Psalm 2
1 Warum toben die Völker, und sinnen die Nationen Vergebliches?
Пентру че се ынтэрытэ нямуриле ши пентру че куӂетэ попоареле лукрурь дешарте?
2 Die Könige der Erde treten auf, und die Fürsten ratschlagen miteinanderwider Jahwe und seinen Gesalbten.
Ымпэраций пэмынтулуй се рэскоалэ ши домниторий се сфэтуеск ымпреунэ ымпотрива Домнулуй ши ымпотрива Унсулуй Сэу, зикынд:
3 “Laßt uns ihre Fesseln zerreißen und ihre Stricke von uns werfen!”
„Сэ ле рупем легэтуриле ши сэ скэпэм де ланцуриле лор!”
4 Der im Himmel thronet, lacht; der Herr spottet ihrer.
Чел че шаде ын черурь рыде, Домнул Ышь бате жок де ей.
5 Dann redet er zu ihnen in seinem Zorn und in seinem Grimme schreckt er sie.
Апой, ын мыния Луй, ле ворбеште ши-й ынгрозеште ку урӂия Са, зикынд:
6 “Habe doch ich meinen König eingesetzt auf dem Zion, meinem Heiligen Berge!”
„Тотушь Еу ам унс пе Ымпэратул Меу пе Сион, мунтеле Меу чел сфынт.”
7 Laßt mich Kunde geben von einem Beschluß: Jahwe sprach zu mir: Du bist mein Sohn; ich habe dich heute gezeugt!
„Еу вой вести хотэрыря Луй”, зиче Унсул. „Домнул Мь-а зис: ‘Ту ешть Фиул Меу! Астэзь Те-ам нэскут.
8 Heische von mir, so will ich dir die Völker zum Erbe geben und die Enden der Erde zum Eigentum!
Чере-Мь ши-Ць вой да нямуриле де моштенире ши марӂиниле пэмынтулуй ын стэпынире!
9 Mit eisernem Stabe magst du sie zerschmettern, wie Töpfergefäß sie zertrümmern.
Ту ле вей здроби ку ун тояг де фер ши ле вей сфэрыма ка пе васул унуй олар.’”
10 Nun denn, ihr Könige, handelt klug! Laßt euch warnen, ihr Richter auf Erden!
Акум дар, ымпэраць, пуртаци-вэ ку ынцелепчуне! Луаць ынвэцэтурэ, жудекэторий пэмынтулуй!
11 Dienet Jahwe voll Furcht und jubelt unter Zittern.
Служиць Домнулуй ку фрикэ ши букураци-вэ тремурынд.
12 Küsset den Sohn, damit er nicht zürne, und euer Weg euch ins Verderben führt. Denn leicht könnte sein Zorn entbrennen; wohl allen, die bei ihm Zuflucht suchen!
Даць чинсте Фиулуй, ка сэ ну Се мыние ши сэ ну периць пе каля воастрэ, кэч мыния Луй есте гата сэ се априндэ! Фериче де тоць кыць се ынкред ын Ел!
