Job 3
1 Endlich öffnete Hiob den Mund und verfluchte seinen Geburtstag.
Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
2 Und Hiob hob an und sprach:
Dilə gəlib belə dedi:
3 Verflucht sei der Tag, an dem ich geboren, und die Nacht, die da sprach: es ward ein Knabe empfangen!
«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
4 Dieser Tag müsse finster bleiben: nicht frage nach ihm Gott in der Höhe, noch erglänze über ihm Tageshelle!
O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
5 Zurückfordern sollen ihn Finsternis und Tiefdunkel; Wolkendickicht lagere über ihm, und Tagverdüsterung möge ihn erschrecken.
O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
6 Jene Nacht - sie sei ein Raub der Finsternis: nicht soll sie sich freuen unter des Jahres Tagen und in die Zahl der Monde trete sie nicht ein.
O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
7 Ja, diese Nacht sei unfruchtbar: kein Jubelruf soll sie durchdringen.
Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
8 Es sollen sie verwünschen, die den Tag verfluchen, die fähig sind, den Drachen anzuhetzen.
Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
9 Es müssen sich verfinstern ihrer Dämmerung Sterne; sie harre auf Licht - umsonst! und niemals schaue sie der Morgenröte Wimpern,
Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
10 weil sie mir nicht verschloß des Mutterleibes Pforten, nicht barg das Elend vor meinen Augen!
Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
11 Warum starb ich nicht im Mutterleibe, verschied ich nicht, als ich herausgetreten aus dem Mutterschoß?
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
12 Warum empfingen mich Kniee, und wozu Brüste, daß ich sog?
Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
13 So läge ich nun und rastete, wäre entschlafen und hätte Ruhe
Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
14 bei Königen und Ratsherren der Länder, die Pyramiden für sich bauten,
Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
15 oder mit Fürsten, reich an Gold, die ihre Häuser mit Silber füllten.
Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
16 Oder einer verscharrten Fehlgeburt gleich wäre ich nicht ins Dasein getreten, Kindern gleich, die nie das Licht geschaut.
Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
17 Dort hören Frevler auf mit Toben, dort haben Ruhe, deren Kraft erschöpft.
Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
18 Es rasten die Gefangenen allzumal, sie hören nicht des Fronvogts Ruf.
Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
19 Klein und groß gilt dort gleich, und frei ist der Knecht von seinem Herrn!
Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
20 Warum schenkt er dem Elenden das Licht und Tiefbetrübten das Leben? -
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
21 die da harren auf den Tod, er aber kommt nicht, die nach ihm graben, eifriger als nach Schätzen;
Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
22 die sich freuen würden bis zum Jubel, jauchzen würden, wenn sie das Grab fänden -
Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
23 dem Manne, dessen Pfad verborgen ist, den Gott ringsum abgesperrt hat?
Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
24 Denn Seufzen ward mein täglich Brot, und gleich dem Wasser strömen meine Klagen.
Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
25 Denn graute mir vor etwas, so traf es mich, und wovor ich schauderte, das ward mir zu Teil.
Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
26 Noch fand ich nicht Ruhe, nicht Rast, nicht Frieden, da kam schon neues Toben!
Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
