Job 37
1 Ja, darüber erzittert mein Herz und bebt empor von seiner Stelle.
Bundan qəlbim çırpınıb yerindən oynayır,
2 O hört, hört das Grollen seiner Stimme und das Brausen, das aus seinem Munde kommt!
Dinləyin! Gurlayan səsini dinləyin, Ağzından çıxan harayını eşidin!
3 Unter den ganzen Himmel hin entfesselt er es und sein Licht über die Säume der Erde.
Göy altında, hər yanda səs salır, Yer üzünün dörd bucağında şimşəyini çaxdırır.
4 Hinter ihm drein brüllt eine Stimme; er donnert mit seiner majestätischen Stimme und hält sie nicht zurück, wenn seine Stimme erschallt.
Ardınca nərə vurur, Əzəmətli səsi ilə gurlayır, Həniri eşidilir, dayanmadan şimşək çaxır.
5 Gott donnert mit seiner Stimme wunderbar - er, der Großes thut, das für uns unbegreiflich ist.
Allahın səsi heyrətamiz şəkildə gurlayır, O bizə məlum olmayan böyük işlər görür.
6 Denn zum Schnee spricht er: Falle zur Erde! und zum Regenguß und zu seinen gewaltigen Regengüssen.
Çünki “yerə yağ” deyə qara əmr edir, Leysana “şiddətlə tökül” deyir.
7 Aller Menschen Hand versiegelt er, damit alle Leute sein Thun erkennen.
Yaratdığı bütün insanlar Onun işlərini bilsinlər deyə Hər kəsin əlini işdən saxlayır.
8 Dann geht das Wild ins Versteck und ruht in seinen Lagerstätten.
Heyvanlar yuvalarına çəkilir, Öz yerlərində qalır.
9 Aus der Kammer kommt der Sturm, und aus den Speichern die Kälte.
Tufan otağından çıxır, Soyuq şimal yellərindən gəlir.
10 Durch Gottes Odem giebt es Eis, und des Wassers Weite liegt in Enge.
Allahın nəfəsi suları dondurur, Ümman sular buz bağlayır.
11 Auch mit Naß belastet er die Wolke, streut weithin aus sein Lichtgewölk.
Buludlara nəm çəkdirərək yükləyir, Buludlar içindən şimşək səpələyir.
12 Das aber wendet sich ringsumher nach seiner Leitung gemäß ihrem Thun, zu Allem, was er ihnen gebeut über die Erdenwelt hin -
Buludlar yer üzündə əmrini yerinə yetirmək üçün Onun istəyi istiqamətində dönüb fırlanır.
13 bald als Rute, wenn es seiner Erde dient, bald zum Segen läßt er es treffen.
Bəzən insanları cəzalandırmaq üçün, Bəzən torpağı suvarmaq üçün, Bəzən də sevgisini göstərmək üçün yağış göndərir.
14 Vernimm dies, o Hiob! Steh still und beachte die Wunder Gottes!
Əyyub, bunu dinlə, Bir dayan, Allahın heyrətamiz işlərindən düşün.
15 Begreifst du es, wenn Gott ihnen Auftrag erteilt und das Licht seiner Wolken leuchten läßt?
Allahın buludlar üçün necə nizam qurduğunu bilirsənmi? Buludlarındakı şimşəkdən necə od çıxır?
16 Begreifst du der Wolke Schweben, die Wunder des an Einsicht Vollkommenen?
Buludların tarazlığını, Kamil biliyə malik olanın heyrətamiz işlərini bilirsənmi?
17 du, dessen Kleider heiß sind, wenn die Erde infolge des Südwinds ruht.
Səmum küləyi dünyanın nəfəsini kəsərkən Paltarın içərisində istidən huşunu itirirsən.
18 Wölbst du mit ihm die lichten Höhen, die fest sind wie ein gegossener Spiegel?
Tökmə bürünc ayna kimi möhkəm olan göy qübbəsini Allahla birlikdə sərə bilirsənmi?
19 Thue uns kund, was wir ihm sagen sollen! Wir können nichts vorbringen vor Finsternis!
Ona nə deyəcəyimizi bizə öyrət, Çünki cəhalətimiz üzündən sözlərimiz nizamsızdır.
20 Soll ihm gemeldet werden, daß ich reden will? oder hat je ein Mensch gefordert, daß er vernichtet werde?
Onunla danışmaq istərəm, bu Ona xəbər verilərmi? Kimsə udulmasını istərmi?
21 Jetzt freilich sieht man nicht das Sonnenlicht, das hinter den Wolken helle leuchtet; doch ein Wind fährt daher und reinigt sie.
Külək qurtaranda, göyü təmizləyəndə Göydə parlayan işığa kimsə baxmaz.
22 Aus dem Norden kommt das Gold; um Gott lagert furchtbare Majestät.
Şimaldan qızılı parıltı görünür, Allah qüdrətli əzəmətində gəlir.
23 Den Allmächtigen erreichen wir nicht, ihn, der von erhabener Macht ist; aber das Recht und die volle Gerechtigkeit beugt er nicht.
Biz Külli-İxtiyarı tapa bilmərik, Qüvvəti möhtəşəmdir. Salehliyi misilsizdir, ədalətlidir, Heç haqsızlıq etmir.
24 Darum fürchten ihn die Menschen; alle die Selbstklugen sieht er nicht an.
Buna görə insanlar Ondan qorxar, O özünü hikmətli sayanlara baxmaz».
