Psalm 38

1 Ein Lied; von David, zum Erlernen. Bestraf mich nicht in Deinem Zorne, Herr! In Deinem Grimme züchtige mich nicht noch mehr!

Van David; bij het herinneringsoffer. Jahweh, tuchtig mij niet in uw toorn, Kastijd mij niet in uw gramschap:

2 Denn Deine Pfeile sind gar tief in mich gedrungen, und Deine Hand liegt schwer auf mir.

Want uw pijlen hebben mij getroffen, Uw hand drukt zwaar op mij neer.

3 An meinem Fleische ist nichts heil ob Deinem Zorn, nichts unversehrt an meinem Leib ob meiner Sünde.

Er is geen gezonde plek aan mijn vlees om uw toorn, Niets gaafs aan mijn gebeente om mijn zonden;

4 Denn meine Sünden übersteigen mir das Haupt, sind mir zu schwer, wie eine ungeheure Last.

Want mijn misdaden stapelen zich op mijn hoofd, En drukken mij neer als een loodzware last.

5 Und eiternd faulen meine Wunden um meiner Torheit willen.

Mijn wonden stinken en dragen Om mijn verdwazing;

6 Ich winde mich und krümme mich so heftig und allzeit gehe ich betrübt einher.

Ik ga gebukt en geknakt, Loop heel de dag maar treurend rond.

7 In meinem Innern wühlt der Brand; an meinem Leib ist nichts Gesundes.

Mijn lenden zijn aan alle kanten ontstoken, Geen gezonde plek aan mijn vlees;

8 Ich bin gelähmt, zermalmt und stöhne; mir klopft das Herz.

Ik ben uitgeput en gebroken, En snik het uit door het gekerm van mijn hart.

9 Vor Dir liegt jeder meiner Wünsche offen, Herr; mein Seufzen ist Dir nicht verborgen.

Heer, al mijn jammeren is U bekend, Mijn zuchten voor U niet verborgen;

10 Mir pocht das Herz und steht mir still, und meine Kraft, mein Augenlicht versagen mir den Dienst.

Wild bonst mijn hart, de kracht ontzinkt mij, Zelfs het licht van mijn ogen is heen.

11 Die Freunde und Gefährten treten zurück vor meiner Plage; fern stehen die Verwandten mir.

Mijn vrienden en makkers keren zich af om mijn plagen, En mijn verwanten staan op een afstand te spotten;

12 Die auf mein Leben lauern, legen Schlingen, und die mein Unglück suchen, drohen mit Verderben und schmieden täglich Ränke.

Die mijn leven belagen en mijn ongeluk zoeken, Bespreken mijn val, en belasteren mij de hele dag.

13 Und ich? Ich bin wie taub und höre nichts, bin wie ein Stummer, der den Mund nicht öffnet,

Maar ik ben als een dove, die het niet hoort, Als een stomme, die zijn mond niet opent,

14 bin wie ein Mensch, der nichts versteht und keinen Widerspruch im Munde führt.

Als een man, die niet luistert, En wiens mond geen antwoord meer weet.

15 Denn ich vertraue, Herr, auf Dich; Du Herr, mein Gott, wirst Rede stehen,

Neen, Jahweh, ik verlaat mij op U: Antwoord Gij, mijn Heer en mijn God;

16 Weil ich mir sag, sie dürfen meiner nimmer spotten, und glitte aus mein Fuß, nicht über mich frohlocken.

Want ik vrees, dat men zich vrolijk over mij maakt, Een grote mond tegen mij zet, nu mijn voeten wankelen.

17 Schon bin ich ja dem Falle nah, stets meiner Schwäche mir bewußt.

Ja, ieder ogenblik dreig ik te vallen, Mijn ellende staat mij steeds voor de geest;

18 Denn ich bekenne meine Schuld und gräme mich um meine Sünde.

Want ik moet wel mijn misdaad bekennen, En bekommerd zijn over mijn schuld.

19 Doch zahlreich sind, die unverschuldet mich befeinden, und viele, die mich grundlos hassen,

En machtig zijn ook, die zonder reden mijn vijanden zijn, Talrijk, die mij onverdiend haten,

20 und die mit Bösem Gutes mir vergelten, mich lästern, daß ich nach dem Guten strebe.

Die goed vergelden met kwaad, Mij ondanks mijn beste bedoeling bestrijden.

21 Verlaß mich nicht, o Herr! Mein Gott, entfern Dich nicht von mir!

Jahweh, verlaat mij dus niet; Mijn God, blijf niet verre van mij!

22 Zu meinem Schutze schnell herbei! Zu Hilfe, Herr!

Kom mij spoedig te hulp, Mijn Heer en mijn Heil!