Klagelieder 3
1 Ich bin der Mann, der Elend sah unter der Rute seines Grimms.
Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.
2 Mich hat er getrieben und geführt in Finsternis und tiefes Dunkel.
Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.
3 Ja, gegen mich kehrt er immer auf neue den ganzen Tag seine Hand.
Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.
4 Aufgerieben hat er mein Fleisch und meine Haut, meine Gebeine zerbrochen,
Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.
5 rings um mich aufgebaut Gift und Drangsal,
Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.
6 mich in tiefe Finsternis versetzt wie in der Urzeit Verstorbene.
En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.
7 Er hat mich ummauert ohne Ausweg, meine Ketten beschwert;
Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.
8 ob ich auch schreie und rufe, er hemmt mein Gebet,
Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.
9 vermauerte meine Wege mit Quadern, verstörte meine Pfade.
Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.
10 Ein lauernder Bär war er mir, ein Löwe im Hinterhalt.
Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.
11 Er hat meine Wege in die Irre geführt und mich zerrissen, mich verödet gemacht,
Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.
12 hat seinen Bogen gespannt und mich aufgestellt als Ziel für den Pfeil,
Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.
13 in meine Nieren gesandt seines Köchers Söhne.
En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.
14 Ich ward zum Gelächter für alle Völker, ihr Spottlied den ganzen Tag.
Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.
15 Er sättigte mich mit Bitternissen, berauschte mich mit Wermut
Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.
16 und ließ meine Zähne Kiesel zermalmen, mich in Asche mich wälzen.
Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.
17 Du raubtest meiner Seele den Frieden, ich vergaß des Glücks
Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.
18 und sprach: dahin ist meine Lebenskraft, mein Vertrauen auf Jahwe.
Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.
19 Gedenke meines Elends und meiner Irrsal, des Wermuts und des Gifts!
La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.
20 Es gedenkt, es gedenkt und ist gebeugt in mir meine Seele.
Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.
21 Dies will ich zu Herzen nehmen, darum will ich hoffen:
Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:
22 Jahwes Gnaden sind ja noch nicht aus, sein Erbarmen ja nicht zu Ende;
Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,
23 jeden Morgen ist es neu, groß ist deine Treue!
Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.
24 Mein Teil ist Jahwe, spricht meine Seele, darum will ich auf ihn hoffen.
Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.
25 Gütig ist Jahwe gegen die, so auf ihn harren, gegen die Seele, die ihn sucht.
La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.
26 Gut ist's, schweigend zu harren auf die Hilfe Jahwes.
Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.
27 Gut ist's dem Manne, zu tragen das Joch in seiner Jugend.
Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;
28 Er sitze einsam und schweige, weil er's ihm auferlegt.
Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;
29 Er berühre mit seinem Munde den Staub, vielleicht ist noch Hoffnung;
Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;
30 biete dem, der ihn schlägt, die Wange, werde mich Schmach gesättigt.
Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.
31 Denn nicht auf ewig verstößt der Herr.
Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;
32 sondern, wenn er betrübt hat, so erbarmt er sich wieder nach der Fülle seiner Gnade.
Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;
33 Denn er plagt nicht aus Lust und betrübt die Menschenkinder.
Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.
34 Daß man unter die Füße tritt alle Gefangenen des Landes,
Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,
35 das Recht eines Mannes beugt vor dem Antlitz des Höchsten,
Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,
36 eines Menschen Streitsache verdreht, - sollte das der Herr nicht sehn?
Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?
37 Wer ist, der da sprach, und es geschah, ohne daß der Herr es geboten?
Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?
38 Geht nicht aus dem Munde des Höchsten hervor das Böse und das Gute?
Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?
39 Was seufzt der Mensch, so lang er lebt? Ein jeder seufze über seine Sünden!
Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.
40 Laßt uns unsern Wandel prüfen und erforschen und zu Jahwe uns bekehren!
Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;
41 Laßt uns Herz und Hände erheben zu Gott im Himmel!
Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.
42 Wir haben gesündigt und sind ungehorsam gewesen, du hast nicht vergeben,
Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.
43 hast dich verhüllt in Zorn und uns verfolgt, gemordet ohne Erbarmen,
Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.
44 hast dich in Gewölk verhüllt, daß kein Gebet hindurchdrang.
Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.
45 Zu Kehricht und Abscheu machtest du uns inmitten der Völker.
Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.
46 Ihren Mund rissen auf über uns alle unsere Feinde.
Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.
47 Grauen und Grube ward uns zu teil, Verwüstung und Verderben.
Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.
48 Ströme Wassers thränt mein Auge über das Verderben der Tochter meines Volks.
Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.
49 Ruhelos fließt mein Auge ohne Aufhören,
Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,
50 bis daß herniederschaue und darein sehe Jahwe vom Himmel.
Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.
51 Meine Thräne zehrt an meiner Seele um alle Töchter meiner Stadt.
Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.
52 Mich jagten, jagten wie einen Vogel die, so mir grundlos feind sind,
Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;
53 machten in der Grube mein Leben verstummen und warfen Steine auf mich.
Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.
54 Wasser strömte über mein Haupt; ich dachte: ich bin verloren!
Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.
55 Ich rief deinen Namen, Jahwe, aus tief unterster Grube.
Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;
56 Du hörtest mein Rufen: “Verschließe dein Ohr nicht; komm mich zu erquicken, mir zu helfen!”
Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.
57 Du warst nahe, als ich dich rief, sprachst: “Sei getrost!”
Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.
58 Du führtest, o Herr, meine Sache, erlöstest mein Leben.
Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.
59 Du hast, o Jahwe, meine Unterdrückung gesehn, hilf mir zu meinem Recht!
Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.
60 Du hast all' ihre Rachgier gesehn, all' ihre Pläne wider mich,
Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.
61 hast ihr Schmähen gehört, o Jahwe, all' ihre Pläne wider mich,
Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,
62 die Reden meiner Widersacher und ihr stetes Trachten wider mich.
La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.
63 Schau, ob sie sitzen oder aufstehen, ich bin ihr Spottlied!
Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.
64 Du wirst ihnen lohnen, Jahwe, nach ihrer Hände Werk,
Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.
65 wirst ihr Herz verstocken - dein Fluch über sie!
Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.
66 Du wirst sie im Zorn verfolgen und vertilgen unter Jahwes Himmel weg!
Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.
