Apostelgeschichte 25
1 Da nun Festus ins Land kommen war, zog er über drei Tage hinauf von Cäsarea gen Jerusalem.
អនន្តរំ ផីឞ្ដោ និជរាជ្យម៑ អាគត្យ ទិនត្រយាត៑ បរំ កៃសរិយាតោ យិរូឝាលម្នគរម៑ អាគមត៑។
2 Da erschienen vor ihm die Hohenpriester und die Vornehmsten der Juden wider Paulus und ermahneten ihn
តទា មហាយាជកោ យិហូទីយានាំ ប្រធានលោកាឝ្ច តស្យ សមក្ឞំ បៅលម៑ អបាវទន្ត។
3 und baten um Gunst wider ihn, daß er ihn fordern ließe gen Jerusalem, und stelleten ihm nach, daß sie ihn unterwegs umbrächten.
ភវាន៑ តំ យិរូឝាលមម៑ អានេតុម៑ អាជ្ញាបយត្វិតិ វិនីយ តេ តស្មាទ៑ អនុគ្រហំ វាញ្ឆិតវន្តះ។
4 Da antwortete Festus, Paulus würde ja behalten zu Cäsarea; aber er würde in kurzem wieder dahin ziehen.
យតះ បថិមធ្យេ គោបនេន បៅលំ ហន្តុំ តៃ រ្ឃាតកា និយុក្តាះ។ ផីឞ្ដ ឧត្តរំ ទត្តវាន៑ បៅលះ កៃសរិយាយាំ ស្ថាស្យតិ បុនរល្បទិនាត៑ បរម៑ អហំ តត្រ យាស្យាមិ។
5 Welche nun unter euch (sprach er) können, die lasset mit hinabziehen und den Mann Verklagen, so etwas an ihm ist.
តតស្តស្យ មានុឞស្យ យទិ កឝ្ចិទ៑ អបរាធស្តិឞ្ឋតិ តហ៌ិ យុឞ្មាកំ យេ ឝក្នុវន្តិ តេ មយា សហ តត្រ គត្វា តមបវទន្តុ ស ឯតាំ កថាំ កថិតវាន៑។
6 Da er aber bei ihnen mehr denn zehn Tage gewesen war, zog er hinab gen Cäsarea; und des andern Tages setzte er sich auf den Richterstuhl und hieß Paulus holen.
ទឝទិវសេភ្យោៜធិកំ វិលម្ព្យ ផីឞ្ដស្តស្មាត៑ កៃសរិយានគរំ គត្វា បរស្មិន៑ ទិវសេ វិចារាសន ឧបទិឝ្យ បៅលម៑ អានេតុម៑ អាជ្ញាបយត៑។
7 Da derselbige aber vor ihn kam, traten umher die Juden, die von Jerusalem herabkommen waren, und brachten auf viel und schwere Klagen wider Paulus, welche sie nicht mochten beweisen,
បៅលេ សមុបស្ថិតេ សតិ យិរូឝាលម្នគរាទ៑ អាគតា យិហូទីយលោកាស្តំ ចតុទ៌ិឝិ សំវេឞ្ដ្យ តស្យ វិរុទ្ធំ ពហូន៑ មហាទោឞាន៑ ឧត្ថាបិតវន្តះ កិន្តុ តេឞាំ កិមបិ ប្រមាណំ ទាតុំ ន ឝក្នុវន្តះ។
8 dieweil er sich verantwortete: Ich habe weder an der Juden Gesetz noch an dem Tempel noch an dem Kaiser mich versündiget.
តតះ បៅលះ ស្វស្មិន៑ ឧត្តរមិទម៑ ឧទិតវាន៑, យិហូទីយានាំ វ្យវស្ថាយា មន្ទិរស្យ កៃសរស្យ វា ប្រតិកូលំ កិមបិ កម៌្ម នាហំ ក្ឫតវាន៑។
9 Festus aber wollte den Juden eine Gunst erzeigen und antwortete Paulus und sprach: Willst du hinauf gen Jerusalem und daselbst über diesem dich vor mir richten lassen?
កិន្តុ ផីឞ្ដោ យិហូទីយាន៑ សន្តុឞ្ដាន៑ កត៌្តុម៑ អភិលឞន៑ បៅលម៑ អភាឞត ត្វំ កិំ យិរូឝាលមំ គត្វាស្មិន៑ អភិយោគេ មម សាក្ឞាទ៑ វិចារិតោ ភវិឞ្យសិ?
10 Paulus aber sprach: Ich stehe vor des Kaisers Gericht, da soll ich mich lassen richten; den Juden habe ich kein Leid getan, wie auch du aufs beste weißt.
តតះ បៅល ឧត្តរំ ប្រោក្តវាន៑, យត្រ មម វិចារោ ភវិតុំ យោគ្យះ កៃសរស្យ តត្រ វិចារាសន ឯវ សមុបស្ថិតោស្មិ; អហំ យិហូទីយានាំ កាមបិ ហានិំ នាកាឞ៌ម៑ ឥតិ ភវាន៑ យថាត៌្ហតោ វិជានាតិ។
11 Habe ich aber jemand Leid getan und des Todes wert gehandelt, so weigere ich mich nicht zu sterben; ist aber der keines nicht, des sie mich verklagen, so kann mich ihnen niemand ergeben. Ich berufe mich auf den Kaiser.
កញ្ចិទបរាធំ កិញ្ចន វធាហ៌ំ កម៌្ម វា យទ្យហម៑ អករិឞ្យំ តហ៌ិ ប្រាណហននទណ្ឌមបិ ភោក្តុម៑ ឧទ្យតោៜភវិឞ្យំ, កិន្តុ តេ មម សមបវាទំ កុវ៌្វន្តិ ស យទិ កល្បិតមាត្រោ ភវតិ តហ៌ិ តេឞាំ ករេឞុ មាំ សមប៌យិតុំ កស្យាប្យធិការោ នាស្តិ, កៃសរស្យ និកដេ មម វិចារោ ភវតុ។
12 Da besprach sich Festus mit dem Rat und antwortete: Auf den Kaiser hast du dich berufen, zum Kaiser sollst du ziehen.
តទា ផីឞ្ដោ មន្ត្រិភិះ សាទ៌្ធំ សំមន្ត្រ្យ បៅលាយ កថិតវាន៑, កៃសរស្យ និកដេ កិំ តវ វិចារោ ភវិឞ្យតិ? កៃសរស្យ សមីបំ គមិឞ្យសិ។
13 Aber nach etlichen Tagen kamen der König Agrippa und Bernice gen Cäsarea, Festus zu empfangen.
កិយទ្ទិនេភ្យះ បរម៑ អាគ្រិប្បរាជា ពណ៌ីកី ច ផីឞ្ដំ សាក្ឞាត៑ កត៌្តុំ កៃសរិយានគរម៑ អាគតវន្តៅ។
14 Und da sie viel Tage daselbst gewesen waren, legte Festus dem Könige den Handel von Paulus vor und sprach: Es ist ein Mann, von Felix hinterlassen gefangen,
តទា តៅ ពហុទិនានិ តត្រ ស្ថិតៅ តតះ ផីឞ្ដស្តំ រាជានំ បៅលស្យ កថាំ វិជ្ញាប្យ កថយិតុម៑ អារភត បៅលនាមានម៑ ឯកំ ពន្ទិ ផីលិក្ឞោ ពទ្ធំ សំស្ថាប្យ គតវាន៑។
15 um welches willen die Hohenpriester und Ältesten der Juden vor mir erschienen, da ich zu Jerusalem war, und baten, ich sollte ihn richten lassen;
យិរូឝាលមិ មម ស្ថិតិកាលេ មហាយាជកោ យិហូទីយានាំ ប្រាចីនលោកាឝ្ច តម៑ អបោទ្យ តម្ប្រតិ ទណ្ឌាជ្ញាំ ប្រាត៌្ហយន្ត។
16 welchen ich antwortete: Es ist der Römer Weise nicht, daß ein Mensch ergeben werde umzubringen, ehe denn der Verklagte habe seine Kläger gegenwärtig und Raum empfange, sich der Anklage zu verantworten.
តតោហម៑ ឥត្យុត្តរម៑ អវទំ យាវទ៑ អបោទិតោ ជនះ ស្វាបវាទកាន៑ សាក្ឞាត៑ ក្ឫត្វា ស្វស្មិន៑ យោៜបរាធ អារោបិតស្តស្យ ប្រត្យុត្តរំ ទាតុំ សុយោគំ ន ប្រាប្នោតិ, តាវត្កាលំ កស្យាបិ មានុឞស្យ ប្រាណនាឝាជ្ញាបនំ រោមិលោកានាំ រីតិ រ្នហិ។
17 Da sie aber her zusammenkamen, machte ich keinen Aufschub und hielt des andern Tages Gericht und hieß den Mann vorbringen.
តតស្តេឞ្វត្រាគតេឞុ បរស្មិន៑ ទិវសេៜហម៑ អវិលម្ពំ វិចារាសន ឧបវិឝ្យ តំ មានុឞម៑ អានេតុម៑ អាជ្ញាបយម៑។
18 Von welchem, da die Verkläger auftraten, brachten sie der Ursachen keine auf, der ich mich versah.
តទនន្តរំ តស្យាបវាទកា ឧបស្ថាយ យាទ្ឫឝម៑ អហំ ចិន្តិតវាន៑ តាទ្ឫឝំ កញ្ចន មហាបវាទំ នោត្ថាប្យ
19 Sie hatten aber etliche Fragen wider ihn von ihrem Aberglauben und von einem verstorbenen Jesus, von welchem Paulus sagte, er lebete.
ស្វេឞាំ មតេ តថា បៅលោ យំ សជីវំ វទតិ តស្មិន៑ យីឝុនាមនិ ម្ឫតជនេ ច តស្យ វិរុទ្ធំ កថិតវន្តះ។
20 Da ich aber mich der Frage nicht verstund, sprach ich, ob er wollte gen Jerusalem reisen und daselbst sich darüber lassen richten.
តតោហំ តាទ្ឫគ្វិចារេ សំឝយានះ សន៑ កថិតវាន៑ ត្វំ យិរូឝាលមំ គត្វា កិំ តត្រ វិចារិតោ ភវិតុម៑ ឥច្ឆសិ?
21 Da aber Paulus sich berief, daß er auf des Kaisers Erkenntnis behalten würde, hieß ich ihn behalten, bis daß ich ihn zum Kaiser sende.
តទា បៅលោ មហារាជស្យ និកដេ វិចារិតោ ភវិតុំ ប្រាត៌្ហយត, តស្មាទ៑ យាវត្កាលំ តំ កៃសរស្យ សមីបំ ប្រេឞយិតុំ ន ឝក្នោមិ តាវត្កាលំ តមត្រ ស្ថាបយិតុម៑ អាទិឞ្ដវាន៑។
22 Agrippa aber sprach zu Festus: Ich möchte den Menschen auch gerne hören. Er aber sprach: Morgen sollst du ihn hören.
តត អាគ្រិប្បះ ផីឞ្ដម៑ ឧក្តវាន៑, អហមបិ តស្យ មានុឞស្យ កថាំ ឝ្រោតុម៑ អភិលឞាមិ។ តទា ផីឞ្ដោ វ្យាហរត៑ ឝ្វស្តទីយាំ កថាំ ត្វំ ឝ្រោឞ្យសិ។
23 Und am andern Tage, da Agrippa und Bernice kamen mit großem Gepränge und gingen in das Richthaus mit den Hauptleuten und vornehmsten Männern der Stadt, und da es Festus hieß, ward Paulus gebracht.
បរស្មិន៑ ទិវសេ អាគ្រិប្បោ ពណ៌ីកី ច មហាសមាគមំ ក្ឫត្វា ប្រធានវាហិនីបតិភិ រ្នគរស្ថប្រធានលោកៃឝ្ច សហ មិលិត្វា រាជគ្ឫហមាគត្យ សមុបស្ថិតៅ តទា ផីឞ្ដស្យាជ្ញយា បៅល អានីតោៜភវត៑។
24 Und Festus sprach: Lieber König Agrippa und alle ihr Männer, die ihr mit uns hier seid, da sehet ihr den, um welchen mich die ganze Menge der Juden angelanget hat, beide, zu Jerusalem und auch hier, und schrieen, er solle nicht länger leben.
តទា ផីឞ្ដះ កថិតវាន៑ ហេ រាជន៑ អាគ្រិប្ប ហេ ឧបស្ថិតាះ សវ៌្វេ លោកា យិរូឝាលម្នគរេ យិហូទីយលោកសមូហោ យស្មិន៑ មានុឞេ មម សមីបេ និវេទនំ ក្ឫត្វា ប្រោច្ចៃះ កថាមិមាំ កថិតវាន៑ បុនរល្បកាលមបិ តស្យ ជីវនំ នោចិតំ តមេតំ មានុឞំ បឝ្យត។
25 Ich aber, da ich vernahm, daß er nichts getan hatte, was des Todes wert sei, und er auch selber sich auf den Kaiser berief, habe ich beschlossen, ihn zu senden,
កិន្ត្វេឞ ជនះ ប្រាណនាឝហ៌ំ កិមបិ កម៌្ម ន ក្ឫតវាន៑ ឥត្យជានាំ តថាបិ ស មហារាជស្យ សន្និធៅ វិចារិតោ ភវិតុំ ប្រាត៌្ហយត តស្មាត៑ តស្យ សមីបំ តំ ប្រេឞយិតុំ មតិមករវម៑។
26 von welchem ich nichts Gewisses habe, das ich dem HERRN schreibe. Darum habe ich ihn lassen hervorbringen vor euch, allermeist aber vor dich König Agrippa, auf daß ich nach geschehener Erforschung haben möge, was ich schreibe;
កិន្តុ ឝ្រីយុក្តស្យ សមីបម៑ ឯតស្មិន៑ កិំ លេខនីយម៑ ឥត្យស្យ កស្យចិន៑ និណ៌យស្យ ន ជាតត្វាទ៑ ឯតស្យ វិចារេ សតិ យថាហំ លេខិតុំ កិញ្ចន និឝ្ចិតំ ប្រាប្នោមិ តទត៌្ហំ យុឞ្មាកំ សមក្ឞំ វិឝេឞតោ ហេ អាគ្រិប្បរាជ ភវតះ សមក្ឞម៑ ឯតម៑ អានយេ។
27 denn es dünkt mich ungeschickt Ding sein, einen Gefangenen zu schicken und keine Ursache wider ihn anzeigen.
យតោ ពន្ទិប្រេឞណសមយេ តស្យាភិយោគស្យ កិញ្ចិទលេខនម៑ អហម៑ អយុក្តំ ជានាមិ។
