Jesaja 64
1 Ach, daß du den Himmel zerrissest und führest herab, daß die Berge vor dir zerflössen,
О, де ай деспика черуриле ши Те-ай коборы, с-ар топи мунций ынаинтя Та,
2 wie ein heiß Wasser vom heftigen Feuer versiedet, daß dein Name kund würde unter deinen Feinden, und die Heiden vor dir zittern müßten
ка де ун фок каре апринде вряскуриле, ка де ун фок каре фаче апа сэ дя ын клокот! Ць-ар куноаште атунч врэжмаший Нумеле ши ар тремура нямуриле ынаинтя Та!
3 durch die Wunder, die du tust, deren man sich nicht versiehet, da du herabfuhrest und die Berge vor dir zerflossen.
Кынд ай фэкут минунь ла каре ну не аштептам, Те-ай коборыт, ши мунций с-ау згудуит ынаинтя Та,
4 Wie denn von der Welt her nicht gehöret ist, noch mit Ohren gehöret, hat auch kein Auge gesehen, ohne dich, Gott, was denen geschieht, die auf ihn harren.
кум ничодатэ ну с-а поменит, нич ну с-а аузит ворбинду-се ши кум нич н-а вэзут вреодатэ окюл аша чева: ануме ка ун алт думнезеу афарэ де Тине сэ фи фэкут асеменя лукрурь пентру чей че се ынкред ын Ел.
5 Du begegnetest den Fröhlichen und denen, so Gerechtigkeit übeten und auf deinen Wegen dein gedachten. Siehe, du zürnetest wohl, da wir sündigten und lange drinnen blieben; uns ward aber dennoch geholfen.
Ту ешь ынаинтя челор че ымплинеск ку букурие дрептатя, челор че умблэ ын кэиле Тале ши ышь адук аминте де Тине. Дар Те-ай мыният пентру кэ ам пэкэтуит. Вом суфери ной вешник сау путем фи мынтуиць?
6 Aber nun sind wir allesamt wie die Unreinen, und alle unsere Gerechtigkeit ist wie ein unflätig Kleid. Wir sind alle verwelket wie die Blätter, und unsere Sünden führen uns dahin wie ein Wind.
Тоць ам ажунс ка ниште некураць ши тоате фаптеле ноастре буне сунт ка о хайнэ мынжитэ. Тоць сунтем офилиць ка о фрунзэ ши нелеӂюириле ноастре не яу ка вынтул.
7 Niemand ruft deinen Namen an oder macht sich auf, daß er dich halte; denn du verbirgest dein Angesicht vor uns und lässest uns in unsern Sünden verschmachten.
Ну есте нимень каре сэ кеме Нумеле Тэу сау каре сэ се трезяскэ ши сэ се алипяскэ де Тине, де ачея не-ай аскунс Фаца Та ши не лашь сэ перим дин причина нелеӂюирилор ноастре.
8 Aber nun, HERR, du bist unser Vater, wir sind Ton; du bist unser Töpfer, und wir alle sind deiner Hände Werk.
Дар, Доамне, Ту ешть Татэл ностру; ной сунтем лутул ши Ту, оларул, каре не-ай ынтокмит: сунтем ку тоций лукраря мынилор Тале.
9 HERR, zürne nicht zu sehr und denke nicht ewig der Sünden! Siehe doch das an, daß wir alle dein Volk sind!
Ну Те мыния пря мулт, Доамне, ши ну-Ць адуче аминте ын вечь де нелеӂюире! Привеште дар спре ной, кэч тоць сунтем попорул Тэу!
10 Die Städte deines Heiligtums sind zur Wüste worden; Zion ist zur Wüste worden, Jerusalem liegt zerstöret.
Четэциле Тале челе сфинте сунт пустий; Сионул есте пустиу, Иерусалимул, о пустиетате!
11 Das Haus unserer Heiligkeit und HERRLIchkeit, darin dich unsere Väter gelobt haben, ist mit Feuer verbrannt, und alles, was wir Schönes hatten, ist zuschanden gemacht.
Каса ноастрэ чя сфынтэ ши слэвитэ, ын каре пэринций ноштри кынтау лауделе Тале, а ажунс прадэ флэкэрилор ши тот че авям май скумп а фост пустиит.
12 HERR, willst du so hart sein zu solchem und schweigen und uns so sehr niederschlagen?
Дупэ тоате ачестя, Те вей опри Ту, Доамне? Вей тэчя Ту оаре ши не вей ынтриста неспус де мулт?
