1 Korinther 4

1 Dafür halte uns jedermann, nämlich für Christi Diener und Haushalter über Gottes Geheimnisse.

ਲੋਕਾ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਪਰਿਚਾਰਕਾਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਿਗੂਠਵਾਕ੍ਯਧਨਸ੍ਯਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਾਂਸ਼੍ਚ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤਾਂ|

2 Nun sucht man nicht mehr an den Haushaltern, denn daß sie treu erfunden werden.

ਕਿਞ੍ਚ ਧਨਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇਣ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨੀਯੇਨ ਭਵਿਤਵ੍ਯਮੇਤਦੇਵ ਲੋਕੈ ਰ੍ਯਾਚ੍ਯਤੇ|

3 Mir aber ist's ein Geringes, daß ich von euch gerichtet werde oder von einem menschlichen Tage; auch richte ich mich selbst nicht.

ਅਤੋ ਵਿਚਾਰਯਦ੍ਭਿ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਨ੍ਯੈਃ ਕੈਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਨੁਜੈ ਰ੍ਵਾ ਮਮ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਮਯਾਤੀਵ ਲਘੁ ਮਨ੍ਯਤੇ (ਅ)ਹਮਪ੍ਯਾਤ੍ਮਾਨੰ ਨ ਵਿਚਾਰਯਾਮਿ|

4 Ich bin mir wohl nichts bewußt, aber darinnen bin ich nicht gerechtfertiget; der HERR ist's aber, der mich richtet.

ਮਯਾ ਕਿਮਪ੍ਯਪਰਾੱਧਮਿਤ੍ਯਹੰ ਨ ਵੇਦ੍ਮਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਤੇਨ ਮਮ ਨਿਰਪਰਾਧਤ੍ਵੰ ਨ ਨਿਸ਼੍ਚੀਯਤੇ ਪ੍ਰਭੁਰੇਵ ਮਮ ਵਿਚਾਰਯਿਤਾਸ੍ਤਿ|

5 Darum richtet nicht vor der Zeit, bis der HERR komme, welcher auch wird ans Licht bringen, was im Finstern verborgen ist, und den Rat der Herzen offenbaren; alsdann wird einem jeglichen von Gott Lob widerfahren.

ਅਤ ਉਪਯੁਕ੍ਤਸਮਯਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵਮ੍ ਅਰ੍ਥਤਃ ਪ੍ਰਭੋਰਾਗਮਨਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਵਿਚਾਰੋ ਨ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ| ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਤ੍ਯ ਤਿਮਿਰੇਣ ਪ੍ਰੱਛੰਨਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਦੀਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਮਨਸਾਂ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯ ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਏਕੈਕਸ੍ਯ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

6 Solches aber, liebe Brüder, habe ich auf mich und Apollo gedeutet um euretwillen, daß ihr an uns lernet, daß niemand höher von sich halte, denn jetzt geschrieben ist, auf daß sich nicht einer wider den andern um jemandes willen aufblase.

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਮਯਾਤ੍ਮਾਨਮ੍ ਆਪੱਲਵਞ੍ਚੋੱਦਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਾਨਿ ਤਸ੍ਯੈਤਤ੍ ਕਾਰਣੰ ਯੁਯੰ ਯਥਾ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯਵਿਧਿਮਤਿਕ੍ਰਮ੍ਯ ਮਾਨਵਮ੍ ਅਤੀਵ ਨਾਦਰਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਬ ਈੱਥਞ੍ਚੈਕੇਨ ਵੈਪਰੀਤ੍ਯਾਦ੍ ਅਪਰੇਣ ਨ ਸ਼੍ਲਾਘਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਬ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਮਾਵਯੋਰ੍ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਾਤ੍ ਲਪ੍ਸ੍ਯਧ੍ਵੇ|

7 Denn wer hat dich vorgezogen? Was hast du aber, das du nicht empfangen hast? So du es aber empfangen hast, was rühmest du dich denn, als der es nicht empfangen hätte?

ਅਪਰਾਤ੍ ਕਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਯਤਿ? ਤੁਭ੍ਯੰ ਯੰਨ ਦੱਤ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਕਿੰ ਧਾਰਯਸਿ? ਅਦੱਤੇਨੇਵ ਦੱਤੇਨ ਵਸ੍ਤੁਨਾ ਕੁਤਃ ਸ਼੍ਲਾਘਸੇ?

8 Ihr seid schon satt worden; ihr seid schon reich worden; ihr herrschet ohne uns. Und wollte Gott, ihr herrschet, auf daß auch wir mit euch herrschen möchten.

ਇਦਾਨੀਮੇਵ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਾ ਲਬ੍ਧਧਨਾ ਵਾ? ਅਸ੍ਮਾਸ੍ਵਵਿਦ੍ਯਮਾਨੇਸ਼਼ੁ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਰਾਜਤ੍ਵਪਦੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਮਯਾਭਿਲਸ਼਼ਿਤੰ ਯਤਸ੍ਤੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਵਯਮਪਿ ਰਾਜ੍ਯਾਂਸ਼ਿਨੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ|

9 Ich halte aber, Gott habe uns Apostel für die Allergeringsten dargestellet, als dem Tode übergeben. Denn wir sind ein Schauspiel worden der Welt und den Engeln und den Menschen.

ਪ੍ਰੇਰਿਤਾ ਵਯੰ ਸ਼ੇਸ਼਼ਾ ਹਨ੍ਤਵ੍ਯਾਸ਼੍ਚੇਵੇਸ਼੍ਵਰੇਣ ਨਿਦਰ੍ਸ਼ਿਤਾਃ| ਯਤੋ ਵਯੰ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਅਰ੍ਥਤਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਨਾਂ ਮਾਨਵਾਨਾਞ੍ਚ ਕੌਤੁਕਾਸ੍ਪਦਾਨਿ ਜਾਤਾਃ|

10 Wir sind Narren um Christi willen, ihr aber seid klug in Christo; wir schwach, ihr aber stark; ihr herrlich, wir aber verachtet.

ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਵਯੰ ਮੂਢਾਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਜ੍ਞਾਨਿਨਃ, ਵਯੰ ਦੁਰ੍ੱਬਲਾ ਯੂਯਞ੍ਚ ਸਬਲਾਃ, ਯੂਯੰ ਸੰਮਾਨਿਤਾ ਵਯਞ੍ਚਾਪਮਾਨਿਤਾਃ|

11 Bis auf diese Stunde leiden wir Hunger und Durst und sind nackend und werden geschlagen und haben keine gewisse Stätte

ਵਯਮਦ੍ਯਾਪਿ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾਰ੍ੱਤਾਸ੍ਤ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਣਾਰ੍ੱਤਾ ਵਸ੍ਤ੍ਰਹੀਨਾਸ੍ਤਾਡਿਤਾ ਆਸ਼੍ਰਮਰਹਿਤਾਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਤਃ

12 und arbeiten und wirken mit unsern eigenen Händen. Man schilt uns, so segnen wir; man verfolgt uns, so dulden wir's, man lästert uns, so flehen wir.

ਕਰ੍ੰਮਣਿ ਸ੍ਵਕਰਾਨ੍ ਵ੍ਯਾਪਾਰਯਨ੍ਤਸ਼੍ਚ ਦੁਃਖੈਃ ਕਾਲੰ ਯਾਪਯਾਮਃ| ਗਰ੍ਹਿਤੈਰਸ੍ਮਾਭਿਰਾਸ਼ੀਃ ਕਥ੍ਯਤੇ ਦੂਰੀਕ੍ਰੁʼਤੈਃ ਸਹ੍ਯਤੇ ਨਿਨ੍ਦਿਤੈਃ ਪ੍ਰਸਾਦ੍ਯਤੇ|

13 Wir sind stets als ein Fluch der Welt und ein Fegopfer aller Leute.

ਵਯਮਦ੍ਯਾਪਿ ਜਗਤਃ ਸੰਮਾਰ੍ਜਨੀਯੋਗ੍ਯਾ ਅਵਕਰਾ ਇਵ ਸਰ੍ੱਵੈ ਰ੍ਮਨ੍ਯਾਮਹੇ|

14 Nicht schreibe ich solches, daß ich euch beschäme, sondern ich ermahne euch als meine lieben Kinder.

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤ੍ਰਪਯਿਤੁਮਹਮੇਤਾਨਿ ਲਿਖਾਮੀਤਿ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਿਯਾਤ੍ਮਜਾਨਿਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਬੋਧਯਾਮਿ|

15 Denn ob ihr gleich zehntausend Zuchtmeister hättet in Christo, so habt ihr doch nicht viele Väter. Denn ich habe euch gezeuget in Christo Jesu durch das Evangelium.

ਯਤਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਧਰ੍ੰਮੇ ਯਦ੍ਯਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦਸ਼ਸਹਸ੍ਰਾਣਿ ਵਿਨੇਤਾਰੋ ਭਵਨ੍ਤਿ ਤਥਾਪਿ ਬਹਵੋ ਜਨਕਾ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ ਯਤੋ(ਅ)ਹਮੇਵ ਸੁਸੰਵਾਦੇਨ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਅਜਨਯੰ|

16 Darum ermahne ich euch: Seid meine Nachfolger!

ਅਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਿਨਯੇ(ਅ)ਹੰ ਯੂਯੰ ਮਦਨੁਗਾਮਿਨੋ ਭਵਤ|

17 Aus derselben Ursache habe ich Timotheus zu euch gesandt, welcher ist mein lieber und getreuer Sohn in dem HERRN, daß er euch erinnere meiner Wege, die da in Christo sind, gleichwie ich an allen Enden in allen Gemeinden lehre.

ਇਤ੍ਯਰ੍ਥੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਧਰ੍ੰਮਸਮਾਜੇਸ਼਼ੁ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਧਰ੍ੰਮਯੋਗ੍ਯਾ ਯੇ ਵਿਧਯੋ ਮਯੋਪਦਿਸ਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਾਨ੍ ਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਮਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤ੍ਯੇਵਮ੍ਭੂਤੰ ਪ੍ਰਭੋਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਿਯੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਞ੍ਚ ਮਦੀਯਤਨਯੰ ਤੀਮਥਿਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨਹੰ|

18 Es blähen sich etliche auf, als würde ich nicht zu euch kommen.

ਅਪਰਮਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਨ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਾਮੀਤਿ ਬੁੱਧ੍ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਗਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ|

19 Ich will aber gar kürzlich zu euch kommen, so der HERR will, und erlernen nicht die Worte der Aufgeblasenen, sondern die Kraft.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਪ੍ਰਭੇਰਿੱਛਾ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹ੍ਯਹਮਵਿਲਮ੍ਬੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪਮੁਪਸ੍ਥਾਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦਰ੍ਪਧ੍ਮਾਤਾਨਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਵਾਚੰ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਾਮੀਤਿ ਨਹਿ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਮੇਵ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਾਮਿ|

20 Denn das Reich Gottes stehet nicht in Worten, sondern in Kraft.

ਯਸ੍ਮਾਦੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਵਾਗ੍ਯੁਕ੍ਤੰ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਯੁਕ੍ਤੰ|

21 Was wollet ihr? Soll ich mit der Rute zu euch kommen oder mit Liebe und sanftmütigem Geist?

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਾ ਵਾਞ੍ਛਾ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪੇ ਮਯਾ ਕਿੰ ਦਣ੍ਡਪਾਣਿਨਾ ਗਨ੍ਤਵ੍ਯਮੁਤ ਪ੍ਰੇਮਨਮ੍ਰਤਾਤ੍ਮਯੁਕ੍ਤੇਨ ਵਾ?