Psalm 49
1 Auf den Siegesspender, von den Korachiten, ein Lied. Ihr Völker alle, hört! Ihr Weltbewohner all, merkt auf!
Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,
2 Gemeine Leute, Herrensöhne, ihr all zusammen, reich und arm!
Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.
3 Mein Mund trägt Weisheit vor, und meines Herzens Dichtung ist voll Einsicht.
Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.
4 Ich lausche einem Spruch, mein Lied mit Zitherspiel beginnend:
Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.
5 Warum soll ich in Unglückstagen zagen, wo meiner Gegner Bosheit mich umgibt,
Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,
6 die auf ihr Gut vertrauen, sich ihres großen Reichtums rühmen?
Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?
7 Nicht einer kann sich selbst loskaufen, nicht einer Gott für sich ein Lösegeld erlegen,
Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li
8 zu teuer ist der Loskauf ihrer selbst und so für alle Zeit unmöglich,
(Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),
9 daß er für immer lebe und nicht die Grube sehe.
Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.
10 Da sieht man Weise sterben, wie Tor und Narr vergehn und andern ihr Vermögen hinterlassen.
Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.
11 Für immer ist ihr Grab ihr Haus, für alle Zukunft ihre Wohnstätte, sie, deren Namen Weltruf hatten.
Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.
12 Der Mensch bleibt nicht im Ansehen, er gleicht den Tieren, die man würgt.
Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.
13 Das ist ihr Lauf; das ist's, was ihrer wartet, und was nach ihrem Ende wird, das können selber sie erzählen. (Sela)
Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. (Sela)
14 Sie sind den Schafen gleich, die für die Unterwelt der Tod schon weidet; der führt sie unparteiisch bald hinab, zur Unterwelt, zu ihrer Wohnung, wo ihr Gespenst verschwindet. (Sheol h7585)
Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon. (Sheol h7585)
Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. (Sela) (Sheol h7585)
16 Sei unbesorgt! Wenn einer sich bereichert, wenn seines Hauses Überfluß sich mehrt,
Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.
17 beim Sterben nimmt er doch nicht alles mit; sein Reichtum folgt ihm nicht hinab.
Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.
18 Er schätzte sich dann mit dem bloßen Leben glücklich, und priese glücklich dich, daß dir's noch gut ergeht.
Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,
19 Doch muß er zum Geschlechte seiner Väter gehen, die nimmermehr das Licht erblicken.
Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.
20 Der Mensch bleibt nicht im Ansehen, er gleicht den Tieren, die man würgt.
Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.
