< Johannes 17 >

1 Dieses hatte Jesus geredet, da hob er seine Augen auf zum Himmel und sagte: Vater, die Stunde ist gekommen, damit der Sohn dich verherrliche.
Jisuh ni hete lawknaw a dei hnukkhu kalvan lah a moung teh, Oe a Pa! atueng a pha toe. Capa ni Pa e bawilennae a kamnue sak thai nahan, Capa e bawilennae kamnuek sak haw.
2 Wie du ihm Vollmacht gegeben hast über alles Fleisch, damit er, was alles du ihm gegeben hast, denselben ewiges Leben gebe. (aiōnios g166)
Pa ni Capa hah taminaw pueng e lathueng kâtawnnae a poe toe. Het hateh Pa ni Capa koe a poe e naw pueng ni a yungyoe hringnae a hmu thai awh nahane doeh. (aiōnios g166)
3 Dies aber ist das ewige Leben, daß sie dich erkennen, den allein wahrhaften Gott, und den du gesandt hast, Jesus Christus. (aiōnios g166)
Yungyoe hringnae tie teh katang e Cathut, buet touh dueng ao tie hoi a patoun e Jisuh Khrih panuenae hah doeh. (aiōnios g166)
4 Ich habe dich auf Erden verherrlicht, indem ich das Werk vollbracht habe, das du mir aufgegeben hast, daß ich es vollbringe.
Kai ni na bawilennae het talai van ka kamnue sak toe. Kai koe na poe e hno sak han kawi ka cum toe.
5 Und nun verherrliche du mich, o Vater, bei dir mit der Herrlichkeit, welche ich bei dir hatte, ehe die Welt war.
Apa, het talaivan ao hoehnahlan vah nang koe e bawilennae ka tawn e hoi atuvah nama koe bawilennae kamnuek sak haw.
6 Ich habe deinen Namen den Menschen geoffenbart, die du mir aus der Welt gegeben hast. Sie waren dein, und du hast sie mir gegeben und sie haben dein Wort bewahrt.
Hete talaivan dawk hoi na rawi teh, kai koe na poe e taminaw koe Bawipa nange min hah kai ni ka kamnue sak toe. Ahnimanaw teh nange taminaw lah ao awh teh, nang ni kai koe na poe toe. Ahnimanaw ni hai nange na lawk a tarawi awh toe.
7 Nun haben sie erkannt, daß alles was du mir gegeben hast, von dir ist;
Bangpuengpa na poe e heh nang ni na poe tie hoi nang koe e doeh ti a panue awh toe.
8 weil ich die Worte, die du mir gegeben hattest, ihnen gegeben habe; und sie haben sie angenommen und haben wahrhaft erkannt, daß ich von dir ausgegangen bin, und geglaubt, daß du mich abgesandt hast.
Bangkongtetpawiteh, kai na poe e lawk heh ahnimouh koe ka poe teh a dâw awh dawkvah kai teh nama koehoi ka tho e ti a panue awh teh nang ni kai na patoun e hah a yuem awh toe.
9 Ich bitte für sie; nicht für die Welt bitte ich, sondern für die, die du mir gegeben hast, weil sie dein sind,
Ahnimouh han ka ratoum. Talaivan taminaw hanlah ka ratoum hoeh. Kai koe na poe teh nama e tami lah ao dawkvah ahnimouh hanlah doeh ka ratoum.
10 und was mein ist, alles dein ist, und was dein ist, mein, und ich an ihnen verherrlicht bin.
Kai ni ka tawn e pueng nama e doeh. Nang ni na tawn e pueng hai kaie doeh. Kai teh ahnimanaw lahoi bawilennae a kamnue toe.
11 Ich wohl bin nicht mehr in der Welt, doch sie sind in der Welt, da ich zu dir gehe. Heiliger Vater, bewahre sie in deinem Namen, den du mir gegeben hast, damit sie eins seien, so wie wir.
Kai teh atu totouh hoi het talaivan kaawm mahoeh. Hete taminaw teh talaivan ao han rah. Kai teh nang koe ka cei han toe. Kathoung poung e a Pa nang hoi kai teh buet touh lah o e patetlah na poe e taminaw hai buet touh lah ao awh nahan, nange min dawk caksak haw.
12 Als ich bei ihnen war, habe ich sie in deinem Namen bewahrt, den du mir gegeben hast, und habe sie behütet, und keiner von ihnen ist verdorben, als der Sohn des Verderbens, damit die Schrift erfüllt würde;
Het talaivan ahnimouh hoi cungtalah ka o na thung na min lahoi ka caksak toe. Ahnimanaw thung dawk rawknae capa dueng hloilah teh buet touh hai rawknae koe phat hoeh. Ahnie rawknae teh Cakathoung a kuep nahane doeh.
13 jetzt aber komme ich zu dir. Und dieses rede ich in der Welt, damit sie meine Freude vollkommen in sich haben.
Atuvah kai teh nama koe ka cei han toe. Ahnimouh ni kai koe e lunghawinae pou a tawn awh thai nahan talaivan ka o nah hete lawk ka dei.
14 Ich habe ihnen dein Wort gegeben, und die Welt hat sie gehaßt, weil sie nicht von der Welt sind, so wie ich nicht von der Welt bin.
Nange na lawk ahnimouh koe ka poe toe. Kai teh het talaivan hoi ka kâkuet hoeh e patetlah ahnimouh hai a kâkuet hoeh dawkvah talai taminaw ni a hmuhma awh.
15 Ich bitte nicht, daß du sie aus der Welt wegnehmest, aber daß du sie vor dem Bösen bewahrest.
Talaivan dawk hoi ahnimanaw na la hanelah ka ratoum hoeh, hawihoehnae koehoi na khetyawt hanlah ka ratoum.
16 Sie sind nicht von der Welt, so wie ich nicht von der Welt bin.
Kai teh talaivan hoi ka kâkuet hoeh e patetlah ahnimouh hai talai hoi kâkuen hoeh.
17 Heilige sie in der Wahrheit; dein Wort ist Wahrheit.
Na lawkkatang hoi ahnimouh thoungsak haw. Nange lawk teh lawkkatang doeh.
18 So wie du mich in die Welt gesandt hast, so habe auch ich sie in die Welt gesandt.
Kai heh talaivan na patoun awh e patetlah kai ni hai ahnimouh talaivan ka patoun.
19 Und ich heilige mich für sie, daß auch sie geheiligt seien in Wahrheit.
Ahnimouh ni lawkkatang lahoi a thoung thai, na han kai ni kama hoi kama ka kamthoung.
20 Nicht für diese allein aber bitte ich, sondern auch für die, welche durch ihr Wort an mich glauben:
Ahnimouh han dueng ka ratoum hoeh, ahnimouh ni a dei e lawk lahoi kai kayuemnaw hanelah hai ka ratoum.
21 auf daß alle eins seien, so wie du, Vater, in mir und ich in dir, daß auch sie in uns seien, auf daß die Welt glaube, daß du mich gesandt hast.
Bawipa, nang ni kai na patoun e talaivan taminaw ni a yuem awh nahan, ahnimanaw pueng teh buet touh lah ao a vaiteh, kai hai nang dawk ka o patetlah ahnimanaw hoi nang dawk cungtalah o thai nahan ka ratoum. Het hateh Bawipa nang ni kai na patoun e talai taminaw ni a yuem awh nahane doeh.
22 Und zwar habe ich ihnen die Herrlichkeit gegeben, die du mir gegeben hast, auf daß sie eins seien, so wie wir eins sind,
Maimanaw teh buet touh lah o e patetlah ahnimouh hai buet touh lah ao awh nahan na bawilennae na poe e patetlah ahnimouh koehai ka poe toe.
23 ich in ihnen und du in mir, auf daß sie zur Einheit vollendet seien, damit die Welt erkenne, daß du mich gesandt hast, und sie geliebt hast, so wie du mich geliebt hast.
Ahnimae thung vah kai ka o teh kaie ka thung vah nang na o. Ahnimouh teh buet touh lah ao teh a kuep thai awh nahan nang ni kai na patoun teh lung na pataw e patetlah ahnimouh hai lung na pataw tie talaivan ni a panue han.
24 Vater, was du mir gegeben hast, ich will, daß wo ich bin, auch sie bei mir seien, daß sie meine Herrlichkeit schauen, die du mir gegeben hast, weil du mich geliebt hast vor Grundlegung der Welt.
Oe a Pa talaivan ao hoehnahlan hoi kai lung na pataw teh kai na poe e kaie bawilennae hah kai koe na poe e taminaw ni a hmu awh nahanelah, ahnimanaw hah kai ka onae koe kai hoi rei o sak hanelah ka ngai.
25 Gerechter Vater, wohl hat dich die Welt nicht erkannt, doch ich habe dich erkannt, und diese haben erkannt, daß du mich gesandt hast.
Kalan e a Pa talaivan ni nang na panuek hoeh ei, kai ni teh nang na panue. Nang ni kai na patoun tie ahnimouh ni a panue awh toe.
26 Und ich habe ihnen deinen Namen kundgethan, und werde ihnen denselben kund thun, damit die Liebe, mit der du mich geliebt hast, in ihnen sei, und ich in ihnen.
Kai na lungpatawnae ahnimae thung vah ao teh, kai hai ahnimae thung ka o nahan, Bawipa nange min teh ahnimouh ka panue sak toe, pou ka panue sak han rah telah atipouh.

< Johannes 17 >