Psalm 50
1 Ein Lied, von Asaph. - Gott, Gott der Herr, soll reden; rufe er die Erde vom Aufgang bis zum Niedergang!
| مزمور آساف خدا، خدا یهوه تکلم می‌کند و زمین رااز مطلع آفتاب تا به مغربش می‌خواند. | ۱ |
2 Von Sion her, der Schönheit Krone, erstrahle Gott!
| از صهیون که کمال زیبایی است، خدا تجلی نموده است. | ۲ |
3 So komme wieder unser Gott und schweige nicht! Verzehrend Feuer schreite vor ihm her; gewaltig stürme es um ihn!
| خدای ما می‌آید و سکوت نخواهد نمود. آتش پیش روی او می‌بلعد. وطوفان شدید گرداگرد وی خواهد بود. | ۳ |
4 Dem Himmel droben rufe er und dann der Erde mit den Worten:
| آسمان را از بالا می‌خواند و زمین را، تا قوم خود راداوری کند: | ۴ |
5 "Versammelt mir jetzt meine Frommen, die einen Bund mit mir geschlossen!", daß sie sein Volk der Opfer wegen richten.
| «مقدسان مرا نزد من جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته‌اند.» | ۵ |
6 Der Himmel lege Zeugnis dafür ab: "Er ist im Recht; er ist ein Gott des Rechtes." (Sela)
| و آسمانها ازانصاف او خبر خواهند داد. زیرا خدا خود داوراست، سلاه. | ۶ |
7 Mein Volk, gib acht und laß mich reden, Israel! Dich ermahn ich ernstlich: "Gott, dein Gott, bin ich.
| «ای قوم من بشنوتا سخن گویم. و‌ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تومن هستم. | ۷ |
8 Ich tadle dich nicht deiner Opfer wegen, und deine Brandopfer steht immer mir vor Augen.
| درباره قربانی هایت تو را توبیخ نمی کنم و قربانی های سوختنی تو دائم در نظرمن است. | ۸ |
9 Doch brauche ich kein Rind aus deinem Hause, aus deinen Hürden keine Böcke.
| گوساله‌ای از خانه تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو. | ۹ |
10 Denn mein ist alles Wild im Walde, auf Tausenden von Bergen das Getier.
| زیراکه جمیع حیوانات جنگل از آن منند و بهایمی که بر هزاران کوه می‌باشند. | ۱۰ |
11 Ich kenne alle Vögel im Gebirge; mir steht zu Diensten das, was sich im Felde regt.
| همه پرندگان کوهها را می‌شناسم و وحوش صحرا نزد من حاضرند. | ۱۱ |
12 Und sollte je ich hungern, dir sagt' ich es nicht; mein ist die Welt und was sie füllt.
| اگر گرسنه می‌بودم تورا خبر نمی دادم. زیرا ربع مسکون و پری آن از آن من است. | ۱۲ |
13 Will ich denn Fleisch von Stieren essen? Und trinke ich der Böcke Blut?
| آیا گوشت گاوان را بخورم و خون بزها را بنوشم؟ | ۱۳ |
14 Bring Dank dem Herrn zum Opfer dar und löse so dem Höchsten dein Gelübde!
| برای خدا قربانی تشکر رابگذران، و نذرهای خویش را به حضرت اعلی وفانما. | ۱۴ |
15 Und ruf am Tag der Not mich an. Dann werde ich dich retten. Aber danken sollst du mir."
| پس در روز تنگی مرا بخوان تا تو راخلاصی دهم و مرا تمجید بنمایی.» | ۱۵ |
16 Zum Frevler aber spreche Gott: "Was schwatzest du von meinen Satzungen und führst im Munde meinen Bund!
| و اما به شریر خدا می‌گوید: «ترا چه‌کاراست که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا به زبان خود بیاوری؟ | ۱۶ |
17 Du hassest doch die Zucht, und meine Worte schlägst du in den Wind.
| چونکه تو از تادیب نفرت داشته‌ای و کلام مرا پشت سر خود انداخته‌ای. | ۱۷ |
18 Kaum siehst du einen Dieb, so läufst du schon mit ihm. Mit Ehebrechern gehst du um
| چون دزد را دیدی او را پسند کردی و نصیب تو با زناکاران است. | ۱۸ |
19 und lässest deinen Mund in Bosheit sich ergehen, und deine Zunge paarest du mit Trug.
| دهان خود را به شرارت گشوده‌ای و زبانت حیله را اختراع می‌کند. | ۱۹ |
20 Da setzst du dich und redest gegen deinen Bruder, verleumdest deiner Mutter Sohn.
| نشسته‌ای تا به ضد برادر خود سخن رانی ودرباره پسر مادر خویش غیبت‌گویی. | ۲۰ |
21 Das tust du, und ich sollte schweigen? Du dächtest dann, ich sei wie du. Zur Rede stelle ich dich jetzt und zeige deutlich dir den Unterschied-
| این راکردی و من سکوت نمودم. پس گمان بردی که من مثل تو هستم. لیکن تو را توبیخ خواهم کرد. و این را پیش نظر تو به ترتیب خواهم نهاد. | ۲۱ |
22 Dies merkt, ihr Gottvergessenen! Sonst raffe ich euch rettungslos dahin.
| ای فراموش کنندگان خدا، در این تفکر کنید! مباداشما را بدرم و رهاننده‌ای نباشد. | ۲۲ |
23 Wer Dank darbringt, der gibt mir Ehre. Wer gutes Beispiel gibt, den laß' ich göttlich Heil erblicken."
| هر‌که قربانی تشکر را گذراند مرا تمجید می‌کند. و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات خدا را به وی نشان خواهم داد.» | ۲۳ |
