1 Petrus 2
1 So leget nun ab alle Bosheit und allen Betrug und Heuchelei und Neid und alles Afterreden;
សវ៌្វាន៑ ទ្វេឞាន៑ សវ៌្វាំឝ្ច ឆលាន៑ កាបដ្យានីឞ៌្យាះ សមស្តគ្លានិកថាឝ្ច ទូរីក្ឫត្យ
2 und seid gierig nach der vernünftigen lautern Milch als die jetzt gebornen Kindlein, auf daß ihr durch dieselbige zunehmet,
យុឞ្មាភិះ បរិត្រាណាយ វ្ឫទ្ធិប្រាប្ត្យត៌្ហំ នវជាតឝិឝុភិរិវ ប្រក្ឫតំ វាគ្ទុគ្ធំ បិបាស្យតាំ។
3 so ihr anders geschmecket habt, daß der HERR freundlich ist,
យតះ ប្រភុ រ្មធុរ ឯតស្យាស្វាទំ យូយំ ប្រាប្តវន្តះ។
4 zu welchem ihr kommen seid als zu dem lebendigen Stein, der von den Menschen verworfen, aber bei Gott ist er auserwählet und köstlich.
អបរំ មានុឞៃរវជ្ញាតស្យ កិន្ត្វីឝ្វរេណាភិរុចិតស្យ ពហុមូល្យស្យ ជីវត្ប្រស្តរស្យេវ តស្យ ប្រភោះ សន្និធិម៑ អាគតា
5 Und auch ihr, als die lebendigen Steine, bauet euch zum geistlichen Hause und zum heiligen Priestertum, zu opfern geistliche Opfer, die Gott angenehm sind durch Jesum Christum.
យូយមបិ ជីវត្ប្រស្តរា ឥវ និចីយមានា អាត្មិកមន្ទិរំ ខ្រីឞ្ដេន យីឝុនា ចេឝ្វរតោឞកាណាម៑ អាត្មិកពលីនាំ ទានាត៌្ហំ បវិត្រោ យាជកវគ៌ោ ភវថ។
6 Darum stehet in der Schrift: Siehe da, ich lege einen auserwählten, köstlichen Eckstein in Zion; und wer an ihn glaubet, der soll nicht zuschanden werden.
យតះ ឝាស្ត្រេ លិខិតមាស្តេ, យថា, បឝ្យ បាឞាណ ឯកោ ៜស្តិ សីយោនិ ស្ថាបិតោ មយា។ មុខ្យកោណស្យ យោគ្យះ ស វ្ឫតឝ្ចាតីវ មូល្យវាន៑។ យោ ជនោ វិឝ្វសេត៑ តស្មិន៑ ស លជ្ជាំ ន គមិឞ្យតិ។
7 Euch nun, die ihr glaubet, ist er köstlich; den Ungläubigen aber ist der Stein, den die Bauleute verworfen haben, und zum Eckstein worden ist,
វិឝ្វាសិនាំ យុឞ្មាកមេវ សមីបេ ស មូល្យវាន៑ ភវតិ កិន្ត្វវិឝ្វាសិនាំ ក្ឫតេ និចេត្ឫភិរវជ្ញាតះ ស បាឞាណះ កោណស្យ ភិត្តិមូលំ ភូត្វា ពាធាជនកះ បាឞាណះ ស្ខលនការកឝ្ច ឝៃលោ ជាតះ។
8 ein Stein des Anstoßens und ein Fels des Ärgernisses, die sich stoßen an dem Wort und glauben nicht daran, darauf sie gesetzt sind.
តេ ចាវិឝ្វាសាទ៑ វាក្យេន ស្ខលន្តិ ស្ខលនេ ច និយុក្តាះ សន្តិ។
9 Ihr aber seid das auserwählte Geschlecht, das königliche Priestertum, das heilige Volk, das Volk des Eigentums, daß ihr verkündigen sollt die Tugenden des, der euch berufen hat von der Finsternis zu seinem wunderbaren Licht,
កិន្តុ យូយំ យេនាន្ធការមធ្យាត៑ ស្វកីយាឝ្ចយ៌្យទីប្តិមធ្យម៑ អាហូតាស្តស្យ គុណាន៑ ប្រកាឝយិតុម៑ អភិរុចិតោ វំឝោ រាជកីយោ យាជកវគ៌ះ បវិត្រា ជាតិរធិកត៌្តវ្យាះ ប្រជាឝ្ច ជាតាះ។
10 die ihr weiland nicht ein Volk waret, nun aber Gottes Volk seid, und weiland nicht in Gnaden waret, nun aber in Gnaden seid.
បូវ៌្វំ យូយំ តស្យ ប្រជា នាភវត កិន្ត្វិទានីម៑ ឦឝ្វរស្យ ប្រជា អាធ្វេ។ បូវ៌្វម៑ អននុកម្បិតា អភវត កិន្ត្វិទានីម៑ អនុកម្បិតា អាធ្វេ។
11 Liebe Brüder, ich ermahne euch, als die Fremdlinge und Pilgrime, enthaltet euch von fleischlichen Lüsten, welche wider die Seele streiten,
ហេ ប្រិយតមាះ, យូយំ ប្រវាសិនោ វិទេឝិនឝ្ច លោកា ឥវ មនសះ ប្រាតិកូល្យេន យោធិភ្យះ ឝារីរិកសុខាភិលាឞេភ្យោ និវត៌្តធ្វម៑ ឥត្យហំ វិនយេ។
12 und führet einen guten Wandel unter den Heiden, auf daß die, so von euch afterreden als von Übeltätern, eure guten Werke sehen und Gott preisen, wenn es nun an den Tag kommen wird.
ទេវបូជកានាំ មធ្យេ យុឞ្មាកម៑ អាចារ ឯវម៑ ឧត្តមោ ភវតុ យថា តេ យុឞ្មាន៑ ទុឞ្កម៌្មការិលោកានិវ បុន រ្ន និន្ទន្តះ ក្ឫបាទ្ឫឞ្ដិទិនេ ស្វចក្ឞុគ៌ោចរីយសត្ក្រិយាភ្យ ឦឝ្វរស្យ ប្រឝំសាំ កុយ៌្យុះ។
13 Seid untertan aller menschlichen Ordnung um des HERRN willen, es sei dem Könige, als dem Obersten,
តតោ ហេតោ រ្យូយំ ប្រភោរនុរោធាត៑ មានវស្ឫឞ្ដានាំ កត៌្ឫត្វបទានាំ វឝីភវត វិឝេឞតោ ភូបាលស្យ យតះ ស ឝ្រេឞ្ឋះ,
14 oder den Hauptleuten, als den Gesandten von ihm zur Rache über die Übeltäter und zu Lobe den Frommen.
ទេឝាធ្យក្ឞាណាញ្ច យតស្តេ ទុឞ្កម៌្មការិណាំ ទណ្ឌទានាត៌្ហំ សត្កម៌្មការិណាំ ប្រឝំសាត៌្ហញ្ច តេន ប្រេរិតាះ។
15 Denn das ist der Wille Gottes, daß ihr mit Wohltun verstopfet die Unwissenheit der törichten Menschen,
ឥត្ថំ និព៌្ពោធមានុឞាណាម៑ អជ្ញានត្វំ យត៑ សទាចារិភិ រ្យុឞ្មាភិ រ្និរុត្តរីក្រិយតេ តទ៑ ឦឝ្វរស្យាភិមតំ។
16 als die Freien, und nicht als hättet ihr die Freiheit zum Deckel der Bosheit, sondern als die Knechte Gottes.
យូយំ ស្វាធីនា ឥវាចរត តថាបិ ទុឞ្ដតាយា វេឞស្វរូបាំ ស្វាធីនតាំ ធារយន្ត ឥវ នហិ កិន្ត្វីឝ្វរស្យ ទាសា ឥវ។
17 Tut Ehre jedermann! Habt die Brüder lieb! Fürchtet Gott! Ehret den König!
សវ៌្វាន៑ សមាទ្រិយធ្វំ ភ្រាត្ឫវគ៌េ ប្រីយធ្វម៑ ឦឝ្វរាទ៑ ពិភីត ភូបាលំ សម្មន្យធ្វំ។
18 Ihr Knechte, seid untertan mit aller Furcht den HERREN, nicht allein den gütigen und gelinden, sondern auch den wunderlichen.
ហេ ទាសាះ យូយំ សម្បូណ៌ាទរេណ ប្រភូនាំ វឝ្យា ភវត កេវលំ ភទ្រាណាំ ទយាលូនាញ្ច នហិ កិន្ត្វន្ឫជូនាមបិ។
19 Denn das ist Gnade, so jemand um des Gewissens willen zu Gott das Übel verträgt und leidet das Unrecht.
យតោ ៜន្យាយេន ទុះខភោគកាល ឦឝ្វរចិន្តយា យត៑ ក្លេឝសហនំ តទេវ ប្រិយំ។
20 Denn was ist das für ein Ruhm, so ihr um Missetat willen Streiche leidet? Aber wenn ihr um Wohltat willen leidet und erduldet, das ist Gnade bei Gott.
បាបំ ក្ឫត្វា យុឞ្មាកំ ចបេដាឃាតសហនេន កា ប្រឝំសា? កិន្តុ សទាចារំ ក្ឫត្វា យុឞ្មាកំ យទ៑ ទុះខសហនំ តទេវេឝ្វរស្យ ប្រិយំ។
21 Denn dazu seid ihr berufen, sintemal auch Christus gelitten hat für uns und uns ein Vorbild gelassen, daß ihr sollt nachfolgen seinen Fußtapfen;
តទត៌្ហមេវ យូយម៑ អាហូតា យតះ ខ្រីឞ្ដោៜបិ យុឞ្មន្និមិត្តំ ទុះខំ ភុក្ត្វា យូយំ យត៑ តស្យ បទចិហ្នៃ រ្វ្រជេត តទត៌្ហំ ទ្ឫឞ្ដាន្តមេកំ ទឝ៌ិតវាន៑។
22 welcher keine Sünde getan hat, ist auch kein Betrug in seinem Munde erfunden;
ស កិមបិ បាបំ ន ក្ឫតវាន៑ តស្យ វទនេ កាបិ ឆលស្យ កថា នាសីត៑។
23 welcher nicht wiederschalt, da er gescholten ward, nicht dräuete, da er litt; er stellete es aber dem heim, der da recht richtet;
និន្ទិតោ ៜបិ សន៑ ស ប្រតិនិន្ទាំ ន ក្ឫតវាន៑ ទុះខំ សហមានោ ៜបិ ន ភត៌្សិតវាន៑ កិន្តុ យថាត៌្ហវិចារយិតុះ សមីបេ ស្វំ សមប៌ិតវាន៑។
24 welcher unsere Sünden selbst geopfert hat an seinem Leibe auf dem Holz, auf daß wir, der Sünde abgestorben, der Gerechtigkeit leben; durch welches Wunden ihr seid heil worden.
វយំ យត៑ បាបេភ្យោ និវ្ឫត្យ ធម៌្មាត៌្ហំ ជីវាមស្តទត៌្ហំ ស ស្វឝរីរេណាស្មាកំ បាបានិ ក្រុឝ ឩឍវាន៑ តស្យ ប្រហារៃ រ្យូយំ ស្វស្ថា អភវត។
25 Denn ihr waret wie die irrenden Schafe; aber ihr seid nun bekehret zu dem Hirten und Bischof eurer Seelen
យតះ បូវ៌្វំ យូយំ ភ្រមណការិមេឞា ឥវាធ្វំ កិន្ត្វធុនា យុឞ្មាកម៑ អាត្មនាំ បាលកស្យាធ្យក្ឞស្យ ច សមីបំ ប្រត្យាវត៌្តិតាះ។
