Job 12
1 Hiob antwortete und sprach:
Zatem odpowiedział Ijob i, rzekł:
2 Ja fürwahr, ihr seid das Volk, und mit euch wird die Weisheit aussterben!
Wieraście wy sami ludźmi? i z wamiż umrze mądrość?
3 Ich habe auch Verstand wie ihr: nicht stehe ich hinter euch zurück - und wem wäre dergleichen nicht bewußt!
Teżci ja mam serce jako i wy, anim jest podlejszym niżeli wy; a któż i tego nie wie, co i wy?
4 Ein Spott des eignen Freundes muß ich sein, - ich, dessen Ruf bei Gott Erhörung fand, ein Spott ich, der Gerechte und Fromme!
Pośmiewiskiem jestem przyjacielowi memu, który gdy woła do Boga, ozywa mu się; naśmiewiskiem jest sprawiedliwy i doskonały.
5 Dem Unglück Verachtung! - so denkt der Sichere - ein Stoß denen, deren Fuß im Wanken ist!
Ten, co jest upadku bliski, jest pochodnią wzgardzoną człowiekowi, według myśli pokoju zażywającemu.
6 Wohlbehalten stehn den Räubern ihre Zelte, und sorglos leben, die Gottes Zorn erregen, wer seinen Gott in seiner Faust führt!
Spokojne i bezpieczne są namioty zbójców tych, którzy draźnią Boga, którym Bóg daje w ręce dobre rzeczy.
7 Wahrlich, frage doch nur das Vieh, das wird dich's lehren, und die Vögel des Himmels, die werden dir's verkündigen,
A nawet pytaj się proszę bydląt, a one cię nauczą; i ptastwa niebieskiego, a oznajmi tobie.
8 oder was auf der Erde kriecht, das wird dich's lehren, und die Fische des Meeres werden dir's erzählen.
Albo się rozmów z ziemią, a ona cię nauczy, i rozpowiedząć ryby morskie.
9 Wer erkennte nicht an alledem, daß Jahwes Hand solches gemacht hat,
Któż nie wie z tych wszystkich rzeczy, że to ręka Pańska sprawiła?
10 in dessen Hand die Seele alles Lebendigen ruht und der Geist jegliches Menschenleibes?
W którego ręku jest dusza wszelkiej rzeczy żywej, i duch wszelkiego ciała ludzkiego.
11 Prüft nicht das Ohr die Worte, gleichwie der Gaumen die Speise kostet?
Azaż nie ucho mowy doświadcza, jako usta pokarmu smakują?
12 “Bei Ergrauten ist Weisheit, und langes Leben so gut wie Einsicht.”
W ludziach starych jest mądrość, a w długich dniach roztropność.
13 Bei ihm ist Weisheit und Stärke, sein ist der Rat und die Einsicht!
Dopieroż u Pana jest mądrość, i siła, i rada, i umiejętność.
14 Wenn er einreißt, so wird nicht wieder aufgebaut, wen er einkerkert, dem wird nicht mehr aufgethan.
Oto on burzy, a nikt nie zbuduje; zamknie człowieka, a nikt mu nie otworzy.
15 Wenn er die Wasser hemmt, versiegen sie; läßt er sie los, so wühlen sie die Erde um.
On gdy zatrzyma wody, wyschną; a gdy je wypuści, podwracają ziemię.
16 Bei ihm ist Macht und Bestand, ihm gehört der Irrende und der Verführer.
U niego jest moc i mądrość. Jego jest błądzący, i w błąd zawodzący.
17 Er führt Ratsherren ausgezogen fort und bethört Richter.
On obiera radców z mądrości, a sędziów przywodzi do głupstwa.
18 Er löst die Fessel der Könige und schlingt um ihre Hüften einen Strick.
On pas królów rozwiązuje, i znowu przepasuje pasem biodra ich.
19 Er führt Priester ausgezogen fort, und stürzt Längstbestehende,
Podaje książęta na łup, a mocarze podwraca.
20 entzieht Wohlbewährten die Rede und beraubt Greise des gesunden Urteils.
Odejmuje usta krasomówcom, a rozsądek starym odbiera.
21 Er gießt Verachtung über Edle aus und lockert den Gürtel Gewaltiger.
Wylewa wzgardę na książęta, a mdli siły mocarzów.
22 Er enthüllt Tiefverborgenes aus Finsternis heraus und zieht tiefes Dunkel an das Licht.
On odkrywa głębokie rzeczy z ciemności, a wywodzi na jaśnię cień śmierci.
23 Er läßt Völker groß werden und stürzt sie ins Verderben, breitet Völker aus und läßt hinweg sie führen.
Rozmnaża narody, i wytraca je; rozszerza lud, i umniejsza go.
24 Er raubt den Häuptern des Volkes den Verstand und läßt sie irren in unwegsamer Öde.
On odejmuje serca przełożonym ludu ziemi, a czyni, że błądzą po pustyni bezdrożnej;
25 Sie tappen in lichtlosem Dunkel, und er läßt sie taumeln wie Trunkene.
Że macają w ciemnościach, gdzie nie masz światłości, a sprawuje, że błądzą jako pijani.
