Job 41
1 Kannst du das Krokodil mit der Angel ziehen und mit der Schnur seine Zunge niederdrücken?
Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?
2 Ziehst du ihm eine Binsenschnur durch die Nase und durchbohrst du mit dem Haken seine Backe?
Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?
3 Wird es dir viel Flehens machen oder dir gute Worte geben?
Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?
4 Wird es einen Vertrag mit dir eingehen, daß du es für immer zum Sklaven nehmest?
Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?
5 Wirst du mit ihm spielen, wie mit einem Vöglein und kannst du es anbinden für deine Mädchen?
Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?
6 Feilschen darum die Zunftgenossen, verteilen es unter die Händler?
Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?
7 Kannst du sein Haupt mit Stacheln spicken und seinen Kopf mit schwirrenden Harpunen?
Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?
8 Lege nur deine Hand an es - gedenke, welch' ein Kampf! du wirst's nicht wieder thun.
Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.
9 Ja, seine Hoffnung ward betrogen; wird er doch schon bei seinem Anblick hingestreckt.
Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?
10 So tollkühn ist keiner, daß er es reizen dürfte, - und wer ist, der mir sich stellen dürfte?
Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?
11 Wer hat mir etwas zuvor gethan, daß ich vergelten müßte? Was irgendwo unter dem Himmel ist, gehört mir!
Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.
12 Ich darf nicht schweigen von seinen Gliedern, noch von der Stärke und der Schönheit seines Baus.
Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.
13 Wer hat je vorn sein Gewand aufgedeckt, und wer dringt in seines Gebisses Doppelreihen?
Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?
14 Wer hat je seines Rachens Doppelthor geöffnet? Um seine Zähne rings ist Schrecken!
Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.
15 Ein Stolz sind die Rinnen der Schilde, mit festem Siegel verschlossen.
Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,
16 Eins reiht sich an das andere, kein Lüftchen dringt zwischen sie ein.
Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.
17 Jedes hängt am andern fest; sie schließen sich zusammen unzertrennlich.
Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.
18 Sein Niesen läßt Licht erglänzen, und seine Augen gleichen der Morgenröte Wimpern.
Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.
19 Seinem Rachen entfahren Fackeln, entsprühen Feuerfunken.
Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.
20 Aus seinen Nüstern dringt Dampf hervor wie von einem siedenden Topf mit Binsenfeuerung.
Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.
21 Sein Odem entzündet Kohlen, und Flammen entfahren seinem Rachen.
Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.
22 Auf seinem Halse wohnt die Kraft, und vor ihm her tanzt Verzagen.
Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.
23 Die Wampen seines Leibes haften fest, ihm angegossen unbeweglich.
Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.
24 Sein Herz ist fest gegossen wie Stein, ja fest gegossen, wie ein unterer Mühlstein.
Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.
25 Wenn es auffährt, so fürchten sich Helden, geraten vor Schrecken in Verwirrung.
Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.
26 Greift man es an mit dem Schwert - so hält das nicht Stand, nicht Lanze, Pfeil und Panzer.
Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.
27 Es achtet das Eisen für Stroh, für wurmstichig Holz das Erz.
Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.
28 Der Sohn des Bogens verjagt es nicht, in Strohhalme verwandeln sich ihm Schleudersteine.
O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.
29 Wie Strohhalme gelten ihm Keulen, und es lacht des Sausens der Lanze.
Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.
30 Unten an ihm sind spitzeste Scherben; einen Dreschschlitten breitet es aus auf dem Schlamm.
Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.
31 Es macht die Tiefe sieden wie einen Topf, macht das Wasser einem Salbenkessel gleich.
Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,
32 Hinter ihm leuchtet ein Pfad auf; man hält die Flut für Silberhaar.
Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.
33 Nichts kommt ihm gleich auf Erden, ihm, das geschaffen ist, sich nie zu fürchten.
Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.
34 Auf alles Hohe sieht es herab - ein König ist es über alle Stolzen!
Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».
