< Galater 4 >
1 Ich sage aber, solange der Erbe ein Kind ist, so ist unter ihm und einem Knechte kein Unterschied, ob er wohl ein HERR ist aller Güter,
Gima awachonu ema: Ka jacham girkeni pod en nyathi, to oonge pogruok gi misumba, kata obedo ni mwandu duto mar wuon dala osedongʼne.
2 sondern er ist unter den Vormündern und Pflegern bis auf die bestimmte Zeit vom Vater.
Ka pod otin, to chune ni nyaka otim gik ma joritne gi jorit mwandu wuon dwaro mondo otim, korito kinde mane wuon-gi ochano mondo jotijego oket mwandu duto e lwete.
3 Also auch wir, da wir Kinder waren, waren wir gefangen unter den äußerlichen Satzungen.
Kamano bende kane pod wan nyithindo, ne oketwa wasumbini mag timbe machon mag piny.
4 Da aber die Zeit erfüllet ward, sandte Gott seinen Sohn, geboren von einem Weibe und unter das Gesetz getan,
To ka kinde mane Nyasaye ochano nochopo, to nooronwa Wuode mane dhako onywolo, kendo mane onywol e bwo Chik,
5 auf daß er die, so unter dem Gesetz waren, erlösete, daß wir die Kindschaft empfingen.
mondo ores joma Chik otweyo, eka mondo wadok nyithind Nyasaye machamo mwandune.
6 Weil ihr denn Kinder seid, hat Gott gesandt den Geist seines Sohnes in eure Herzen, der schreiet: Abba, lieber Vater!
To nikech un nyithind Nyasaye, Nyasaye oseoro bende Roho mar Wuode e chunywa. Roho maywakne Nyasaye niya, “Abba! Wuora.”
7 Also ist nun hier kein Knecht mehr, sondern eitel Kinder. Sind's aber Kinder, so sind's auch Erben Gottes durch Christum.
Omiyo koro ok un wasumbini, to un nyithind ot, to nikech un nyithind ot, Nyasaye osemiyo wadoko jocham girkeni.
8 Aber zu der Zeit, da ihr Gott nicht erkanntet, dientet ihr denen, die von Natur nicht Götter sind.
Chon kane pod ukia Nyasaye, ne un wasumbini mag gik ma ok onego kwan kaka nyiseche.
9 Nun ihr aber Gott erkannt habt, ja vielmehr von Gott erkannt seid, wie wendet ihr euch denn um wieder zu den schwachen und dürftigen Satzungen, welchen ihr von neuem an dienen wollt?
To ka koro usengʼeyo Nyasaye, kata kawacho e yo machielo maber moloyo ka koro Nyasaye osengʼeyou, to ere kaka uchako udok e timbe machon mag piny, mayom yom kendo maonge teko? Udwaro ni timbegi ochak oketu wasumbini kendo?
10 Ihr haltet Tage und Monden und Feste und Jahrzeiten.
Uketo chunyu mar rito odiechienge moyiedhi, kod dweche gi ndalo kod higni!
11 Ich fürchte für euch, daß ich nicht vielleicht umsonst habe an euch gearbeitet.
Ulitna ahinya, kendo timbeu miyo aparo ni dipo nine ayalonu Injili kayiem nono.
12 Seid doch wie ich, denn ich bin wie ihr. Liebe Brüder, ich bitte euch, ihr habt mir kein Leid getan.
Jowetena, akwayou ni mondo uchal koda, mana kaka an asebedo machal kodu. Pok uchwanya e yo moro amora.
13 Denn ihr wisset, daß ich euch in Schwachheit nach dem Fleisch das Evangelium geprediget habe zum erstenmal.
Ungʼeyo ni e limbena mokwongo tuo mane atuogo ema nomiyo ayudo thuolo mar yalonu Injili.
14 Und meine Anfechtungen, die ich leide nach dem Fleisch, habt ihr nicht verachtet noch verschmähet, sondern als einen Engel Gottes nahmet ihr mich auf, ja als Christum Jesum.
To kata obedo ni ne atuo kamano, to ne ok uchaya, kendo ne ok ujara. Kar timo kamano, to ne urwaka gi luor mana ka gima ne urwako malaika mar Nyasaye; chutho ne urwaka mana ka gima ne an Kristo Yesu owuon.
15 Wie waret ihr dazumal so selig! Ich bin euer Zeuge, daß, wenn es möglich gewesen wäre, ihr hättet eure Augen ausgerissen und mir gegeben.
To tinde ere mor mane un-go mokwongo? Anyalo wacho ni kane alimou mokwongo, to ne urwaka gi mor maduongʼ ma kata mana wengeu ne unyalo miya.
16 Bin ich denn also euer Feind worden, daß ich euch die Wahrheit vorhalte?
Dipo ni asedoko jasiku nikech awachonu adiera?
17 Sie eifern um euch nicht fein, sondern sie wollen euch von mir abfällig machen, daß ihr um sie sollt eifern.
Jogo to ero temo ywayou korgi, to ngʼeuru ni gitimo kamano mana mar kethou. Gima gitemo timo en mana mondo gipogu kodwa, mondo gin ema umigi duongʼ moloyo wan.
18 Eifern ist gut, wenn's immerdar geschiehet um das Gute und nicht allein, wenn ich gegenwärtig bei euch bin.
To onge wach, chiwruok gi mor ber abera, makmana ni nyaka utim kamano kuom timo gima ber. To dine ber moloyo kutimo kamano kinde duto, kata antie kata aonge.
19 Meine lieben Kinder, welche ich abermal mit Ängsten gebäre, bis daß Christus in euch eine Gestalt gewinne.
Nyithinda mahero, awinjo rem mana ka dhako mamuoch kayo, ka agombo mondo Kristo onywol eiu.
20 Ich wollte aber, daß ich jetzt bei euch wäre, und meine Stimme wandeln könnte, denn ich bin irre an euch.
To dobedo maber ka an kodu sani mondo awuo kodu wangʼ gi wangʼ eka uwinj dwonda maber, nimar chunya chandore ahinya nikech un.
21 Saget mir, die ihr unter dem Gesetz sein wollt: Habt ihr das Gesetz nicht gehöret?
Nyisaneuru un joma dwaro bedo e bwo chik, donge ungʼeyo gima chik wacho?
22 Denn es stehet geschrieben, daß Abraham zween Söhne hatte, einen von der Magd, den andern von der Freien.
Ungʼeyo ni nondiki ni Ibrahim ne nigi yawuowi ariyo, ma achiel kuomgi nonywol gi dhako ma misumba, to machielo to nonywol gi dhako ma thuolo.
23 Aber der von der Magd war, ist nach dem Fleisch geboren; der aber von der Freien, ist durch die Verheißung geboren.
Wuod dhako ma misumbano nonywol kuom dwaro mar dhano, to wuod dhako ma thuolo nonywol kuom singruok.
24 Die Worte bedeuten etwas. Denn das sind die zwei Testamente, eines von dem Berge Sinai, das zur Knechtschaft gebieret, welches ist die Hagar.
Tiend wechegi opondo, nikech mon ariyogi ochungʼ kar singruok ariyo. Singruok achiel oa Got Sinai, kendo onywolo nyithindo monego obed wasumbini: Ma en Hagar.
25 Denn Hagar heißet in Arabien der Berg Sinai und langet bis gen Jerusalem, das zu dieser Zeit ist, und ist dienstbar mit seinen Kindern.
Hagar ochungʼ kar Got Sinai mantie e piny jo-Arabu, kendo godno chalo gi dala maduongʼ mar Jerusalem nikech osiko e tich misumba gi nyithinde nyaka kawuono.
26 Aber das Jerusalem, das droben ist, das ist die Freie, die ist unser aller Mutter.
To Jerusalem moger malo ni thuolo kendo en e minwa,
27 Denn es stehet geschrieben: Sei fröhlich, du Unfruchtbare, die du nicht gebierest, und brich hervor und rufe, die du nicht schwanger bist! Denn die Einsame hat viel mehr Kinder, denn die den Mann hat.
mana kaka ondiki ni: “Bed mamor, in dhako ma migumba, in ma ok inywol nyithindo; tingʼ dwondi malo ka igoyo koko gi ilo, in mane muoch ok okayi; nimar dhako ma migumba nobed gi nyithindo mangʼeny, moloyo dhako man-gi dichwo.”
28 Wir aber, liebe Brüder, sind Isaak nach der Verheißung Kinder.
Kuom mano un owetena, un koro un nyithind singruok mana kaka Isaka.
29 Aber gleichwie zu der Zeit, der nach dem Fleisch geboren war, verfolgete den, der nach dem Geist geboren war, also gehet es jetzt auch.
To mana kaka e kindeno wuowi mane onywol kuom dwaro mar dhano nosando wuowi mane onywol gi teko mar Roho Maler, e kaka timore bende e kindeni.
30 Aber was spricht die Schrift? Stoß die Magd hinaus mit ihrem Sohn! Denn der Magd Sohn soll nicht erben mit dem Sohn der Freien.
Muma to wacho angʼo kuom wachni? Owacho niya, “Riemb dhako ma misumbani kod wuode nimar wuod dhako ma misumbani ok nobed jacham girkeni kaachiel gi wuod dhako ma ni thuoloni.”
31 So sind wir nun, liebe Brüder, nicht der Magd Kinder, sondern der Freien.
Kuom mano owetena, ok wan nyithind dhako ma misumba, to wan koth dhako man thuolo.