Psalm 34
1 Von David, als er seinen Verstand vor Abimelech verstellte, und der ihn forttrieb, und er von dannen ging. Ich will Jahwe preisen alle Zeit, sein Lob soll beständig in meinem Munde sein.
Van David, toen hij zich voor Abimé als een krankzinnige had aangesteld, door hem was weggejaagd, en was heengegaan. Altijd wil ik Jahweh prijzen, Steeds trilt zijn lofzang in mijn mond.
2 Jahwes soll sich meine Seele rühmen; die Elenden sollen es hören und sich freuen.
Mijn ziel zal roemen in Jahweh; Bedrukten zullen het horen, en juichen.
3 Verherrlicht Jahwe mit mir und laßt uns miteinander seinen Namen erheben!
Verheerlijkt Jahweh met mij, Laat ons te zamen zijn Naam verheffen:
4 So oft ich Jahwe suchte, erhörte er mich und aus allem, was ich gefürchtet, errettete er mich.
Ik heb Jahweh gesmeekt; Hij heeft mij verhoord, En mij van al mijn angsten bevrijd.
5 Die auf ihn blickten, wurden leuchtenden Angesichts, und ihr Antlitz brauchte nicht zu erblassen.
Ziet naar Hem op, dan straalt gij van vreugde, En uw gelaat zal niet blozen van schaamte.
6 Hier ist so ein Elender, welcher rief, und Jahwe hörte und half ihm aus allen seinen Nöten.
Hier is een rampzalige, die om hulp heeft geroepen: Jahweh heeft hem gehoord, en van al zijn ellende verlost.
7 Der Engel Jahwes lagert sich rings um die, die ihn fürchten, und reißt sie heraus.
De engel van Jahweh slaat zijn legerplaats op Rond die Hem vrezen, om ze te redden!
8 Schmeckt und seht, daß Jahwe gütig ist; wohl dem Manne, der bei ihm Zuflucht sucht!
Smaakt en beseft dan de goedheid van Jahweh; Gelukkig de man, die zijn hoop op Hem stelt.
9 Fürchtet Jahwe, ihr, seine Heiligen; denn die ihn fürchten, haben keinen Mangel.
Vreest Jahweh, zijn vromen, Want die Hem duchten, ontbreekt het aan niets;
10 Junge Löwen darben und hungern; aber die, die Jahwe suchen, haben keinen Mangel an irgend einem Gut.
Rijken kunnen verarmen en hongeren, Die Jahweh zoekt, komt niets te kort.
11 Kommt, Kinder, hört mir zu; ich will euch die Furcht Jahwes lehren!
Komt nu, kinderen, en luistert naar mij! Ik leer u, hoe men Jahweh moet vrezen,
12 Wer ist der Mann, der Leben begehrt, zahlreiche Lebenstage wünscht, um Glück zu erleben?
En wie het is, die van het leven geniet, Lengte van dagen zich wenst, om het goede te zien:
13 Wahre deine Zunge vor Bösem und deine Lippen vor trügerischer Rede!
Bewaar uw tong voor het kwaad, En uw lippen voor leugen;
14 Halte dich fern vom Bösen und thue Gutes, suche Frieden und jage ihm nach!
Vlucht het kwaad, doe enkel wat goed is; Zoek de vrede, en jaag hem na!
15 Das Antlitz Jahwes ist wider die, die Böses thun, daß er ihr Gedächtnis von der Erde vertilge.
De ogen van Jahweh zijn op de vromen gericht, Zijn oren naar hun smeken gekeerd;
16 Die Augen Jahwes sind auf die Frommen gerichtet, und seine Ohren auf ihr Geschrei.
Maar Jahweh’s aanschijn blikt grimmig tegen de bozen, Om hun gedachtenis van de aarde te delgen.
17 Sie schrieen und Jahwe hörte und rettete sie aus allen ihren Nöten.
De vromen roepen, en Jahweh verhoort hen, En verlost ze van al hun ellende;
18 Jahwe ist denen nahe, die zerbrochenes Herzens sind, und hilft denen, die ein zerschlagenes Gemüt haben.
Gebroken harten blijft Jahweh nabij, Vermorzelde zielen komt Hij te hulp.
19 Zahlreich sind die Leiden des Frommen, aber Jahwe errettet ihn aus allen.
Hoe talrijk de rampen van den rechtvaardige ook zijn, Jahweh redt hem er uit;
20 Er behütet alle seine Gebeine, daß ihrer keines zerbrochen wird.
Jahweh is voor al zijn beenderen bezorgd, Niet één daarvan wordt gebroken.
21 Den Gottlosen wird das Unheil töten, und die den Frommen hassen, werden büßen.
De zonde brengt den boze de dood, En wie den rechtvaardige haat, moet het boeten.
22 Jahwe erlöst die Seele seiner Knechte, und alle, die bei ihm Zuflucht suchen, werden nicht büßen.
Maar zijn dienaars spaart Jahweh het leven; Wie tot Hem vlucht, zal het nimmer berouwen.
