Sprueche 5
1 Mein Sohn, merke auf meine Weisheit, neige meiner Einsicht dein Ohr,
| ای پسرم، به سخنان حکیمانهٔ من گوش کن و به بصیرت من توجه نما. |
2 daß du Überlegung bewahrst, und deine Lippen Erkenntnis behalten.
| آنگاه خواهی دانست چگونه درست رفتار کنی، و سخنان تو نشان خواهد داد که از دانایی برخوردار هستی. |
3 Denn von Honigseim triefen die Lippen der Fremden, und glätter als Öl ist ihr Gaumen.
| زن بدکاره چرب زبان است و سخنان او مانند عسل شیرین می‌باشد؛ |
4 Aber zuletzt ist sie bitter wie Wermut, scharf wie ein zweischneidiges Schwert.
| ولی عاقبت جز تلخی و درد چیزی برای تو باقی نمی‌گذارد. |
| زن بدکاره تو را به سوی مرگ و جهنم می‌کشاند، (Sheol h7585) |
6 Daß sie ja den Pfad des Lebens verfehle, schweifen ihre Geleise, sie weiß nicht wohin.
| زیرا او از راه زندگی منحرف شده و سرگردان است و نمی‌داند به کجا می‌رود. |
7 Nun denn, ihr Söhne, gehorcht mir und weicht nicht ab von den Reden meines Mundes.
| ای جوانان، به من گوش دهید و آنچه را که می‌خواهم به شما بگویم هرگز فراموش نکنید: |
8 Laß deinen Weg fern von ihr sein und nahe dich nicht der Thür ihres Hauses,
| از چنین زنی دوری کنید. حتی به در خانه‌اش هم نزدیک نشوید، |
9 daß du nicht anderen deine Jugendblüte preisgebest und deine Jahre einem Grausamen,
| مبادا در دام وسوسه‌هایش گرفتار شوید و حیثیت خود را از دست بدهید و بقیه عمر خویش را صرف کسی کنید که رحم و شفقت ندارد. |
10 daß sich nicht Fremde von deinem Vermögen sättigen, und der Ertrag deiner Mühen nicht in das Haus eines Auswärtigen komme,
| مبادا غریبه‌ها اموال شما را تصاحب نمایند و ثمرهٔ زحمت شما از آن دیگران شود، |
11 und du zuletzt stöhnen müssest, wenn dir Leib und Fleisch hinschwinden,
| و عاقبت بیمار شده، از شدت درماندگی بنالید |
12 und sprechen müssest: Ach! daß ich Zucht gehaßt habe, und mein Herz die Rüge verschmäht hat!
| و بگویید: «کاش که گوش می‌دادم! کاش که تسلیم هوسهایم نمی‌شدم! |
13 daß ich nicht der Stimme meiner Lehrer gehorcht und denen, die mich unterwiesen, mein Ohr nicht geneigt habe!
| چرا به نصایح معلمانم گوش ندادم؟ چرا به سخنان ایشان توجه نکردم؟ |
14 Fast wäre ich völlig ins Unglück geraten inmitten der Versammlung und der Gemeinde.
| اکنون باید پیش همه رسوا و سرافکنده باشم.» |
15 Trinke Wasser aus deiner Zisterne und was aus deinem Brunnen hervorquillt.
| پسرم، نسبت به همسر خود وفادار باش و تنها نسبت به او عشق بورز. |
16 Sollen deine Quellen nach außen überfließen, deine Wasserbäche auf die freien Plätze?
| چرا باید از زنان هرزهٔ خیابانی صاحب بچه شوی؟ |
17 Dir allein müssen sie gehören und nicht Fremden neben dir.
| فرزندان تو باید تنها مال خودت باشند و نباید غریبه‌ها در آنان سهمی داشته باشند. |
18 Dein Born sei gesegnet, daß du Freude habest vom Weibe deiner Jugend.
| پس با زنت خوش باش و از همسر خود که در ایام جوانی با او ازدواج کرده‌ای لذت ببر. |
19 Die liebliche Hinde und anmutige Gazelle ihre Brüste mögen dich allezeit berauschen; durch ihre Liebe mögest du immerdar in Taumel geraten.
| دلبریها و آغوش او تو را کافی باشد، و قلب تو فقط از عشق او سرشار گردد. |
20 Warum aber, mein Sohn, wolltest du durch eine Fremde in Taumel geraten und den Busen einer Auswärtigen umarmen?
| چرا باید به زن بدکاره دل ببندی و زنی را که به تو تعلق ندارد در آغوش بگیری؟ |
21 Denn eines jeden Wege liegen klar vor den Augen Jahwes, und alle ihre Geleise bahnet er.
| خداوند به دقت تو را زیر نظر دارد و هر کاری را که انجام می‌دهی می‌سنجد. |
22 Die eignen Verschuldungen fangen ihn, den Gottlosen, und durch die Stricke seiner Sünde wird er festgehalten.
| گناهان شخص بدکار مانند ریسمان به دورش می‌پیچد و او را گرفتار می‌سازد. |
23 Sterben wird er aus Mangel an Zucht und ob seiner großen Narrheit wird er hintaumeln.
| بلهوسی او باعث مرگش خواهد شد و حماقتش او را به نابودی خواهد کشاند. |
