Job 33
1 Nun aber höre, Hiob, meine Rede und allen meinen Worten leih' dein Ohr.
Bet tu, Ījab, klausi jel manu valodu un ņem vērā visus manus vārdus.
2 Siehe doch, ich thue meinen Mund auf, und meine Zunge redet unter meinem Gaumen.
Redzi nu, es savas lūpas esmu atdarījis, mana mēle manā mutē runā.
3 Geradem Sinn entstammen meine Worte, und was meine Lippen wissen, sprechen sie lauter aus.
Mani teikumi būs sirds taisnība, un manas lūpas skaidri izrunās, ko zinu.
4 Der Geist Gottes hat mich geschaffen, und des Allmächtigen Odem belebt mich.
Dieva Gars mani radījis, un tā Visuvarenā dvaša man devusi dzīvību.
5 Wenn du kannst, so widerlege mich; rüste dich gegen mich, stelle dich zum Kampf.
Ja tu vari, atbildi man, taisies pret mani un nostājies.
6 Siehe, ich stehe zu Gott, wie du; aus gleichem Thon wie du bin ich geschnitten.
Redzi, es piederu Dievam tā kā tu, no zemes es arīdzan esmu ņemts.
7 Nein, Furcht vor mir braucht dich nicht zu erschrecken, und meine Hand soll dich nicht niederdrücken.
Redzi, iztrūcināt es tevi neiztrūcināšu, un mana roka pār tevi nebūs grūta.
8 Allein, vor meinen Ohren sagtest du - ich vernahm den Laut deiner Worte:
Tiešām, tu esi runājis priekš manām ausīm, to vārdu balsi es esmu dzirdējis:
9 “Rein bin ich, ohne Missethat, bin lauter und frei von Schuld.
„Es esmu šķīsts, bez pārkāpšanas, es esmu skaidrs, un man nozieguma nav;
10 Fürwahr, Feindseligkeiten erfindet er gegen mich, erachtet mich für seinen Feind,
Redzi, Viņš atrod iemeslus pret mani, Viņš mani tura par Savu ienaidnieku;
11 legt meine Füße in den Block, beobachtet alle meine Wege.”
Viņš manas kājas liek siekstā, Viņš apsargā visus manus ceļus.“
12 Sieh, darin hast du Unrecht, erwidere ich dir; denn Gott ist größer als ein Mensch.
Redzi, tur tev nav taisnības; es tev atbildu, ka Dievs ir daudz augstāks pār cilvēku.
13 Warum hast du gegen ihn gehadert, daß er auf alle deine Worte keine Antwort erteile?
Kāpēc tu pret Viņu tiepies, kad Viņš neatbild par visiem saviem darbiem?
14 Denn freilich spricht Gott einmal, auch zweimal - aber man beachtet es nicht.
Jo Dievs runā vienreiz, un vēl otrreiz, bet to neliek vērā.
15 Im Traum, im Nachtgesicht, wenn tiefer Schlaf auf die Menschen fällt, im Schlummer auf dem Lager,
Sapnī caur nakts parādīšanām, kad ciets miegs cilvēkiem uzkrīt, kad tie guļ savā gultā,
16 dann öffnet er der Menschen Ohr und drückt ihrer Verwarnung das Siegel auf,
Tad Viņš atdara cilvēku ausi un apzieģelē, ko Viņš tiem grib mācīt.
17 von seinem Thun den Menschen abzubringen und den Mann vor Hoffart zu schirmen.
Lai cilvēku novērš no nedarba un pasargā vīru no lepnības.
18 Er bewahrt seine Seele vor der Grube und sein Leben, daß es nicht durch Geschosse dahinfährt.
Lai izglābj viņa dvēseli no kapa un viņa dzīvību, ka nekrīt caur zobenu.
19 Auch wird er gezüchtigt durch Schmerz auf seinem Lager; ununterbrochen wütet der Kampf in seinem Gebein.
Viņš to arī pārmāca ar sāpēm gultā un lauž visus viņa kaulus.
20 Dann läßt ihm sein Lebenstrieb das Brot zum Ekel werden, und seine Seele die Lieblingsspeise.
Tā ka viņa sirds neņem pretī maizi, nedz viņa dvēsele kādu gardumu.
21 Sein Fleisch schwindet dahin, daß es kein Ansehen mehr hat, unscheinbar wird sein dürres Gebein,
Viņa miesa nodilst, ka no tās nekā vairs neredz, un kauli nāk ārā, kas nebija redzami,
22 so daß seine Seele dem Grabe nahe ist, und sein Leben den Todesengeln.
Un viņa dvēsele nāk tuvu pie bedres, un viņa dzīvība pie nāves sāpēm.
23 Wenn dann ein Fürsprech-Engel für ihn da ist, einer von den Tausend, dem Menschen seine Pflicht zu verkündigen,
Ja tad pie viņa nāk vēstnesis, ziņas devējs kā viens no tūkstošiem, rādīt cilvēkam kas pareizi:
24 und er sich seiner erbarmt und spricht: “Erlöse ihn und laß ihn nicht in die Grube hinabfahren; ich habe das Lösegeld erhalten” -
Tad Viņš tam ir žēlīgs. un saka: atpestī to, ka negrimst kapā, jo esmu atradis salīdzināšanu.
25 dann strotzt sein Leib von Jugendfrische, er kehrt zurück zu den Tagen seiner Jugendkraft.
Tad viņa miesa būs zaļāka nekā jaunībā, tas nāks atkal pie savas jaunības dienām.
26 Er fleht zu Gott, und der erweist ihm Gnade, läßt ihm sein Antlitz unter Jauchzen schauen und vergilt so dem Menschen sein richtiges Verhalten.
Tas lūgs Dievu, un Viņš to žēlos, - tas uzskatīs Dieva vaigu ar prieku, un Dievs cilvēkam atmaksās viņa taisnību.
27 Er singt vor den Leuten und spricht: “Ich hatte gesündigt und das Recht verkehrt, doch wurde es mir nicht vergolten.
Tad šis izteiks cilvēkiem un sacīs: es biju grēkojis un pārgrozījis tiesu, bet Viņš to man nav pielīdzinājis.
28 Er hat meine Seele erlöst und sie nicht zur Grube hinfahren lassen, und mein Leben erfreut sich am Licht.”
Viņš ir atpestījis manu dvēseli, ka tā negrimst kapā, un mana dzīvība redz gaišumu.
29 Sieh, dies alles thut Gott mit dem Menschen zweimal, dreimal,
Redzi, to visu dara tas stiprais Dievs divi un trīskārt cilvēkam,
30 seine Seele der Grube zu entreißen, daß er vom Lichte des Lebens umleuchtet werde.
Ka viņa dvēseli novērstu no kapa, ka tā taptu apgaismota dzīvības gaismā.
31 Merke auf, Hiob, höre mir zu; schweige und laß mich reden!
Liec vērā, Ījab, klausies mani, ciet klusu, un es runāšu.
32 Hast du Worte, so widerlege mich; sprich nur, denn gern gäbe ich dir Recht!
Jeb, ja tev ir ko sacīt, tad atbildi man; runā, jo es labprāt redzētu tavu taisnību.
33 Wo nicht, so höre du mir zu; schweige, damit ich dich Weisheit lehre.
Ja nav, tad klausies mani, ciet klusu, un es tev mācīšu gudrību.
