ich erfunden werden wie das Gold.

Gdyż on zna drogę, którą kroczę; kiedy mnie doświadczy, wyjdę jak złoto.

11 Denn ich setze meinen Fuß auf seine Bahn und halte seinen Weg und weiche nicht ab

Moja noga trzymała się jego śladu, przestrzegałem jego drogi i nie zbaczałem [z niej].

12 und trete nicht von dem Gebot seiner Lippen; und bewahre die Rede seines Mundes mehr, denn ich schuldig bin.

Od przykazania jego ust nie odchodziłem; ceniłem słowa jego ust bardziej niż mój własny [pokarm].

13 Er ist einig, wer will ihm antworten? Und er macht es, wie er will.

Lecz on jest [niezmienny], któż go odwróci? Czego bowiem jego dusza zapragnie, to uczyni;

14 Und wenn er mir gleich vergilt, was ich verdienet habe, so ist sein noch mehr dahinten.

Bo on wykona, co postanowił o mnie; u niego jest wiele takich [przykładów].

15 Darum erschrecke ich vor ihm; und wenn ich's merke, so fürchte ich mich vor ihm.

Dlatego drżę przed jego obliczem; gdy to rozważam, lękam się go.

16 Gott hat mein Herz blöde gemacht, und der Allmächtige hat mich erschrecket.

Bóg osłabił moje serce, Wszechmocny mnie zatrwożył.

17 Denn die Finsternis macht kein Ende mit mir, und das Dunkel will vor mir nicht verdeckt werden.

O mało bowiem nie zginąłem od ciemności, [nie] zakrył mroku przed moim obliczem.