Klagelieder 5
1 Gedenke, Jahwe, was uns widerfahren; schau her und sieh unsere Schmach!
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
2 Unser Erbbesitz ist Fremden zugefallen, unsere Häuser Ausländern.
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
3 Wir sind Waisen geworden, vaterlos, unsere Mütter zu Witwen.
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
4 Unser Wasser trinken wir um Geld, unser Holz bekommen wir nur gegen Zahlung.
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
5 Unsere Verfolger sitzen uns auf dem Nacken; sind wir ermattet, gönnt man uns keine Ruhe.
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
6 Ägypten reichten wir die Hand, Assur, um satt zu werden.
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
7 unsere Väter fehlten; sie sind nicht mehr, und wir tragen ihre Verschuldungen.
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
8 Knechte herrschen über uns; niemand entreißt uns ihrer Hand.
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
9 Mit Gefahr unseres Lebens holen wir unser Brot voller Angst vor dem Schwert und der Pest.
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
10 Unsere Haut ist geschwärzt wie ein Ofen, von den Gluten des Hungers.
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
11 Frauen in Zion haben sie geschändet, Jungfrauen in den Städten Judas.
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
12 Fürsten wurden durch ihre Hand gehenkt, der Vornehmen Ansehn für nichts geachtet.
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
13 Jünglinge nahmen sie zum Mahlen, und Knaben strauchelten unter der Last von Holz.
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
14 Verschwunden sind die Greise am Thor, das Saitenspiel der Jünglinge.
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
15 Geschwunden ist unseres Herzens Freude; in Klage ist unser Reigen verwandelt.
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16 Die Krone ist uns vom Haupte gefallen: wehe uns, daß wir gesündigt haben!
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17 Darüber ist unser Herz siech geworden, darob unsere Augen trübe,
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18 über den Zionsberg, der verwüstet ist, auf dem sich Füchse tummeln.
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19 Du, Jahwe, thronst auf ewig, dein Stuhl steht von Geschlecht zu Geschlecht.
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20 Warum willst du uns für immer vergessen, uns lebenslang verlassen?
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21 Bekehre uns zu dir, Jahwe, so kehren wir um; erneuere unsere Tage, wie vor Alters!
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22 Oder hast du uns ganz verworfen, bist überaus auf uns erzürnt?
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
