Psalm 56

1 Auf den Siegesspender, für den unschuldigen Zugewanderten in der Ferne, von David, ein Weihegesang, als ihn die Philister zu Gath festhielten. Gott! Sei mir gnädig! Denn Menschen schnauben wider mich, und täglich ängstigt mich mein Feind.

Een gouden kleinood van David, voor den opperzangmeester, op Jonath Elem Rechokim; als de Filistijnen hem gegrepen hadden te Gath. Wees mij genadig, o God! want de mens zoekt mij op te slokken; den gansen dag dringt mij de bestrijder.

2 Ja, meine Feinde schnauben immerfort; denn viele streiten gegen mich.

Mijn verspieders zoeken mij den gansen dag op te slokken; want ik heb veel bestrijders, o Allerhoogste!

3 Jedoch der Tag ist weit entfernt, da ich mich fürchte; denn auf Dich vertraue ich.

Ten dage, als ik zal vrezen, zal ik op U vertrouwen.

4 Ich rühme mich der Gotteszusage; furchtlos vertraue ich auf Gott. Was können Sterbliche mir tun?

In God zal ik Zijn woord prijzen; ik vertrouw op God, ik zal niet vrezen; wat zoude mij vlees doen?

5 Und fechten sie auch täglich meine Worte an, sind alle ihre Pläne, mir zum Schaden, böse,

Den gansen dag verdraaien zij mijn woorden; al hun gedachten zijn tegen mij ten kwade.

6 sie müssen doch sich fürchten und verkriechen und so auf meine Schritte lauschen, wie sie's von mir erwartet haben.

Zij rotten samen, zij versteken zich, zij passen op mijn hielen; als die op mijn ziel wachten.

7 Verstoße sie des Frevels wegen! Die Scharen stürze hin im Grimme, Gott!

Zouden zij om hun ongerechtigheid vrijgaan? Stort de volken neder in toorn, o God!

8 Vermerkst Du schon mein Schwanken, dann lege meine Tränen auch in Deinen Schlauch, voll angerechnet!

Gij hebt mijn omzwerven geteld; leg mijn tranen in uw fles; zijn zij niet in Uw register?

9 Dann weichen meine Feinde. Am Tage, da ich rufe, weiß ich, daß ich einen Gott besitze.

Dan zullen mijn vijanden achterwaarts keren, ten dage als ik roepen zal; dit weet ik, dat God met mij is.

10 Ich rühme mich der Gotteszusage; ich rühme mich der Zusage des Herrn.

In God zal ik het woord prijzen; in den HEERE zal ik het woord prijzen.

11 Furchtlos vertraue ich auf Gott. Was kann ein Mensch mir antun? -

Ik vertrouw op God, ik zal niet vrezen; wat zou mij de mens doen?

12 Ich schulde Dir Gelübde, Gott; ich zahle sie Dir heim mit Dankbarkeit.

O God! op mij zijn Uw geloften; ik zal U dankzeggingen vergelden;

13 Denn meine Seele wahrst Du vor dem Tod, nicht wahr? vorm Sturze meine Füße. So kann ich länger noch vor Gott im Licht des Lebens wallen.

Want Gij hebt mijn ziel gered van den dood; ook niet mijn voeten van aanstoot, om voor Gods aangezicht te wandelen in het licht der levenden?