Johannes 4
1 Wie nun der Herr inne ward, daß die Pharisäer gehört hatten, daß Jesus mehr Jünger gewinne und taufe als Johannes
யீஸு²: ஸ்வயம்’ நாமஜ்ஜயத் கேவலம்’ தஸ்ய ஸி²ஷ்யா அமஜ்ஜயத் கிந்து யோஹநோ(அ)தி⁴கஸி²ஷ்யாந் ஸ கரோதி மஜ்ஜயதி ச,
2 (wiewohl Jesus nicht selbst taufte, sondern seine Jünger),
பி²ரூஸி²ந இமாம்’ வார்த்தாமஸ்²ரு’ண்வந் இதி ப்ரபு⁴ரவக³த்ய
3 verließ er Judäa und gieng wieder hin nach Galiläa.
யிஹூதீ³யதே³ஸ²ம்’ விஹாய புந ர்கா³லீலம் ஆக³த்|
4 Er mußte aber durch Samarien reisen.
தத: ஸோ²மிரோணப்ரதே³ஸ²ஸ்ய மத்³யேந தேந க³ந்தவ்யே ஸதி
5 So kommt er in eine Stadt in Samarien Namens Sychar, nahe dem Feld, welches Jakob seinem Sohne Joseph gegeben hat.
யாகூப்³ நிஜபுத்ராய யூஷபே² யாம்’ பூ⁴மிம் அத³தா³த் தத்ஸமீபஸ்தா²யி ஸோ²மிரோணப்ரதே³ஸ²ஸ்ய ஸுகா²ர் நாம்நா விக்²யாதஸ்ய நக³ரஸ்ய ஸந்நிதா⁴வுபாஸ்தா²த்|
6 Es war aber daselbst eine Quelle Jakobs. Jesus nun, müde von der Wanderung, setzte sich also bei der Quelle, es war ungefähr die sechste Stunde.
தத்ர யாகூப³: ப்ரஹிராஸீத்; ததா³ த்³விதீயயாமவேலாயாம்’ ஜாதாயாம்’ ஸ மார்கே³ ஸ்²ரமாபந்நஸ்தஸ்ய ப்ரஹே: பார்ஸ்²வே உபாவிஸ²த்|
7 Kommt eine Frau aus Samarien, um Wasser zu schöpfen. Sagt Jesus zu ihr: gib mir zu trinken.
ஏதர்ஹி காசித் ஸோ²மிரோணீயா யோஷித் தோயோத்தோலநார்த²ம் தத்ராக³மத்
8 Denn seine Jünger waren in die Stadt gegangen, um Lebensmittel zu kaufen.
ததா³ ஸி²ஷ்யா: கா²த்³யத்³ரவ்யாணி க்ரேதும்’ நக³ரம் அக³ச்ச²ந்|
9 Da sagt die Samaritische Frau zu ihm: wie magst du, der du ein Jude bist, von mir, die ich eine Samaritische Frau bin, zu trinken verlangen? (denn die Juden verkehren nicht mit den Samaritern.)
யீஸு²: ஸோ²மிரோணீயாம்’ தாம்’ யோஷிதம் வ்யாஹார்ஷீத் மஹ்யம்’ கிஞ்சித் பாநீயம்’ பாதும்’ தே³ஹி| கிந்து ஸோ²மிரோணீயை: ஸாகம்’ யிஹூதீ³யலோகா ந வ்யவாஹரந் தஸ்மாத்³தே⁴தோ: ஸாகத²யத் ஸோ²மிரோணீயா யோஷிதத³ஹம்’ த்வம்’ யிஹூதீ³யோஸி கத²ம்’ மத்த: பாநீயம்’ பாதும் இச்ச²ஸி?
10 Antwortete Jesus und sagte zu ihr: wenn du die Gabe Gottes kenntest, und wer es ist, der zu dir sagt: gib mir zu trinken, so würdest du ihn bitten und er würde dir lebendiges Wasser geben.
ததோ யீஸு²ரவத³த்³ ஈஸ்²வரஸ்ய யத்³தா³நம்’ தத்கீத்³ரு’க் பாநீயம்’ பாதும்’ மஹ்யம்’ தே³ஹி ய இத்த²ம்’ த்வாம்’ யாசதே ஸ வா க இதி சேத³ஜ்ஞாஸ்யதா²ஸ்தர்ஹி தமயாசிஷ்யதா²: ஸ ச துப்⁴யமம்ரு’தம்’ தோயமதா³ஸ்யத்|
11 Sagt die Frau zu ihm: Herr, du hast keinen Schöpfeimer und der Brunnen ist tief; woher willst du das lebendige Wasser haben?
ததா³ ஸா ஸீமந்திநீ பா⁴ஷிதவதி, ஹே மஹேச்ச² ப்ரஹிர்க³ம்பீ⁴ரோ ப⁴வதோ நீரோத்தோலநபாத்ரம்’ நாஸ்தீ ச தஸ்மாத் தத³ம்ரு’தம்’ கீலாலம்’ குத: ப்ராப்ஸ்யஸி?
12 bist du denn mehr als unser Vater Jakob, der uns den Brunnen gegeben hat und trank daraus, er selbst und seine Söhne und seine Herden?
யோஸ்மப்⁴யம் இமமந்தூ⁴ம்’ த³தௌ³, யஸ்ய ச பரிஜநா கோ³மேஷாத³யஸ்²ச ஸர்வ்வே(அ)ஸ்ய ப்ரஹே: பாநீயம்’ பபுரேதாத்³ரு’ஸோ² யோஸ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷோ யாகூப்³ தஸ்மாத³பி ப⁴வாந் மஹாந் கிம்’?
13 Antwortete Jesus und sagte ihr: Jeder, der von diesem Wasser trinkt, bekommt wieder Durst.
ததோ யீஸு²ரகத²யத்³ இத³ம்’ பாநீயம்’ ஸ: பிவதி ஸ புநஸ்த்ரு’ஷார்த்தோ ப⁴விஷ்யதி,
15 Sagt die Frau zu ihm: Herr, gib mir dieses Wasser, damit ich keinen Durst bekomme, noch hierher zu gehen brauche, um zu schöpfen.
ததா³ ஸா வநிதாகத²யத் ஹே மஹேச்ச² தர்ஹி மம புந: பீபாஸா யதா² ந ஜாயதே தோயோத்தோலநாய யதா²த்ராக³மநம்’ ந ப⁴வதி ச தத³ர்த²ம்’ மஹ்யம்’ தத்தோயம்’ தே³ஹீ|
16 Sagt er zu ihr: gehe hin, rufe deinen Mann, und komme hierher.
ததோ யீஸூ²ரவத³த்³யாஹி தவ பதிமாஹூய ஸ்தா²நே(அ)த்ராக³ச்ச²|
17 Antwortete die Frau und sagte: ich habe keinen Mann. Sagt Jesus zu ihr: du hast recht gesprochen: ich habe keinen Mann.
ஸா வாமாவத³த் மம பதிர்நாஸ்தி| யீஸு²ரவத³த் மம பதிர்நாஸ்தீதி வாக்யம்’ ப⁴த்³ரமவோச: |
18 Denn fünf Männer hast du gehabt, und den du jetzt hast, der ist nicht dein Mann, darin hast du die Wahrheit gesagt.
யதஸ்தவ பஞ்ச பதயோப⁴வந் அது⁴நா து த்வயா ஸார்த்³த⁴ம்’ யஸ்திஷ்ட²தி ஸ தவ ப⁴ர்த்தா ந வாக்யமித³ம்’ ஸத்யமவாதி³: |
19 Sagt die Frau zu ihm: Herr, ich merke, daß du ein Prophet bist.
ததா³ ஸா மஹிலா க³தி³தவதி ஹே மஹேச்ச² ப⁴வாந் ஏகோ ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³தி பு³த்³த⁴ம்’ மயா|
20 Unsere Väter haben auf diesem Berge angebetet, und ihr sagt, daß in Jerusalem der Ort sei, wo man anbeten soll.
அஸ்மாகம்’ பித்ரு’லோகா ஏதஸ்மிந் ஸி²லோச்சயே(அ)ப⁴ஜந்த, கிந்து ப⁴வத்³பி⁴ருச்யதே யிரூஸா²லம் நக³ரே ப⁴ஜநயோக்³யம்’ ஸ்தா²நமாஸ்தே|
21 Sagt Jesus zu ihr: glaube mir, Weib, es kommt die Stunde, wo ihr weder auf diesem Berge noch in Jerusalem werdet den Vater anbeten.
யீஸு²ரவோசத் ஹே யோஷித் மம வாக்யே விஸ்²வஸிஹி யதா³ யூயம்’ கேவலஸை²லே(அ)ஸ்மிந் வா யிரூஸா²லம் நக³ரே பிதுர்ப⁴ஜநம்’ ந கரிஷ்யத்⁴வே கால ஏதாத்³ரு’ஸ² ஆயாதி|
22 Ihr betet an, was ihr nicht kennet; wir beten an, was wir kennen, weil das Heil von den Juden ist.
யூயம்’ யம்’ ப⁴ஜத்⁴வே தம்’ ந ஜாநீத², கிந்து வயம்’ யம்’ ப⁴ஜாமஹே தம்’ ஜாநீமஹே, யதோ யிஹூதீ³யலோகாநாம்’ மத்⁴யாத் பரித்ராணம்’ ஜாயதே|
23 Aber es kommt die Stunde und ist jetzt da, wo die wahrhaftigen Anbeter werden den Vater anbeten in Geist und Wahrheit; denn der Vater verlangt solche Anbeter.
கிந்து யதா³ ஸத்யப⁴க்தா ஆத்மநா ஸத்யரூபேண ச பிதுர்ப⁴ஜநம்’ கரிஷ்யந்தே ஸமய ஏதாத்³ரு’ஸ² ஆயாதி, வரம் இதா³நீமபி வித்³யதே; யத ஏதாத்³ரு’ஸோ² ப⁴த்காந் பிதா சேஷ்டதே|
24 Gott ist Geist, und die ihn anbeten, müssen in Geist und Wahrheit anbeten.
ஈஸ்²வர ஆத்மா; ததஸ்தஸ்ய யே ப⁴க்தாஸ்தை: ஸ ஆத்மநா ஸத்யரூபேண ச ப⁴ஜநீய: |
25 Sagt die Frau zu ihm: ich weiß, daß der Messias kommt (was man Christus heißt). Wenn der kommt, wird er uns alles verkünden.
ததா³ ஸா மஹிலாவாதீ³த் க்²ரீஷ்டநாம்நா விக்²யாதோ(அ)பி⁴ஷிக்த: புருஷ ஆக³மிஷ்யதீதி ஜாநாமி ஸ ச ஸர்வ்வா: கதா² அஸ்மாந் ஜ்ஞாபயிஷ்யதி|
26 Sagt Jesus zu ihr: ich bin es, der mit dir spricht.
ததோ யீஸு²ரவத³த் த்வயா ஸார்த்³த⁴ம்’ கத²நம்’ கரோமி யோ(அ)ஹம் அஹமேவ ஸ புருஷ: |
27 Und darüber kamen seine Jünger und verwunderten sich, daß er mit einer Frau sprach. Keiner jedoch sagte: was willst du, oder was sprichst du mit ihr?
ஏதஸ்மிந் ஸமயே ஸி²ஷ்யா ஆக³த்ய ததா² ஸ்த்ரியா ஸார்த்³த⁴ம்’ தஸ்ய கதோ²பகத²நே மஹாஸ்²சர்ய்யம் அமந்யந்த ததா²பி ப⁴வாந் கிமிச்ச²தி? யத்³வா கிமர்த²ம் ஏதயா ஸார்த்³த⁴ம்’ கதா²ம்’ கத²யதி? இதி கோபி நாப்ரு’ச்ச²த்|
28 Da ließ die Frau ihren Krug stehen, und gieng fort in die Stadt und sagt zu den Leuten:
தத: பரம்’ ஸா நாரீ கலஸ²ம்’ ஸ்தா²பயித்வா நக³ரமத்⁴யம்’ க³த்வா லோகேப்⁴யோகதா²யத்³
29 kommt und sehet einen Menschen, der mir alles gesagt hat, was ich gethan habe. Ist das etwa der Christus?
அஹம்’ யத்³யத் கர்ம்மாகரவம்’ தத்ஸர்வ்வம்’ மஹ்யமகத²யத்³ ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ மாநவமேகம் ஆக³த்ய பஸ்²யத ரு கிம் அபி⁴ஷிக்தோ ந ப⁴வதி?
30 Sie giengen aus der Stadt heraus und kamen zu ihm.
ததஸ்தே நக³ராத்³ ப³ஹிராக³த்ய தாதஸ்ய ஸமீபம் ஆயந்|
31 Inzwischen baten ihn die Jünger: Rabbi, iß.
ஏதர்ஹி ஸி²ஷ்யா: ஸாத⁴யித்வா தம்’ வ்யாஹார்ஷு: ஹே கு³ரோ ப⁴வாந் கிஞ்சித்³ பூ⁴க்தாம்’|
32 Er aber sagte zu ihnen: ich habe eine Speise zu essen, die ihr nicht kennt.
தத: ஸோவத³த்³ யுஷ்மாபி⁴ர்யந்ந ஜ்ஞாயதே தாத்³ரு’ஸ²ம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ மமாஸ்தே|
33 Da sprachen die Jünger zu einander: hat ihm denn jemand zu essen gebracht?
ததா³ ஸி²ஷ்யா: பரஸ்பரம்’ ப்ரஷ்டும் ஆரம்ப⁴ந்த, கிமஸ்மை கோபி கிமபி ப⁴க்ஷ்யமாநீய த³த்தவாந்?
34 Sagt Jesus zu ihnen: meine Speise ist, daß ich thue den Willen dessen, der mich gesandt hat und vollende sein Werk.
யீஸு²ரவோசத் மத்ப்ரேரகஸ்யாபி⁴மதாநுரூபகரணம்’ தஸ்யைவ கர்ம்மஸித்³தி⁴காரணஞ்ச மம ப⁴க்ஷ்யம்’|
35 Saget ihr nicht: es ist noch vier Monate so kommt die Ernte? siehe ich sage euch: hebet eure Augen auf, und schaut die Felder an, wie sie weiß sind zur Ernte.
மாஸசதுஷ்டயே ஜாதே ஸ²ஸ்யகர்த்தநஸமயோ ப⁴விஷ்யதீதி வாக்யம்’ யுஷ்மாபி⁴: கிம்’ நோத்³யதே? கிந்த்வஹம்’ வதா³மி, ஸி²ர உத்தோல்ய க்ஷேத்ராணி ப்ரதி நிரீக்ஷ்ய பஸ்²யத, இதா³நீம்’ கர்த்தநயோக்³யாநி ஸு²க்லவர்ணாந்யப⁴வந்|
36 Schon empfängt der Schnitter seinen Lohn, und sammelt Frucht zu ewigem Leben, damit der da sät und der da erntet sich gemeinsam freuen. (aiōnios g166)
யஸ்²சி²நத்தி ஸ வேதநம்’ லப⁴தே அநந்தாயு: ஸ்வரூபம்’ ஸ²ஸ்யம்’ ஸ க்³ரு’ஹ்லாதி ச, தேநைவ வப்தா சே²த்தா ச யுக³பத்³ ஆநந்த³த: | (aiōnios g166)
37 Denn hier hat der Spruch seine Wahrheit, daß ein anderer ist der da sät, und ein anderer der da erntet.
இத்த²ம்’ ஸதி வபத்யேகஸ்²சி²நத்யந்ய இதி வசநம்’ ஸித்³த்⁴யதி|
38 Ich habe euch ausgesandt zu ernten, was ihr nicht gearbeitet habt; andere haben gearbeitet und ihr seid in ihre Arbeit eingetreten.
யத்ர யூயம்’ ந பர்ய்யஸ்²ராம்யத தாத்³ரு’ஸ²ம்’ ஸ²ஸ்யம்’ சே²த்தும்’ யுஷ்மாந் ப்ரைரயம் அந்யே ஜநா: பர்ய்யஸ்²ராம்யந் யூயம்’ தேஷாம்’ ஸ்²ரக³ஸ்ய ப²லம் அலப⁴த்⁴வம்|
39 Aus jener Stadt aber faßten viele von den Samaritern Glauben an ihn, um der Rede der Frau willen, die bezeugte: er hat mir alles gesagt, was ich gethan habe.
யஸ்மிந் காலே யத்³யத் கர்ம்மாகார்ஷம்’ தத்ஸர்வ்வம்’ ஸ மஹ்யம் அகத²யத் தஸ்யா வநிதாயா இத³ம்’ ஸாக்ஷ்யவாக்யம்’ ஸ்²ருத்வா தந்நக³ரநிவாஸிநோ ப³ஹவ: ஸோ²மிரோணீயலோகா வ்யஸ்²வஸந்|
40 Wie nun die Samariter zu ihm kamen, baten sie ihn, bei ihnen zu bleiben, und er blieb daselbst zwei Tage.
ததா² ச தஸ்யாந்திகே ஸமுபஸ்தா²ய ஸ்வேஷாம்’ ஸந்நிதௌ⁴ கதிசித்³ தி³நாநி ஸ்தா²தும்’ தஸ்மிந் விநயம் அகுர்வ்வாந தஸ்மாத் ஸ தி³நத்³வயம்’ தத்ஸ்தா²நே ந்யவஷ்டத்
41 Und noch viel mehrere lernten glauben um seines Wortes willen,
ததஸ்தஸ்யோபதே³ஸே²ந ப³ஹவோ(அ)பரே விஸ்²வஸ்ய
42 und sagten zu der Frau: wir glauben nicht mehr deiner Rede wegen, denn wir haben selbst gehört und erkennen, daß dieser ist wahrhaftig der Heiland der Welt.
தாம்’ யோஷாமவத³ந் கேவலம்’ தவ வாக்யேந ப்ரதீம இதி ந, கிந்து ஸ ஜக³தோ(அ)பி⁴ஷிக்தஸ்த்ராதேதி தஸ்ய கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா வயம்’ ஸ்வயமேவாஜ்ஞாஸமஹி|
43 Nach den zwei Tagen aber zog er von da weg nach Galiläa.
ஸ்வதே³ஸே² ப⁴விஷ்யத்³வக்து: ஸத்காரோ நாஸ்தீதி யத்³யபி யீஸு²: ப்ரமாணம்’ த³த்வாகத²யத்
44 (Denn Jesus hat selbst bezeugt: daß ein Prophet in seiner Vaterstadt nicht geschätzt wird.)
ததா²பி தி³வஸத்³வயாத் பரம்’ ஸ தஸ்மாத் ஸ்தா²நாத்³ கா³லீலம்’ க³தவாந்|
45 Wie er nun nach Galiläa kam, nahmen ihn die Galiläer auf, da sie alles gesehen, was er in Jerusalem am Feste gethan hatte; (denn sie kamen auch zum Fest).
அநந்தரம்’ யே கா³லீலீ லியலோகா உத்ஸவே க³தா உத்ஸவஸமயே யிரூஸ²லம் நக³ரே தஸ்ய ஸர்வ்வா: க்ரியா அபஸ்²யந் தே கா³லீலம் ஆக³தம்’ தம் ஆக்³ரு’ஹ்லந்|
46 So kam er denn wieder nach Kana in Galiläa, wo er das Wasser zu Wein gemacht hatte. Und es war ein Königlicher in Kapernaum, dessen Sohn krank war.
தத: பரம் யீஸு² ர்யஸ்மிந் காந்நாநக³ரே ஜலம்’ த்³ராக்ஷாரஸம் ஆகரோத் தத் ஸ்தா²நம்’ புநரகா³த்| தஸ்மிந்நேவ ஸமயே கஸ்யசித்³ ராஜஸபா⁴ஸ்தாரஸ்ய புத்ர: கப²ர்நாஹூமபுரீ ரோக³க்³ரஸ்த ஆஸீத்|
47 Da dieser hörte, daß Jesus aus Judäa nach Galiläa komme, gieng er zu ihm hin und bat ihn, daß er herunter käme, und seinen Sohn heilte; denn er wollte sterben.
ஸ யேஹூதீ³யதே³ஸா²த்³ யீஸோ² ர்கா³லீலாக³மநவார்த்தாம்’ நிஸ²ம்ய தஸ்ய ஸமீபம்’ க³த்வா ப்ரார்த்²ய வ்யாஹ்ரு’தவாந் மம புத்ரஸ்ய ப்ராயேண கால ஆஸந்ந: ப⁴வாந் ஆக³த்ய தம்’ ஸ்வஸ்த²ம்’ கரோது|
48 Da sprach Jesus zu ihm: wenn ihr nicht Zeichen und Wunder sehet, möget ihr nicht glauben.
ததா³ யீஸு²ரகத²யத்³ ஆஸ்²சர்ய்யம்’ கர்ம்ம சித்ரம்’ சிஹ்நம்’ ச ந த்³ரு’ஷ்டா யூயம்’ ந ப்ரத்யேஷ்யத²|
49 Sagt der Königliche zu ihm: Herr, komme herunter, ehe mein Kind stirbt.
தத: ஸ ஸபா⁴ஸத³வத³த் ஹே மஹேச்ச² மம புத்ரே ந ம்ரு’தே ப⁴வாநாக³ச்ச²து|
50 Sagt Jesus zu ihm: gehe hin, dein Sohn lebt. Der Mann glaubte dem Worte, das Jesus zu ihm sagte, und gieng hin.
யீஸு²ஸ்தமவத³த்³ க³ச்ச² தவ புத்ரோ(அ)ஜீவீத் ததா³ யீஸு²நோக்தவாக்யே ஸ விஸ்²வஸ்ய க³தவாந்|
51 Aber schon auf dem Wege hinunter begegneten ihm seine Knechte, und meldeten, daß sein Knabe lebe.
க³மநகாலே மார்க³மத்⁴யே தா³ஸாஸ்தம்’ ஸாக்ஷாத்ப்ராப்யாவத³ந் ப⁴வத: புத்ரோ(அ)ஜீவீத்|
52 Da erforschte er von ihnen die Stunde, in der es besser mit ihm geworden. Da sagten sie ihm: gestern um die siebente Stunde verließ ihn das Fieber.
தத: கம்’ காலமாரப்⁴ய ரோக³ப்ரதீகாராரம்போ⁴ ஜாதா இதி ப்ரு’ஷ்டே தைருக்தம்’ ஹ்ய: ஸார்த்³த⁴த³ண்ட³த்³வயாதி⁴கத்³விதீயயாமே தஸ்ய ஜ்வரத்யாகோ³(அ)ப⁴வத்|
53 Da erkannte der Vater, daß es in der Stunde war, in der Jesus zu ihm gesagt hatte: dein Sohn lebt; und er wurde glaubend und sein ganzes Haus.
ததா³ யீஸு²ஸ்தஸ்மிந் க்ஷணே ப்ரோக்தவாந் தவ புத்ரோ(அ)ஜீவீத் பிதா தத்³பு³த்³த்⁴வா ஸபரிவாரோ வ்யஸ்²வஸீத்|
54 Das war das zweite Zeichen, welches Jesus wiederum that, da er von Judäa nach Galiläa kam.
யிஹூதீ³யதே³ஸா²த்³ ஆக³த்ய கா³லீலி யீஸு²ரேதத்³ த்³விதீயம் ஆஸ்²சர்ய்யகர்ம்மாகரோத்|
