Job 33

1 Nun aber höre, Hiob, meine Rede und allen meinen Worten leih' dein Ohr.

Luister nu, Job, naar mijn rede, En leen het oor aan heel mijn betoog.

2 Siehe doch, ich thue meinen Mund auf, und meine Zunge redet unter meinem Gaumen.

Zie, ik heb mijn mond geopend, Mijn tong in mijn gehemelte spreekt;

3 Geradem Sinn entstammen meine Worte, und was meine Lippen wissen, sprechen sie lauter aus.

Mijn hart stort woorden van wijsheid uit, Mijn lippen verkonden duidelijke taal!

4 Der Geist Gottes hat mich geschaffen, und des Allmächtigen Odem belebt mich.

De geest van God heeft mij gemaakt, De adem van den Almachtige mij het leven geschonken;

5 Wenn du kannst, so widerlege mich; rüste dich gegen mich, stelle dich zum Kampf.

Antwoord mij dus, zo ge kunt; Houd u gereed, stel u tegen mij op!

6 Siehe, ich stehe zu Gott, wie du; aus gleichem Thon wie du bin ich geschnitten.

Ik ben dus voor God aan u gelijk, Ook ik ben gekneed uit leem:

7 Nein, Furcht vor mir braucht dich nicht zu erschrecken, und meine Hand soll dich nicht niederdrücken.

Dus behoeft u geen vrees voor mij te verschrikken Mijn hand niet zwaar u te drukken.

8 Allein, vor meinen Ohren sagtest du - ich vernahm den Laut deiner Worte:

Ge hebt voor mijn eigen oren verklaard, En ik heb uw woorden verstaan:

9 “Rein bin ich, ohne Missethat, bin lauter und frei von Schuld.

"Ik ben rein, zonder zonde, Ik ben zuiver, op mij rust geen schuld!"

10 Fürwahr, Feindseligkeiten erfindet er gegen mich, erachtet mich für seinen Feind,

"Toch vindt Hij klachten tegen mij, En behandelt mij als zijn vijand;

11 legt meine Füße in den Block, beobachtet alle meine Wege.”

Hij steekt mijn voeten in het blok, Bespiedt al mijn gangen.

12 Sieh, darin hast du Unrecht, erwidere ich dir; denn Gott ist größer als ein Mensch.

Zie, als ik roep, antwoordt Hij niet Want God is groter dan een mens!"

13 Warum hast du gegen ihn gehadert, daß er auf alle deine Worte keine Antwort erteile?

Hoe hebt ge Hem durven verwijten, Dat Hij op geen van uw woorden antwoord geeft?

14 Denn freilich spricht Gott einmal, auch zweimal - aber man beachtet es nicht.

Het is, omdat God slechts eenmaal spreekt, En het geen tweede keer herhaalt:

15 Im Traum, im Nachtgesicht, wenn tiefer Schlaf auf die Menschen fällt, im Schlummer auf dem Lager,

In een droom, in een nachtelijk visioen In de sluimering op de sponde.

16 dann öffnet er der Menschen Ohr und drückt ihrer Verwarnung das Siegel auf,

Dan opent Hij het oor van de mensen, En verschrikt hen door zijn visioenen,

17 von seinem Thun den Menschen abzubringen und den Mann vor Hoffart zu schirmen.

Om den mens van trots te weerhouden, Den man voor hoogmoed te behoeden;

18 Er bewahrt seine Seele vor der Grube und sein Leben, daß es nicht durch Geschosse dahinfährt.

Om zo zijn ziel voor de groeve te bewaren, Zijn leven voor de gang naar het graf.

19 Auch wird er gezüchtigt durch Schmerz auf seinem Lager; ununterbrochen wütet der Kampf in seinem Gebein.

Dan kastijdt Hij hem door smart op zijn sponde, Door een koorts in zijn beenderen zonder eind,

20 Dann läßt ihm sein Lebenstrieb das Brot zum Ekel werden, und seine Seele die Lieblingsspeise.

Zodat zijn leven van het brood gaat walgen, Zijn ziel van de begeerlijkste spijs;

21 Sein Fleisch schwindet dahin, daß es kein Ansehen mehr hat, unscheinbar wird sein dürres Gebein,

Zijn vlees slinkt zienderogen weg, Zijn gebeente, eens onzichtbaar, ligt bloot.

22 so daß seine Seele dem Grabe nahe ist, und sein Leben den Todesengeln.

Maar zelfs als zijn ziel het graf al nabij is, Zijn leven het oord van de doden: Zo hij besluit in zijn hart, zich tot God te keren En hij zijn dwaasheid erkent:

23 Wenn dann ein Fürsprech-Engel für ihn da ist, einer von den Tausend, dem Menschen seine Pflicht zu verkündigen,

Dan treedt er voor hem een engel op, Een tolk, een uit de duizend. Dan wijst hij den mens op zijn plicht,

24 und er sich seiner erbarmt und spricht: “Erlöse ihn und laß ihn nicht in die Grube hinabfahren; ich habe das Lösegeld erhalten” -

Ontfermt zich zijner, en spreekt: Laat hem toch niet in de groeve dalen, Ik heb zijn losprijs gevonden

25 dann strotzt sein Leib von Jugendfrische, er kehrt zurück zu den Tagen seiner Jugendkraft.

Zijn vlees worde frisser dan in zijn jeugd, Hij kere tot zijn jonkheid terug!

26 Er fleht zu Gott, und der erweist ihm Gnade, läßt ihm sein Antlitz unter Jauchzen schauen und vergilt so dem Menschen sein richtiges Verhalten.

Dan laat God Zich verbidden; genadig neemt Hij hem aan, Doet hem zijn aanschijn met jubel aanschouwen, En schenkt den mens zijn gerechtigheid terug.

27 Er singt vor den Leuten und spricht: “Ich hatte gesündigt und das Recht verkehrt, doch wurde es mir nicht vergolten.

Dan juicht hij het uit voor de mensen, en zegt: Ik heb gezondigd, het recht verdraaid, Maar Hij heeft het niet op mij gewroken!

28 Er hat meine Seele erlöst und sie nicht zur Grube hinfahren lassen, und mein Leben erfreut sich am Licht.”

Zo behoedt Hij zijn ziel voor de gang naar het graf, En verlustigt zijn leven zich in het licht!

29 Sieh, dies alles thut Gott mit dem Menschen zweimal, dreimal,

Zie, dit alles doet God Tweemaal, driemaal met een mens:

30 seine Seele der Grube zu entreißen, daß er vom Lichte des Lebens umleuchtet werde.

Hij brengt zijn leven terug van het graf, En bestraalt hem met het levenslicht!

31 Merke auf, Hiob, höre mir zu; schweige und laß mich reden!

Luister dus, Job, en hoor naar mij; Zwijg stil, en laat het spreken aan mij.

32 Hast du Worte, so widerlege mich; sprich nur, denn gern gäbe ich dir Recht!

Hebt ge dan iets te zeggen, antwoord mij; Spreek dan, want ik geef u gaarne gelijk.

33 Wo nicht, so höre du mir zu; schweige, damit ich dich Weisheit lehre.

Zo niet, luister naar mij, En zwijg, ik zal u wijsheid leren!