Job 12
1 Da antwortete Hiob und sprach:
Zatem odpowiedział Ijob i, rzekł:
2 Ja, ihr seid die Leute; mit euch wird die Weisheit sterben!
Wieraście wy sami ludźmi? i z wamiż umrze mądrość?
3 Ich habe so wohl ein Herz als ihr und bin nicht geringer denn ihr; und wer ist, der solches nicht wisse?
Teżci ja mam serce jako i wy, anim jest podlejszym niżeli wy; a któż i tego nie wie, co i wy?
4 Wer von seinem Nächsten verlachet wird, der wird Gott anrufen, der wird ihn erhören. Der Gerechte und Fromme muß verlachet sein
Pośmiewiskiem jestem przyjacielowi memu, który gdy woła do Boga, ozywa mu się; naśmiewiskiem jest sprawiedliwy i doskonały.
5 und ist ein verachtet Lichtlein vor den Gedanken der Stolzen, stehet aber, daß sie sich dran ärgern.
Ten, co jest upadku bliski, jest pochodnią wzgardzoną człowiekowi, według myśli pokoju zażywającemu.
6 Der Verstörer Hütten haben die Fülle und toben wider Gott türstiglich, wiewohl es ihnen Gott in ihre Hände gegeben hat.
Spokojne i bezpieczne są namioty zbójców tych, którzy draźnią Boga, którym Bóg daje w ręce dobre rzeczy.
7 Frage doch das Vieh, das wird dich's lehren, und die Vögel unter dem Himmel, die werden dir's sagen.
A nawet pytaj się proszę bydląt, a one cię nauczą; i ptastwa niebieskiego, a oznajmi tobie.
8 Oder rede mit der Erde, die wird dich's lehren, und die Fische im Meer werden dir's erzählen.
Albo się rozmów z ziemią, a ona cię nauczy, i rozpowiedząć ryby morskie.
9 Wer weiß solches alles nicht, daß des HERRN Hand das gemacht hat,
Któż nie wie z tych wszystkich rzeczy, że to ręka Pańska sprawiła?
10 daß in seiner Hand ist die Seele alles des, das da lebet, und der Geist alles Fleisches eines jeglichen?
W którego ręku jest dusza wszelkiej rzeczy żywej, i duch wszelkiego ciała ludzkiego.
11 Prüfet nicht das Ohr die Rede; und der Mund schmecket die Speise?
Azaż nie ucho mowy doświadcza, jako usta pokarmu smakują?
12 Ja, bei den Großvätern ist die Weisheit und der Verstand bei den Alten.
W ludziach starych jest mądrość, a w długich dniach roztropność.
13 Bei ihm ist Weisheit und Gewalt, Rat und Verstand.
Dopieroż u Pana jest mądrość, i siła, i rada, i umiejętność.
14 Siehe, wenn er zerbricht, so hilft kein Bauen; wenn er jemand verschleußt, kann niemand aufmachen.
Oto on burzy, a nikt nie zbuduje; zamknie człowieka, a nikt mu nie otworzy.
15 Siehe, wenn er das Wasser verschleußt, so wird's alles dürre; und wenn s ausläßt, so kehret es das Land um.
On gdy zatrzyma wody, wyschną; a gdy je wypuści, podwracają ziemię.
16 Er ist stark und führet es aus. Sein ist, der da irret, und der da verführet.
U niego jest moc i mądrość. Jego jest błądzący, i w błąd zawodzący.
17 Er führet die Klugen wie einen Raub und machet die Richter toll.
On obiera radców z mądrości, a sędziów przywodzi do głupstwa.
18 Er löset auf der Könige Zwang und gürtet mit einem Gürtel ihre Lenden.
On pas królów rozwiązuje, i znowu przepasuje pasem biodra ich.
19 Er führet die Priester wie einen Raub und lässet es fehlen den Festen.
Podaje książęta na łup, a mocarze podwraca.
20 Er wendet weg die Lippen der Wahrhaftigen und nimmt weg die Sitten der Alten.
Odejmuje usta krasomówcom, a rozsądek starym odbiera.
21 Er schüttet Verachtung auf die Fürsten und macht den Bund der Gewaltigen los.
Wylewa wzgardę na książęta, a mdli siły mocarzów.
22 Er öffnet die finstern Gründe und bringet heraus das Dunkel an das Licht.
On odkrywa głębokie rzeczy z ciemności, a wywodzi na jaśnię cień śmierci.
23 Er macht etliche zum großen Volk und bringet sie wieder um. Er breitet ein Volk aus und treibet es wieder weg.
Rozmnaża narody, i wytraca je; rozszerza lud, i umniejsza go.
24 Er nimmt weg den Mut der Obersten des Volks im Lande und macht sie irre auf einem Umwege, da kein Weg ist,
On odejmuje serca przełożonym ludu ziemi, a czyni, że błądzą po pustyni bezdrożnej;
25 daß sie in der Finsternis tappen ohne Licht; und macht sie irre wie die Trunkenen.
Że macają w ciemnościach, gdzie nie masz światłości, a sprawuje, że błądzą jako pijani.
