Sprueche 2
1 Mein Sohn, wenn du meine Reden animmstund meine Gebote bei dir verwahrst,
Mans bērns, ja tu pieņemsi manus vārdus, un sirdī glabāsi manu mācību,
2 so daß du der Weisheit aufmerksam dein Ohr leihst, dein Herz der Vernunft zuneigst -
Savu ausi griezt uz gudrību un savu sirdi uz atzīšanu,
3 ja, wenn du der Einsicht rufst, nach der Vernunft hin deine Stimme erschallen lässest,
Tiešām, ja tu atzīšanas lūgsies un savu balsi pacelsi pēc saprašanas,
4 wenn du sie suchst wie Silberund nach ihr forschest wie nach verborgenen Schätzen -
Ja tu viņu meklēsi kā sudrabu un tai pakaļ dzīsies kā mantai;
5 alsdann wirst du die Furcht Jahwes verstehenund Erkenntnis Gottes gewinnen.
Tad tu sapratīsi Tā Kunga bijāšanu un atradīsi Dieva atzīšanu;
6 Denn Jahwe allein verleiht Weisheit, aus seinem Munde kommt Erkenntnis und Vernunft.
(Jo Tas Kungs dod gudrību, no viņa mutes nāk atzīšana un saprašana:
7 Er spart den Rechtschaffenen Heil auf, beschirmt die, die unsträflich wandeln,
Viņš taisniem paglabā labklāšanos un ir par bruņām tiem, kas bezvainībā staigā,
8 so daß er die Pfade des Rechts behütetund den Weg seiner Frommen bewahrt.
Sargādams taisnības ceļus un pasargādams savu taisno tekas; )
9 Alsdann wirst du Gerechtigkeit und Recht verstehenund Geradheit, jede Bahn des Guten.
Tad tu atzīsi, kas taisnība un tiesa, un kas skaidrība un ceļš uz visu labu,
10 Denn Weisheit wird in dein Herz einziehenund Erkenntnis wird deiner Seele lieblich sein;
Ja gudrība nāks tavā sirdī, un atzīšana tavai dvēselei būs mīļa,
11 Umsicht wird dich bewahren, Vernunft deine Hüterin sein, -
Tad labs padoms tevi pasargās un saprašana tevi paglabās,
12 daß sie dich vom Wege des Bösen errette, von den Leuten, die Verkehrtes reden,
Ka tā tevi izglābj no ļauna ceļa, no vīra, kas netiklību runā,
13 die der Geradheit Pfade verlassen, um auf den Wegen der Finsternis zu wandeln,
Kas atstājuši skaidrības ceļus, staigā pa tumsības ceļiem,
14 die sich freuen, Böses zu thun, über schlimme Verkehrtheit frohlocken,
Kas priecājās ļaunu darīt un prieku atrod netiklībā un viltībā,
15 die ihre Pfade krumm machenund in ihren Bahnen auf Abwege geraten -
Kuru ceļi ir greizi, un kas savās tekās netikli;
16 daß sie dich von dem fremden Weibe errette, von der Auswärtigen, die einschmeichelnd redet,
Ka tā tevi izglābj no svešas sievas, no svešnieces ar mīkstiem vārdiem,
17 die den Freund ihrer Jugend im Stiche gelassenund den von ihrem Gotte geordneten Bund vergessen hat.
Kas atstāj savas jaunības vīru, un aizmirst sava Dieva derību;
18 Denn zum Tode sinkt ihr Haus hinab, und zu den Schatten führen ihre Bahnen.
(Jo viņas nams pašķiebjās uz nāvi, un viņas ceļi pie miroņiem;
19 Alle, die zu ihr eingehen, kehren nicht wiederund erreichen nicht des Lebens Pfade -
Visi, kas pie tās ieiet, negriežas atpakaļ, nedz atrod dzīvības ceļus; )
20 damit du auf dem Wege der Guten wandelstund die Pfade der Frommen einhaltest.
Ka, lai tu staigā pa labo ceļiem un sargi taisno tekas;
21 Denn die Rechtschaffenen werden das Land bewohnen, und die Unsträflichen darin übrig bleiben.
Jo taisnie dzīvos zemē, un sirdsskaidrie tur paliks;
22 Aber die Gottlosen werden aus dem Lande ausgerottet, und die Treulosen aus ihm herausgerissen werden.
Bet bezdievīgie no zemes taps izdeldēti, un kas ticību netur, no tās taps izsakņoti.
