Apostelgeschichte 22
1 Ihr Männer, Brüder und Väter, hört die Verteidigung an, die ich jetzt an euch richte.
“मेरे ढ्लाव ते बुज़ुर्गाव, मेरी गल शुना, ज़ै अवं अपनि सफैई मां पैश लोरोईं केरने।”
2 Da sie aber hörten, daß er sie auf Hebräisch anredete gaben sie um so mehr Ruhe. Und er sagte:
ज़ैखन लोकेईं तैस करां इब्रानी भाषा ज़ोती शुनी त तैना च़ुप रेइजे, तैखन पौलुसे ज़ोवं:
3 ich bin ein Jude, geboren in Tarsus in Kilikia, auferzogen aber hier in der Stadt, und zu den Füßen Gamaliels geschult im väterlichen Gesetz nach aller Strenge, und war ein Eiferer für Gott so wie ihr alle es heute seid;
“अवं त यहूदी आईं, ते अवं किलिकिया इलाकेरे तरसुस नगरे मां ज़रमो, पन इस नगर मां गमलीएल करां शिक्षा हासिल की, ते अपने दादां-पड़दादां केरे कानूने ठीक तरीके सेइं शिखोरीए, ते अवं भी परमेशरेरे लेइ एरो मघन थियो, ज़ेरे अज़ तुस आथ।
4 als solcher habe ich auch diese Lehre verfolgt bis auf den Tod, und Männer und Weiber gefesselt und ins Gefängnis gebracht,
मीं मड़दन ते कुआन्शन बेंधतां, ते कैद केरतां, ई पंथ इड़ी तगर सताए, ते तैना माराए भी।
5 wie mir auch der Hohepriester und das ganze Presbyterium bezeugen kann, von welchen ich auch Briefe empfangen habe an die Brüder, und zog damit nach Damaskus, um auch die dort befindlichen gefesselt nach Jerusalem zur Strafe zu bringen.
एप्पू महायाजक ते सब बुज़ुर्ग एस गल्लरे गवाह आन, कि मीं दमिश्क नगरे मां रानेबाले यहूदी ढ्लां केरे लेइ चिट्ठी एन्होरी थी, ते अवं तैड़ी एस नीती सेइं जोरो थियो, ते ज़ैना तैड़ी भोन तैन सज़ा देनेरे लेइ बेन्धतां यरूशलेम नगरे जो नेही।”
6 Es geschah mir aber, da ich dahin zog und in die Nähe von Damaskus kam, daß mich um Mittag plötzlich ein starkes Licht vom Himmel her umstrahlte,
“अवं ज़ैखन सफर केरते-केरते दमिश्क नगरेरे नेड़े पुज़ो, त तै दुपाहरां केरो मौको थियो। ते अम्बरेरां अक बड़ी लौ आई ते मेरे च़ेव्रे पासन बलने लगी।
7 und ich stürzte zu Boden, und vernahm eine Stimme, die mir zurief: Saul, Saul, was verfolgst du mich?
ते अवं तल्ले बिछ़ड़ी जेव, ते मीं अक आवाज़ शुनी, ज़ै मींजो ज़ोने लोरी थी, हे शाऊल, हे शाऊल तू मीं किजो स्तातस?
8 Ich aber antwortete: wer bist du Herr? und er sprach zu mir: ich bin Jesus, der Nazoräer, den du verfolgst.
त मीं पुच़्छ़ू, हे प्रभु तू कौन आस? त तैनी मींजो जुवाब दित्तो, अवं यीशु नासरी आईं, ज़ैस तू सतातस।
9 Meine Begleiter aber schauten wohl das Licht, die Stimme dessen, der zu mir redete, aber vernahmen sie nicht.
मेरे सैथेईं लौ त लाई पन तैन कोई गल न समझ़ी, कि तै आवाज़ मीं सेइं कुन लोरीए ज़ोने?
10 Ich aber sagte: was soll ich thun Herr? der Herr aber sprach zu mir: stehe auf und gehe nach Damaskus, dort wird dir alles gesagt werden, was dir zu thun verordnet ist.
त मीं पुच़्छ़ू, हे प्रभु अवं कुन कम्मेईं, प्रभुए ज़ोवं, उठ दमिश्क नगरे मां गा तैड़ी तीं ज़ैन तेरे केरनेरे लेइ रखेरुए तैड़ी तीं सेइं ज़ोवं गालू।
11 Da ich aber von dem Glanze des Lichtes das Gesicht verlor, wurde ich von meinen Begleitern nach Damaskus an der Hand geführt.
मेरे सैथेईं अवं हथ्थेरां ट्लेइतां दमिश्क नगर मां पुज़ाव। किजोकि तैस बड़े महिमारे वजाई सेइं मीं किछ न लेइयोवं।”
12 Ein gewisser Ananias aber, ein Mann fromm nach dem Gesetz, mit gutem Zeugnis von allen dortigen Juden,
“तैड़ी अक मैन्हु हनन्याह नव्वेंरो कानूनेरे मुताबिक भक्त मैन्हु अव, ते तैट्ठेरे यहूदन मां बड़ो इज़्ज़तदार थियो।
13 besuchte mich, stellte sich hin und sprach zu mir: Bruder Saul, werde sehend. Und zur Stunde sahe ich ihn.
तै मीं कां खड़ो भोइतां ज़ोने लगो, हे ढ्ला, शाऊल, अपनि एछ़्छ़ी खोल्ल, ते मेरी एछ़्छ़ी तैखने खुल्ली जेई, ते अवं तैस लहने लगो।
14 Er aber sprach: der Gott unserer Väter hat dich bestimmt seinen Willen zu erkennen, den Gerechten zu sehen, und ein Wort aus seinem Munde zu vernehmen,
तैखन तैनी ज़ोवं, इश्शे बुज़ुरगां केरे परमेशरे तू च़ुनोरोस, ताके तू तैसेरी मर्ज़ी पूरी केरस ते मसीह लास ते तैसेरी गल्लां शुनस।
15 weil du für ihn Zeuge sein sollst bei allen Menschen, von dem was du gesehen und gehört hast.
किजोकि तू सैरी लोकन मां तैसेरो गवाह भोलो, ते तैन ज़ोलो कि तीं कुन लाहेरूए ते कुन शुनेरूए।
16 Und nun was zögerst du? stehe auf, laß dich taufen und eine Sünden abwaschen, indem du seinen Namen anrufst.
हुनी च़िर किजो लातस? उठ, ते बपतिस्मो ने ते तेरे पाप माफ़ भोन।”
17 Da ich aber nach Jerusalem zurückgekehrt war, und im Tempel betete, geschah es mir, daß ich in Verzückung fiel,
“ते ज़ैखन अवं यरूशलेम नगरे मां वापस अव, ते अवं मन्दरे मां प्रार्थना केरने लोरो थियो, त मीं दर्शन लावं।
18 und ihn sah, wie er zu mir sagte: eile und verlasse Jerusalem schleunig; denn sie werden dein Zeugnis über mich nicht annehmen.
ते तै लाव ते एन ज़ोतू शुनू कि लूश केर, ते यरूशलेम नगरे मरां लूशी निस, किजोकि एना लोक मेरे बारे मां तेरी गवाही कबूल न केरेले।
19 Und ich sprach: Herr, sie wissen doch selbst, daß ich es war, der die an dich Glaubenden gefangen nahm und mißhandelte in den Synagogen.
मीं ज़ोवं, हे प्रभु एना लोक ज़ानतन कि अवं हर प्रार्थना घरे मां गातो थियो, ते केन्च़रे अवं तेरे मन्ने बालन कैद केरतो ते कुटतो थियो।
20 Und als das Blut Stephanus deines Zeugen vergossen wurde, stand ich ebenfalls dabei, hatte mein Gefallen daran und hütete die Kleider derer, die ihn töteten.
ते ज़ैखन तेरे गवाह स्तिफनुस मारने लोरे थिये, त अवं भी तैड़ी थियो, ते तैसेरे मारने मां खुशी थियो। ते अवं मारने बालां केरां लिगड़ां पहरतो थियो।
21 Und er sprach zu mir: ziehe hin, ich will dich zu den Heiden in die Ferne senden.
ते प्रभुए मीं सेइं ज़ोवं, ‘गा अवं तीं गैर कौमन कां दूर-दूर भेज़ेलो।’”
22 Bis zu diesem Worte hörten sie ihm zu, da erhoben sie ein Geschrei: fort von der Erde mit dem, er darf nicht leben.
सारे लोक तैसेरी गल्लां शुन्ने लोरे थिये, पन ज़ैखन तै इड़ी तगर पुज़ो त सारे लोक ज़ोरे-ज़ोरे चिन्डां मारने लगे, “ए ज़ींतो रखनेरे काबल नईं!” एस मार।
23 Während sie aber schrien, ihre Kleider zerrissen und Staub in die Luft warfen,
ज़ैखन लोकां केरि शौर ते चिन्डां च़ेलती रेइ, त तैना चोगे शैरतां धूड़ आसमाने उडारने लगे।
24 befahl der Oberst ihn in die Burg zu bringen, und ordnete an, daß man ihn mittelst Geißelung verhöre, um herauszubringen, aus welchem Grunde sie ihm so zuriefen.
त फौजी पलटनरे सरदारे पौलुस किल्लै मां नेनेरो हुक्म दित्तो, “एस कोड़ेइं सेइं बाथ ते एसेरू बियांन घिन्ना ताके पतो लगे, कि लोक किजो चिन्डां मारने लोरेन।”
25 Da sie ihn aber nun für die Riemen ausgestreckt hatten, sprach Paulus zu dem Hauptmann, der dabei stand: dürft ihr einen Römer sogar ohne Urteil geißeln?
ज़ैखन तैना कोड़ेइं सेइं बानेरे लेइ पौलुस रेसी सेइं बंधो, त तैनी एक्की सूबेदारे सेइं ज़ोवं ज़ै तैड़ी नेड़े थियो। “कुन अक रोमी नगरेरे मैन्हु बगैर कसूरे झ़ुसनो जेइज़े?”
26 Als der Hauptmann das hörte, gieng er zum Obersten, meldete es und sagte: was willst du thun? der Mensch ist ja ein Römer.
ज़ैखन तैनी सूबेदारे एन शुनू त तै फौजी पलटनरे सरदारे कां जेव, “तू कुन ज़ोतस? ए त अक रोमी मैनूए।”
27 Der Oberst aber gieng hin, und redete ihn an: sage mir, bist du ein Römer?
फौजी पलटनरे सरदारे पौलुसे कां एइतां पुच़्छ़ू, “कुन तू रोमीस?” तैनी ज़ोवं, “हाँ।”
28 er aber sprach: Gewiß. Der Oberst aber antwortete: ich habe dieses Bürgerrecht um ein großes Kapital erworben. Paulus aber sagte: ich bin sogar darin geboren.
इन शुन्तां फौजी पलटनरे सरदारे ज़ोवं, “कि मीं रोमी भोनेरी पदवी बड़े पेंइसे देइतां हासिल कियोरीए।” ते पौलुसे ज़ोवं, “पन अवं त ज़र्मनेरो रोमी।”
29 Sofort ließen sie ab von dem beabsichtigten Verhör, und der Oberst fürchtete sich, nachdem er erfahren, daß er ein Römer sei, und ließ ihn sofort losbinden.
ज़ैना लोक पौलुसेरू बियांन घिन्ने बाले थिये, तैना नेश्शी जे, फौजी पलटनरे सरदारे भी इन बुझ़तां कि ई रोमीए, ते तैनी तै बंधो, ते डेरि जेव।
30 Tags darauf, in der Absicht, über den Anklagegrund der Juden ins klare zu kommen, hieß er ihn losbinden, befahl eine Sitzung der Hohenpriester und des ganzen Synedriums, und ließ den Paulus herunterbringen und vor sie stellen.
होरसां तै ठीक-ठीक ज़ान्नेरी इच्छा सेइं कि यहूदी तैस पुड़ किजो दोष लातन, एल्हेरेलेइ तैनी तै खोल्लो, ते प्रधान याजक ते सारी महासभा अकोट्ठी केरनेरो हुक्म दित्तो, ते पौलुस बुन गेइतां तैन केरे सामने खड़ो कियो।
