Psalm 83

1 Ein Gesang, ein Lied, von Asaph. Gott, sei nicht still! Schweig nicht! Bleib nicht so ruhig, Gott!

Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

2 Denn siehe, Deine Feinde sind geschäftig; das Haupt erheben Deine Hasser.

Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

3 Sie halten, Deinem Volk zuwider, listig Rat, beraten gegen Deine Schutzbefohlenen.

Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.

4 Sie sprechen: "Auf, wir wollen sie als Volk vernichten. Nie werde mehr des Namen Israels gedacht!"

Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

5 Einmütig halten Rat und schließen gegen Dich ein Bündnis

Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:

6 Edoms und Ismaels Gezelte, Moabs und die der Agarener,

La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

7 Gebal, Ammon und Amalek, Philisterland und Tyrier.

Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;

8 Auch Assur schließt sich ihnen an; sie leihen ihren Arm den Söhnen Lots. (Sela)

Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)

9 Behandle sie wie Midian, wie Sisara, wie Jabin an dem Kisonsbach!

Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,

10 Zu Endor wurden sie vertilgt; sie wurden Dünger für das Ackerfeld.

Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.

11 Tu ihren Edlen wie Oreb und Zeeb, wie Zeba und Salmunna, allen ihren Fürsten!

Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,

12 Sie sprechen: "Lasset Gottes Auen uns erobern!"

Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!

13 Mein Gott! Mach sie dem Wirbellaube gleich, den Stoppeln vor dem Winde!

Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.

14 Wie Feuer, das den Wald verzehrt, wie Flammen, Berge sengend,

Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

15 jag ihnen nach mit Deinem Wetter! Und schreckt sie mit Deinem Sturme!

Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

16 Füll an ihr Angesicht mit Schmach, auf daß sie Deinen Namen fürchten, Herr!

Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.

17 Sie sollen schämen sich, für immerdar verwirrt, mit Schanden untergehen!

Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.

18 Dann merken sie, daß Du mit Deinem Namen heißest

Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.