Job 17
1 Mein Odem ist schwach, und meine Tage sind abgekürzt, das Grab ist da.
Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
2 Niemand ist von mir getäuschet, noch muß mein Auge darum bleiben in Betrübnis.
Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
3 Ob du gleich einen Bürgen für mich wolltest, wer will für mich geloben?
Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
4 Du hast ihrem Herzen den Verstand verborgen, darum wirst du sie nicht erhöhen.
Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
5 Er rühmet wohl seinen Freunden die Ausbeute; aber seiner Kinder Augen werden verschmachten.
Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
6 Er hat mich zum Sprichwort unter den Leuten gesetzt, und muß ein Wunder unter ihnen sein.
Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
7 Meine Gestalt ist dunkel worden vor Trauern, und alle meine Glieder sind wie ein Schatten.
Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
8 Darüber werden die Gerechten übel sehen, und die Unschuldigen werden sich setzen wider die Heuchler.
De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
9 Der Gerechte wird seinen Weg behalten, und der von reinen Händen wird stark bleiben.
Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
10 Wohlan, so kehret euch alle her und kommt; ich werde doch keinen Weisen unter euch finden.
En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
11 Meine Tage sind vergangen, meine Anschläge sind zertrennet, die mein Herz besessen haben,
Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
12 und haben aus der Nacht Tag gemacht und aus dem Tage Nacht.
Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
13 Wenn ich gleich lange harre, so ist doch die Hölle mein Haus, und in Finsternis ist mein Bett gemacht. (Sheol h7585)
Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
14 Die Verwesung heiße ich meinen Vater und die Würmer meine Mutter und meine Schwester.
Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
15 Was soll ich harren? und wer achtet mein Hoffen?
Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
