Job 39
1 Weißt du die Zeit, da die Felsgemsen werfen? Beobachtest du der Hirschkühe Kreißen?
Vai tu zini to laiku, kad mežu kazas dzemdē, vai tu esi manījis stirnu dzemdēšanu?
2 Zählst du die Monde, die sie trächtig gehen, und weißt du die Zeit, wann sie gebären?
Vai tu vari skaitīt tos mēnešus, kad tās nesās, un vai zini to laiku, kad tās vedās,
3 Sie kauern nieder, lassen ihre Jungen durchbrechen, werden rasch ihrer Wehen ledig.
Kad tās lokās, saviem bērniem liek izplēsties cauri un nokrata savas sāpes?
4 Ihre Jungen erstarken, wachsen auf im Freien, laufen fort und kehren nicht wieder zurück.
Viņu bērni nāk spēkā, uzaug laukā, tie iziet un neatgriežas pie tām atpakaļ.
5 Wer hat den Wildesel frei gelassen und wer des Wildfangs Bande gelöst,
Kas meža ēzelim licis vaļā staigāt, un kas tā zvēra saites ir atraisījis,
6 dem ich die Wüste zur Behausung gab und die Salzsteppe zur Wohnung?
Kam Es klajumu esmu devis par māju un tuksnesi par dzīvokli?
7 Er lacht des Getöses der Stadt; das Lärmen des Treibers hört er nicht.
Viņš apsmej pilsētas troksni, un dzinēja brēkšanu tas nedzird.
8 Was er auf den Bergen erspäht, ist seine Weide, und allem Grünen spürt er nach.
Tas dzenās pa kalniem, kur viņam ir barība, un meklē visādu zaļu zāli.
9 Wird dir der Wildochs willig dienen oder wird er an deiner Krippe übernachten?
Vai tu domā, ka meža vērsis tev kalpos, vai tas naktī paliks pie tavas siles?
10 Vermagst du den Wildochsen mit dem Leitseil an die Furche zu fesseln oder wird er dir folgend die Thalgründe ackern?
Vai tu meža vērsi ar dzeņaukstēm māki piesiet pie arkla, vai tas pēc tava prāta ecēs ielejās?
11 Verlässest du dich auf ihn, weil seine Kraft so groß, und überlässest du ihm deinen Ernteertrag?
Vai tu uz to vari paļauties, ka tam daudz spēka, un viņu ņemsi savā darbā?
12 Traust du ihm zu, daß er deine Saat einbringe und auf deine Tenne sammle?
Vai tu viņam vari uzticēt, ka tas tev atkal savāks tavu izsējumu un savedīs tavā piedarbā?
13 Der Straußenhenne Fittich schlägt lustig; ist's fromme Schwinge und Feder?
Strausa spārni jautri plivinājās, vai tie ir mīlīgi, kā stārķa spārni un spalvas?
14 Nein! sie überläßt der Erde ihre Eier und brütet sie am Boden aus
Tas savas olas atstāj zemē, lai smiltīs silst,
15 und vergißt, daß ein Fuß sie zerdrücken und das Wild der Steppe sie zertreten kann.
Un aizmirst, ka kāja tās var samīt, un lauka zvēri tās var samīdīt.
16 Sie ist hart gegen ihre Jungen, als gehörten sie ihr nicht; ob umsonst ihre Mühe, das ängstigt sie nicht.
Tas nežēlo savus bērnus, tā kā tie tam nepiederētu; un ka velti dējis, par to tas nebēdā.
17 Denn Gott hat ihr Klugheit versagt und keinen Anteil an Verstand gegeben.
Jo Dievs tam atņēmis gudrību un nav devis daļu pie saprašanas.
18 Zur Zeit, da sie sich emporpeitscht, verlacht sie das Roß und seinen Reiter.
Bet kad tas projām šaujas, tad tas apsmej zirgu un jātnieku.
19 Giebst du dem Rosse Heldenkraft? Bekleidest du seinen Hals mit flatternder Mähne?
Vai tu zirgam vari dot spēku un viņam kaklu pušķot ar krēpēm?
20 Machst du es springen wie die Heuschrecke? Sein prächtiges Schnauben, wie furchtbar!
Vai tu tam vēlējis lēkt kā sisenim? Kad tas lepni šņāc, tad jaizbīstas.
21 Es scharrt im Thalgrund und freut sich der Kraft, zieht aus entgegen dem Harnisch.
Viņš cērt ar kāju ielejā un ir priecīgs ar spēku un iziet pretī apbruņotam pulkam.
22 Es lacht der Furcht und erschrickt nicht und macht nicht kehrt vor dem Schwert.
Viņš smejas par bailēm un netrūkstas un nebēg atpakaļ no zobena.
23 Auf ihm klirrt der Köcher, der blitzende Speer und die Lanze,
Kad bultas skan makā un šķēpi un zobeni zib,
24 Mit Toben und Ungestüm schlürft es den Boden und hält nicht Stand, wenn die Trompete tönt.
Tad tas raustās, trako un uzcērt zemi un nav turams uz vietas, kad trumetes skan.
25 So oft die Trompete tönt, ruft es: Hui! und wittert den Streit von ferne, der Anführer donnernden Ruf und das Schlachtgeschrei.
Kad trumetes skan, tad tas iezviedzās, un samana kaušanu no tālienes, kara kungu saukšanu un kara troksni.
26 Hebt der Habicht kraft deiner Einsicht die Schwingen, breitet seine Fittiche aus nach Süden hin?
Vai caur tavu padomu vanags lidinājās un izplēš savus spārnus pret dienasvidu?
27 Oder fliegt auf dein Geheiß der Adler so hoch und baut sein Nest in der Höhe?
Vai uz tavu vārdu ērglis dodas uz augšu, un taisa savu ligzdu augstumā?
28 Auf dem Felsen wohnt und horstet er, auf des Felsen Zacke und Hochwacht.
Viņš dzīvo akmens kalnos un tur paliek uz augstām klintīm un kalnu galiem.
29 Von dort erspäht er den Fraß; in weite Ferne blicken seine Augen.
No turienes viņš lūko pēc barības, un viņa acis redz tālu.
30 Und seine Jungen schlürfen Blut, und wo Erschlagene sind, da ist er.
Viņa bērni dzer asinis, un kur maitas, tur viņš ir.
