Apostelgeschichte 25
1 Da nun Festus ins Land kommen war, zog er über drei Tage hinauf von Cäsarea gen Jerusalem.
फेस्तुस यहूदिया प्रदेशो रे राज्यपालो रा काम सम्बाल़ने ते तीन दिन बाद कैसरिया नगरो ते यरूशलेमो खे गया।
2 Da erschienen vor ihm die Hohenpriester und die Vornehmsten der Juden wider Paulus und ermahneten ihn
तेबे बड़े पुरोईत और यहूदी अगुवे तेस सामणे पौलुसो पाँदे आरोप लगाए।
3 und baten um Gunst wider ihn, daß er ihn fordern ließe gen Jerusalem, und stelleten ihm nach, daß sie ihn unterwegs umbrächten.
तिने फेस्तुसो ते बिनती कित्ती कि से पौलुसे खे यरूशलेमो खे बुलाणे री कृपा करो, कऊँकि सेयो पौलुसो खे बाटा रेई काणे री ताका रे थे।
4 Da antwortete Festus, Paulus würde ja behalten zu Cäsarea; aber er würde in kurzem wieder dahin ziehen.
फेस्तुसे बोलेया, “पौलुस कैसरिया रे पईरे रे ए और मां आपू तेती चट ई जाणा।”
5 Welche nun unter euch (sprach er) können, die lasset mit hinabziehen und den Mann Verklagen, so etwas an ihm ist.
फेर बोलेया, “जो तुसा बीचे अक्क राखोए, सेयो बी साथे चलो और जे इने मांणूए कुछ बुरा काम करी राखेया, तो तेस पाँदे दोष लगाओ।”
6 Da er aber bei ihnen mehr denn zehn Tage gewesen war, zog er hinab gen Cäsarea; und des andern Tages setzte er sich auf den Richterstuhl und hieß Paulus holen.
फेस्तुस यरूशलेमो रे तिना बीचे कोई आठ-दस दिन रई की कैसरिया नगरो खे गया और दूजे दिने न्याय आसणो पाँदे बैठी की पौलुसो खे ल्याऊणे री आज्ञा दित्ती।
7 Da derselbige aber vor ihn kam, traten umher die Juden, die von Jerusalem herabkommen waren, und brachten auf viel und schwere Klagen wider Paulus, welche sie nicht mochten beweisen,
जेबे से आया, तेबे जो यहूदी अगुवे यरूशलेमो ते आयी रे थे, तिने नेड़े-तेड़े खड़ी की तेस पाँदे बऊत सारे दोष लगाए, जिना रा तिना गे कोई सबूत नि था।
8 dieweil er sich verantwortete: Ich habe weder an der Juden Gesetz noch an dem Tempel noch an dem Kaiser mich versündiget.
पर पौलुसे जवाब दित्तेया, “मैं ना तो यहूदिया रा बिधानो रा, ना ई मन्दरो रा और ना ई कैसरो रे खलाफ कुछ अपराध करी राखेया।”
9 Festus aber wollte den Juden eine Gunst erzeigen und antwortete Paulus und sprach: Willst du hinauf gen Jerusalem und daselbst über diesem dich vor mir richten lassen?
तेबे फेस्तुसे यहूदिया खे खुश करने री इच्छा ते पौलुसो ते पूछेया, “क्या तूँ यरूशलेमो खे जाणा चाएया और तेती मां सामणे तेरे एस मुकद्दमे रा न्याय कित्तेया जाणा?”
10 Paulus aber sprach: Ich stehe vor des Kaisers Gericht, da soll ich mich lassen richten; den Juden habe ich kein Leid getan, wie auch du aufs beste weißt.
पौलुसे बोलेया, “आऊँ कैसरो रे न्याय आसणो सामणे खड़ी रा, मेरे मुकद्दमे रा एथी न्याय ऊणा चाईयो, जेड़ा तूँ अच्छी तरअ ते जाणेया कि यहूदिया रा मैं कुछ बी अपराध निए कित्तेया रा।
11 Habe ich aber jemand Leid getan und des Todes wert gehandelt, so weigere ich mich nicht zu sterben; ist aber der keines nicht, des sie mich verklagen, so kann mich ihnen niemand ergeben. Ich berufe mich auf den Kaiser.
जे आऊँ अपराधी ए और काणे जोगा कुछ अपराधो रा काम करी राखेया, तो मरने ते नि मुकरदा। पर जिना गल्ला रा यो यहूदी अगुवे मां पाँदे दोष लगाणे लगी रे, जे तिना बीचा ते कोई गल्ल सच नि ऊई, तो कोई माखे तिना रे आथो रे नि देई सकदा। आऊँ कैसरो ते विनती करूँआ, सेई मेरा न्याय करो।”
12 Da besprach sich Festus mit dem Rat und antwortete: Auf den Kaiser hast du dich berufen, zum Kaiser sollst du ziehen.
तेबे फेस्तुसे मन्त्रिया री सभा साथे बात-चीत करी की बोलेया, “तैं कैसरो ते विनती करी राखी, तूँ कैसरो गे ई जाणा।”
13 Aber nach etlichen Tagen kamen der König Agrippa und Bernice gen Cäsarea, Festus zu empfangen.
कुछ दिन बितणे ते बादो ते अग्रिप्पा राजा और तेसरी छोटी बईण बिरनिके कैसरिया रे आयी की फेस्तुसो खे मिले।
14 Und da sie viel Tage daselbst gewesen waren, legte Festus dem Könige den Handel von Paulus vor und sprach: Es ist ein Mann, von Felix hinterlassen gefangen,
तिना रे बऊत दिन तक तेती रणे ते बादो ते फेस्तुसे पौलुसो रे बारे रे राजे गे बताया कि एक मांणू ए, जेसखे फेलिक्स बन्दुआ छाडी गा रा।
15 um welches willen die Hohenpriester und Ältesten der Juden vor mir erschienen, da ich zu Jerusalem war, und baten, ich sollte ihn richten lassen;
जेबे आऊँ यरूशलेमो रे था, तेबे बड़े पुरोईत और यहूदिया रे बुजुर्गे तेस पाँदे आरोप लगाया और चाया कि तेसखे सजा मिलो।
16 welchen ich antwortete: Es ist der Römer Weise nicht, daß ein Mensch ergeben werde umzubringen, ehe denn der Verklagte habe seine Kläger gegenwärtig und Raum empfange, sich der Anklage zu verantworten.
पर मैं तिना खे बोलेया, “रोमिया री एड़ी रवाज निए कि केसी मांणूए खे सजा मिलो, जदुओ तक अपराधिया खे तेस पाँदे दोष लगाणे वाल़े रे आमणे-सामणे खड़े ऊई की दोषो रा जवाब देणे रा अवसर नि मिलो।
17 Da sie aber her zusammenkamen, machte ich keinen Aufschub und hielt des andern Tages Gericht und hieß den Mann vorbringen.
तो जेबे यहूदी अगुवे मां साथे केसरिया आये थे, तेबे मैं देर नि कित्ती, पर दूजे ई दिने न्याय आसणो रे बैठी की तेस मांणूए खे ल्याऊणे री आज्ञा दित्ती।
18 Von welchem, da die Verkläger auftraten, brachten sie der Ursachen keine auf, der ich mich versah.
जेबे तेसरे दुश्मण खड़े ऊए, तेबे तिने एड़ी बुरी गल्ला रा दोष नि लगाया, जेड़ी आऊँ समजूँ था।
19 Sie hatten aber etliche Fragen wider ihn von ihrem Aberglauben und von einem verstorbenen Jesus, von welchem Paulus sagte, er lebete.
पर सेयो आपणे तर्म और यीशु नाओं रे केसी मांणूए रे बारे दे, जो मरी गा था और पौलुस तेसखे जिऊँदा बताओआ, बईस करो थे।
20 Da ich aber mich der Frage nicht verstund, sprach ich, ob er wollte gen Jerusalem reisen und daselbst sich darüber lassen richten.
आऊँ उल़जणा रे पड़ी गा कि इना गल्ला रा पता किंयाँ लगाऊँ? इजी री खातर मैं पौलुसो ते पूछेया, क्या तूँ यरूशलेम जाणा चाएगा, ताकि तेती इना गल्ला रा न्याय ओ?
21 Da aber Paulus sich berief, daß er auf des Kaisers Erkenntnis behalten würde, hieß ich ihn behalten, bis daß ich ihn zum Kaiser sende.
पर जेबे पौलुसे विनती कित्ती कि मेरे मुकद्दमे रा न्याय महाराजाधिराजो गे ओ, तो तेबे मैं आज्ञा दित्ती कि जदुओ तक तेसखे कैसरो गे नि पेजूँ, तदुओ तक तेसखे कैदा रे राखेया जाओ।”
22 Agrippa aber sprach zu Festus: Ich möchte den Menschen auch gerne hören. Er aber sprach: Morgen sollst du ihn hören.
तेबे अग्रिप्पे फेस्तुसे खे बोलेया, “आऊँ बी तेस मांणूए री सुणना चाऊँआ।” तिने बोलेया, “तां काल सुणी लणी।”
23 Und am andern Tage, da Agrippa und Bernice kamen mit großem Gepränge und gingen in das Richthaus mit den Hauptleuten und vornehmsten Männern der Stadt, und da es Festus hieß, ward Paulus gebracht.
तेबे दूजे दिने, जेबे महाराजा अग्रिप्पा और बिरनिके बड़ी धूमधामा साथे पल़टणा रे सरदार और नगरो रे बड़ेया लोका साथे दरबारो रे पऊँछेया, तेबे फेस्तुसे आज्ञा दित्ती कि पौलुसो खे ली आओ।
24 Und Festus sprach: Lieber König Agrippa und alle ihr Männer, die ihr mit uns hier seid, da sehet ihr den, um welchen mich die ganze Menge der Juden angelanget hat, beide, zu Jerusalem und auch hier, und schrieen, er solle nicht länger leben.
फेस्तुसे बोलेया, “ओ राजा अग्रिप्पा और सब लोको, जो आसा साथे एती ए, तुसे एस मांणूए खे देखोए, जेसरे बारे रे सारे यहूदिये यरूशलेम और एती बी चींगी-चींगी की मांते बिनती कित्ती कि एसरा जिऊँदा रणा ठीक निए।
25 Ich aber, da ich vernahm, daß er nichts getan hatte, was des Todes wert sei, und er auch selber sich auf den Kaiser berief, habe ich beschlossen, ihn zu senden,
पर मैं जाणी ला की तिने एड़ा कुछ नि करी राखेया की तेसखे मारी देओ, और बल्कि तिने आपू ई महाराजे ते विनती कित्ती, तेबे मैं तेसखे रोम पेजणे रा फैंसला कित्तेया।
26 von welchem ich nichts Gewisses habe, das ich dem HERRN schreibe. Darum habe ich ihn lassen hervorbringen vor euch, allermeist aber vor dich König Agrippa, auf daß ich nach geschehener Erforschung haben möge, was ich schreibe;
पर मैं तेसरे बारे रे कोई ठीक गल्ल नि पाई, ताकि आपणे स्वामिए खे लिखूँ, इजी री खातर आऊँ एसखे तुसा सामणे और महाराज अग्रिप्पा तां सामणे ल्याई राखेया, ताकि परखणे ते बाद माखे कुछ लिखणे खे मिलो
27 denn es dünkt mich ungeschickt Ding sein, einen Gefangenen zu schicken und keine Ursache wider ihn anzeigen.
कऊँकि बन्दुओ खे पेजणा और जो तेस पाँदे दोष लगाई राखे, सेयो नि बताणे, माखे बेकार लगोआ।”
